ایران ورزشی - در روز پایانی هفته گذشته، همان‌طور که انتظارش را می‌کشیدیم، یک روز پس از پایان دوران ریاست رامین طباطبایی، سرپرست فدراسیون بسکتبال برای برگزاری انتخابات این فدراسیون انتخاب شد.

 انتخاباتی که قرار است 11 روز دیگر و 6 بهمن برگزار شود. وزارت ورزش تقریباً همزمان با انتخاب سرپرست برای بسکتبال، برای یک فدراسیون دیگر هم سرپرست انتخاب کرد. 

فدراسیونی که نه یک روز، بلکه چیزی حدود 6 ماه پیش از پایان دوران ریاست رئیسش گذشته و در همه این مدت رئیس فدراسیون حاضر به واگذاری مسئولیت نشده بود.

پایان کشمکش طولانی

دعوای ادامه‌دار زهرا اینچه‌درگاهی (رئیس فدراسیون ژیمناستیک) با وزارت ورزش، از دولت قبل آغاز شد و آنقدر کش آمد که به دولت جدید هم کشیده شد. اختلاف این فدراسیون با وزارت ورزش، از ماجرای دبیر فدراسیون و برکنار نکردن آن توسط اینچه‌درگاهی آغاز و بارها و بارها با مسائل مختلف تشدید شد. در تمام این مدت اما اینچه‌درگاهی علی‌رغم همه فشارها و محدودیت‌های ایجاد شده توسط وزارت، به کار خود ادامه داد. او آنقدر به ماندن ادامه داد که دوران چهار ساله ریاستش هم به پایان رسید اما همچنان با توسل به نهادهای بین‌المللی و فدراسیون جهانی، شش ماه اضافه را هم به چهار سال خود ضمیمه کرد.

البته که در این میان وزارت ورزش هم بیکار نمانده بود و کار را از بستن حساب و اتوماسیون اداری آغاز کرد و در نهایت هم به رد صلاحیت اینچه‌درگاهی رساند که برای انتخاب مجدد ثبت‌نام کرده بود. همین عامل هم بیش از بقیه باعث ماندن این رئیس فدراسیون، مازاد بر دوران چهارساله و ادامه دعوا با وزارت شد.

در نهایت اما پنجشنبه گذشته و در شرایطی که در ترافیک مجامع انتخاباتی، کمتر کسی به فکر انتخابات عقب افتاده و وضعیت ژیمناستیک بود، وزارت ورزش برای این فدراسیون هم سرپرست انتخاب کرد و به این ترتیب دوران پرحاشیه اینچه‌درگاهی در این فدراسیون به پایان رسید.

تأثیر حضور پولادگر؟

اختلاف رئیس ژیمناستیک با وزارت ورزش، آنقدر طولانی شد که طی آن سه معاون قهرمانی با آن دست و پنجه نرم کردند. ماجرا به نوعی از داورزنی آغاز شد، در دوران علی‌نژاد با رد صلاحیت اینچه‌درگاهی به اوج خود رسید و حالا به نظر می‌رسد شاید حضور پولادگر بوده که توانسته نقطه پایان آن را بگذارد. اینچه‌درگاهی در حالی که شنیده می‌شد (هر چند به طور غیر رسمی)، حمایت فدراسیون جهانی را هم دارد، بالاخره راضی به واگذاری مسئولیت خود شد و کار را به سرپرست سپرد. حالا باید دید باز کردن این گره کور و خاک خورده، به چه شیوه‌ای انجام شده و چه قول و قراری، یکی از مقاوم‌ترین رؤسای فدراسیون‌های ورزشی را وادار به رفتن کرده است؟