ال‌کلاسیکوی چهارشنبه جذاب و نزدیک بود. بارسلونای بحرانی دو بار شکست را با مساوی عوض کرد اما گل دقیقه 98 برتری را به تیم کارلو آنچلوتی داد تا فرداشب در فینال سوپرجام اسپانیا بازی کند. دو کارشناس ESPN، سم مرسدن و الکس کرکلند، به بررسی این بازی پرداخته‌اند.

 

کلاس وینیسیوس و بنزما

این برد رئال مادرید شباهت زیادی به تمام فصل این تیم داشت. برخی نقاط قوت مشهود رئال‌مادرید که مثل خیلی بازی‌های دیگر برای نتیجه گرفتن‌شان کافی بوده در کنار نقاط ضعفی نگران‌کننده که ممکن است در بازی‌های مهم‌تر دیگر برایشان گران تمام شود، به چشم آمد. اول مثبت‌ها. در نیمه اول تیم به‌شدت فرصت‌طلبانه بازی کرد، وینیسیوس جونیور بارها با حرکات عمقی خود خط حمله و کریم بنزما و لوکا مودریچ را راه انداخت. گل دقیقه 25 او میزان پیشرفتش را نشان داد که فرصتی سخت را آسان جلوه داد. کیفیت بهترین بازیکنان مادرید این تیم را از بازی‌های سخت سربلند بیرون می‌آورد. بنزما پاس گل اول را به وینیسیوس داد و خودش گل دوم را دقیقه 72 زد. رئال نیمکت خوبی دارد حتی اگر آنچلوتی مایل به استفاده کامل از آن نباشد. رودریگو، لوکاس واسکس و والورده، ورودی‌های پرانرژی بودند که در نیمه دوم جای ساق‌های خسته را گرفتند. اما نگرانی‌هایی درباره این تیم وجود دارد که مشخص می‌کند به اندازه اقتدارش در صدر جدول لالیگا بی‌نقص نیست. مثلث خط میانی مودریچ، کاسمیرو و تونی کروس پویایی لازم را ندارند. آنچلوتی سعی کرد این اشکال را با پرسینگ جبران کند اما بازی‌هایی پیش می‌آید که حریف دونده‌تر است یعنی همان اتفاقی که اوایل نیمه دوم توسط جوانان بارسلونا رقم خورد. مشکلات دفاع را معمولاً تیبو کورتوآ جبران می‌کند. جای خالی رهبری و سازماندهی داوید آلابا به‌شدت محسوس بود. ادر میلیتائو پیشرفت فوق‌العاده‌ای داشته اما گاه فاجعه‌بار تشخیص می‌دهد. عملکرد آنچلوتی برای شکل دادن این تیم فرصت‌طلب و مبتنی بر ضدحمله که با نقاط قوتش بازی می‌کند، تحسین برانگیز است اما اینکه هر بازی از بازیکنان مشابه استفاده می‌کند، اواخر فصل به تیم ضربه می‌زند. شاید در بازگشت به اسپانیا امتیازاتی که در نیمه اول فصل گرفته‌اند برای پایان دادن به انتظار طولانی آنچلوتی برای نخستین قهرمانی لالیگا کافی باشد اما بعید است برای مواجهه با امثال منچسترسیتی، چلسی و بایرن‌مونیخ در لیگ قهرمانان کفایت کند البته اگر از سد پاری‌سن‌ژرمن عبور کنند.

 نقطه عطف تیم ژاوی

بالاخره یک نقطه روشن در آینده بارسلونا پیدا شد. آنها بیشتر فصل را در تاریکی سپری کردند، از لیگ قهرمانان حذف شدند و در رده ششم لالیگا قرار دارند اما باخت چهارشنبه نشان داد حداقل این تیم توان رقابت با رقبا را دارد. رقابت کلمه پرتکرار ژاوی هرناندس بوده از وقتی تیمش در آخرین بازی مرحله گروهی لیگ قهرمانان 3 بر صفر به بایرن‌مونیخ باخت. بعد از آن باخت در آلمان، او گفت وقتش رسیده باشگاه تفکر خود را عوض کند و فصل جدیدی را در تاریخش شروع کند. او از بازیکنانش خواسته بود این ال‌کلاسیکوی اضافه را نقطه عطف فصل کنند. همین‌طور هم شد اگرچه به شکست انجامید.

برای اولین بار بعد از مدت‌ها بارسا مقابل تیمی که از نظر بسیاری مدعی قهرمانی اروپا است، برابر بود. رئال با 17 امتیاز اختلاف نسبت به بارسا در صدر جدول قرار دارد اما این اختلاف در زمین ریاض به چشم نیامد. بارسا در نیمه اول به زحمت افتاد و گاهی زیادی محتاط بود اما بعد از گل وینیسیوس بیدار شد. لوک دیونگ که دو ضربه سرش را گلر بلژیکی دفع کرده بود، با خوش‌شانسی گل مساوی را زد.

تیم کاتالان این فصل سخت گل می‌زند-در شش بازی لیگ قهرمانان تنها دو گل زدند- اما بعد از گل دیونگ مشکلشان را فراموش کردند. با آمدن پدری همیشه درخشان که نخستین بازی‌اش را بعد از چهار ماه می‌کرد، نیمه دوم را بهتر از حریف آغاز کردند. فرصت‌ها از دست رفت و به نظر می‌رسید با گل بنزما به جایی نرسند. دیگر کلمه کلیدی ژاوی شجاعت بود. او از بازیکنانش می‌خواهد با توپ ریسک کنند. خودش هم پیشتاز این شجاعت بود و با تغییر سیستم بازی به 2-3-2-3 نتیجه گرفت. آنسو فاتی که مثل پدری از مصدومیت برگشته، سانتر خوردی آلبا را گل کرد تا بازی به وقت اضافه کشیده شود. این پنجمین گل او در 9 بازی این فصل بود که همه را به‌عنوان بازیکن جانشین زده. در وقت اضافه هم فرصت داشتند اما با والورده غافلگیر شدند. تاریخ می‌گوید رئال پنجمین ال‌کلاسیکوی متوالی را برد اما برای اولین بار بعد از دو سال در 90 دقیقه نباختند و حتی می‌توانستند برنده شوند. بازگشت پدری و آنسو اتفاق خوبی بود به همراه نخستین بازی فران تورس. خوان لاپورتا اخیراً گفته بارسا برگشته اما هنوز راهی طولانی باقی است اما تیم با ژاوی در مسیر درست قرار گرفته. با تیمی پراستعداد و جوان می‌توانند این فصل سهمیه لیگ قهرمانان را بگیرند. بعد باید به فکر مبارزه‌های بزرگتر باشند.

منبع: ESPN