سام ستارزاده     

 

شکست‌دادن پرسپولیس در ۴ بازی اخیر پرسپولیس و سپاهان، برای شماره ۴ دوست‌داشتنی طلایی‌پوشان یک مأموریت نافرجام بود؛ اما در پرده هفتادونهم نسخه ایرانی ال‌کلاسیکو، نویدکیا چاره‌ای جز جنگیدن برای برد ندارد. پیروزی در بازی بزرگ هفته بیست‌وهفتم لیگ، برای شماره ۴ سابق سپاهان به‌مراتب بیشتر از فتح یک نبرد حساس و 6 ‌امتیازی است؛ می‌توان گفت، نتیجه این رویارویی می‌تواند امضایی بر حکم بقا یا برکناری نویدکیا برای لیگ بیست‌ودوم باشد‌.

محمدرضا ساکت دقیقاً در مقطعی که به‌دنبال سرمربی مطرح خارجی برای جایگزینی امیر قلعه‌نویی بود، پس از تصویب قانون ویرانگر منع جذب مربیان خارجی، به نویدکیایی میدان ‌داد که پیشتر حتی روی نیمکت تیم‌های پایه سپاهان نیز ننشسته ‌بود. ساکت اخیراً نیز با توجه به‌مدت سه‌ساله قرارداد میان سپاهان و نویدکیا، از ادامه کار وی حمایت کرده ‌بود، اما این وعده نیز نمی‌تواند تضمین بقای جایگاه محرم باشد، اگر او پس از دو سال نخست برنامه‌اش، دستاورد امیدبخشی نداشته ‌باشد.

تکرار نایب‌قهرمانی لیگ، تنها فتح ممکن شیرهای اصفهان است؛ و گرفتن سه امتیاز جدال با پرسپولیس، لازمه مهم رسیدن به آن است؛ اما نویدکیا ناچار است تیمی خسته از بازی‌های فشرده آسیایی را راهی تبریز کند. آثار افت جسمی و حتی روحی در بازی دانیال اسماعیلی‌فر و امید نورافکن ملی‌پوش کاملاً مشهود است. آقای گل لیگ بیستم و نفر شماره یک خط آتش رقیب در فصل گذشته، فرصت‌طلبی لازم را در نوک پیکان تیم از خود بروز ندادند. مسعود ریگی و محمدرشید مظاهری نیز تنها سایه‌ای از دو وزنه قابل‌اتکای استقلال سال قبل بودند.

انتظارات هواداران اصفهانی از تیم پرستاره‌ای که برای فصل فوتبالی جاری بسته ‌شد، به هیچ عنوان برآورده نشدند. سپاهان پرستاره، در حالی مقابل زهردارترین خط حمله لیگ قرار می‌گیرد که دقیقاً در دو ماه گذشته، در ۹ بازی آسیایی و داخلی موفق به ثبت کلین‌شیت نشده ‌است. سنت‌شکنی، تنها چاره پیش‌روی نویدکیا است؛ چاره‌ای که اگر آن را نیندیشد، ارتش سرخ پایتخت می‌تواند هم پرونده این فصل سپاهان را ببندد و هم پرونده سرمربیگری وی در تیم محبوبش را.