وسط لابی هتل المپیک کنار یک غول 2 متر و 20 سانتیمتری قرار داریم؛ برخلاف آنچه از او در تلویزیون دیده‌ایم، دیمیتری موزرسکی خجالتی و آرام است. چیزی حدود یک ساعت با او گپ می‌زنیم. خیلی متین و آرام به پرسش‌ها جواب می‌دهد و لبخند از چهره‌اش نمی‌افتد. برخلاف کوبیاک عصبانی و یاغی، موزرسکی بسیار آرام و متین است و البته بسیار حرفه‌ای.

او از ایران تعریف می‌کند و برایش جالب است که فضای ایران چقدر با آنچه رسانه‌ها در غرب می‌گویند متفاوت است؛ از مردم ایران هم تعریف می‌کند که مهربانی آنها را با تمام وجود دیده اما با تمام تعریف‌هایی که از این سفر به ایران دارد، یک مسأله او را آزار می‌دهد. البته نه فقط او که همه ما را آزار می‌داد تا موزرسکی با لبخند مشکل را بیان کرد؛ اشاره‌اش به بلبشوی هتل المپیک و مردمی بود که برای عکس گرفتن می‌آیند. نه اینکه با عکس گرفتن و ایستادن کنار مردم مشکل داشته باشد بلکه حرف او این بود که در زمان استراحت یا وقتی با موبایل با همسر و خانواده‌اش صحبت می‌کند، چرا عده‌ای اجازه نمی‌دهند در زمان استراحت در خدمت خانواده‌اش باشد. از طرفی، سالن‌های اطراف لابی به شرکت‌ها و مراسم‌های مختلف اجاره داده شده. تمام هتل‌ها از این دست کارها برای درآمدزایی می‌کنند اما نباید صدای موسیقی زنده وسط لابی باعث آزار و اذیت دیگران باشد و در سالن‌ها را باید ببندید تا دیگر میهمانان اذیت نشوند.

گفت و گوی ما با این ستاره والیبال تیم ‌ملی روسیه در جو و فضایی برگزار شد که انگار وسط کنسرت زنده، می‌خواهیم مصاحبه کنیم. از نیم ‌متری صدای هم را نمی‌شنیدیم.

در حال حاضر 8 تیم آسیایی در هتل المپیک مستقر هستند اما در کنار این ورزشکاران تیم‌های ایرانی دیگری هم آنجا بودند و بلوایی در لابی بر ‌پا بود. موزرسکی از همه چیز ایران تعریف و تمجید کرد ولی ما مدام بابت سر و صدا پیش این غول آرام خجالت‌زده بودیم که چرا باید بی‌نظمی هتل و عکس یادگاری‌های بدموقع، تصویر زیبای ایران را در ذهن این ستاره دوست‌داشتنی والیبال دنیا مخدوش کند.