اینجا گلوگاه لیگ است. جایی که به نظر سرنوشت فصل مشخص می‌شود. سخت‌ترین بازی استقلال در فصل جاری همین است. نبرد با فولاد چغر و بدبدن و تیغدار جواد نکونام که بی‌تردید این روزها ترسناک‌ترین تیم لیگ محسوب می‌شود. تیمی که مؤلفه‌های فوتبال نکو را آشکار داراست و بعد از دو فصل پنجره بسته، در زمستان حسابی بریز و بپاش کرد و تا توانست ستاره خرید تا برای ادامه فصل بویژه لیگ قهرمانان آسیا تجهیز شود. نام‌هایی که شاید چندان هیجان‌انگیز نبودند اما در قالب تیمی و تاکتیکی که نکو برای فولاد ترسیم کرده، به خوبی جا افتادند و ثمره آن موفقیت در لیگ قهرمانان آسیا و در بین تیم‌های پرستاره و متمول عربی بود. فولاد نکونام در آسیا در جمع پولدارها، خوش درخشید و با اقتدار به دور بعد صعود کرد تا پرچم فوتبال ایران در غیاب سرخابی‌ها و سپاهان ورشکسته در دست

 تیم نکو باشد.  این موفقیت قابل اعتنا، تیم دوست‌داشتنی خوزستان را دارای یک شخصیت ویژه‌ای کرده که آن را در لیگ داخلی به عینه دیده‌ایم. تیمی که بعد از بازگشت از عربستان بدل به تیم دیگری شده؛ یک تیم با اعتماد به نفس، مغرور و صاحب شخصیت. تیمی که دیگر در برابر تمامی رقبای داخلی دست بالا را دارد و با یک برتری روحی – روانی بازی را آغاز می‌کند. قرمزهای خوزستان حالا در لیگ داخلی هیچ تیمی را حریف خود نمی‌بینند و از همان دقیقه صفر بازی از حریف پیش افتاده‌اند. این روحیه از فولاد یک تیم فولادین ساخته که به هیچ تیمی باج نمی‌دهد. حتی اگر رقیب مقابل استقلال صدرنشین بلامنازع لیگ باشد. تیمی که یک فصل تمام نباخته و همه رقبای ریز و درشت را مقهور کرده اما فولاد تیم دیگریست. یک کلونی فولادین که به نظر در مارکت داخلی رقیبی فعلاً ندارد. استقلال اگر از این گردنه خوفناک و صعب‌العبور به سلامت عبور کند، جام قهرمانی را پیشاپیش در آغوش خواهد گرفت البته اگر نکونام و تیمش اجازه دهند!