محمد قراگزلو

 

آنهایی که بدون کینه و با چشم‌های باز مصاحبه تلویزیونی دوشنبه شب یحیی گل‌محمدی را شنیده یا حرف‌هایش را خوانده و البته در ریز مسائل پرسپولیس قرار گرفته باشند حتماً بعد از این مصاحبه تا حدودی قانع خواهند شد که با شرایط فصل اخیر پرسپولیس نمی‌شد قهرمان شد و با در نظر گرفتن مشکلات، شاید تداوم رقابت با استقلال تا سه هفته مانده به پایان هم کار راحتی نبوده است. مهم‌ترین ایراد و انتقادی که از یحیی گل محمدی شده و می‌شود مربوط به خریدهای ابتدای فصل اوست که این نفرات در حد پرسپولیس نبودند، بازیکنان متوسطی بودند یا ... واقعیت اینکه اولاً پرسپولیس برای خرید بازیکنانی که در سر لیست یحیی قرار داشتند محدودیت مالی داشت و طبیعتاً نمی‌توانست ایشان را جذب کند. نمونه‌اش دانیال اسماعیلی‌فر یا سروش رفیعی که جزئیات حضورشان در سپاهان بارها مطرح شده و نیازی به تکرارش نیست.

خریدهای یحیی در پست‌های مختلف هم چیزی نبود که از ابتدا بتوان به آنها انتقاد کرد و جملگی بازیکنان درجه یک لیگ برتر بودند. شما اگر مربی پرسپولیس بودید و قدرت خرید مدافع خارجی چند صدهزار دلاری یا بازیکنی در کیفیت کنعانی، شجاع و پورعلی گنجی را نداشتید سراغ علیرضا ابراهیمی، فرشاد فرجی و علی نعمتی به‌عنوان بهترین مدافعان لیگ خودمان نمی‌رفتید؟ گزینه‌های بهتر از اینها که اطمینان داشتید در پرسپولیس جواب می‌دهند چه کسانی بودند که یحیی آنها را نمی‌شناخت؟

بخش دیگری از انتقادات به خریدهای خارجی یحیی مربوط می‌شود و او نباید سراغ بازیکنان جوان و بی‌تجربه تاجیکستانی و ازبک می‌رفت. انتقادی که بجا و درست است اما با بودجه‌ای که پرسپولیس در اختیار داشت، نمی‌شد بازیکن خارجی بهتر از آنها خرید. همان گونه که گل‌محمدی گفته مجموع رقم قرارداد بازیکنان خارجی پرسپولیس به 350 هزار دلار می‌رسد در حالی که استقلال برای یکی از بازیکنانش این مقدار خرج کرده و تیم رقیب طبق آمار رسمی سازمان خصوصی‌سازی حداقل 22 میلیارد تومان بیشتر برای بازیکنان و کادر فنی‌اش هزینه کرده است. سؤال بعدی اما اینگونه مطرح می‌شود که مگر یحیی مجبور بود که این بازیکنان خارجی بی‌کیفیت و بی‌تجربه را بخرد؟ این سؤالی بود که باید در همان برنامه تلویزیونی از یحیی پرسید می‌شد اما خودش اشاره‌ای به آن داشت. به اینکه تیم نیاز داشت بازیکن جدید خارجی جذب کند و کادر فنی تحت فشار قرار داشت که حتماً باید این اتفاق بیفتد.

انتقاد بعدی مربوط به آنهایی است که می‌گویند می‌شد به جای این بازیکنان خارجی که هیچ چیزی به پرسپولیس اضافه نکردند و بیش از 300 هزار دلار هم خرج روی دست پرسپولیس گذاشتند از بازیکنان تیم‌های پایه استفاده کرد اما واقعیت اینکه نه بازیکنان پایه پرسپولیس در سطحی بودند که در تیم بزرگسال کیفیتی قابل قبول ارائه دهند نه یحیی مربی‌ای است که تحت فشار برای تکرار قهرمانی از بازیکنان جوان استفاده کند. کما اینکه روی نیمکت بازیکن جوانی نبود که بیاید و بدرخشد و قمار روی بازیکنانی مثل عمری یا مهدیخانی قطعاً نتیجه نمی‌داد.

کاری به بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی در چند مقطع، دیر پرداخت شدن مطالبات بازیکنان پرسپولیس، حذف از آسیا و تبعاتش، مصدومیت‌ها و محرومیت‌ها، مشکلات داوری و حاشیه‌هایی که رقبا در فضای مجازی ساختند، نداریم و فقط روی بد بسته شدن تیم به‌عنوان مهم‌ترین دلیل ناکامی (به زعم منتقدان) اشاره می‌کنیم که در این مورد بخصوص توضیحات گل‌محمدی قانع کننده و منطقی است. در موارد فنی و غیر فنی البته می‌شود ایرادهایی به یحیی گرفت از جمله اینکه چرا مدام استعفا می‌داد و غر می‌زد یا چرا با وجود پی بردن به بی‌کیفیت بودن تمیروف باز هم از او استفاده می‌کرد و می‌کند یا چرا بازیکنانی ناکارامد مثل مهدیخانی را نگه داشت. درباره مسائل جزئی‌تری هم می‌توان حرف زد و ریشه آن را در تصمیمات اشتباه یحیی جست‌و‌جو کرد اما واقعیت اینکه این همه هجمه با محوریت «بد بسته شدن تیم» ریشه در چه نکته‌هایی دارد که جوابش در صحبت‌های اخیر گل محمدی نیست؟