کریس واتس

 

کسی را منصوب کردند که چهره آرسنال را برای همیشه تغییر داد. وقتی آرسن ونگر در سال 1996 آمد، توپچی‌ها دوران نزول را سپری می‌کردند. دوره جورج گراهام به پایان رسیده بود و به بروس ریوچ فقط یک فصل فرصت دادند تا اینکه باشگاه تصمیم گرفت یک تغییر دیگر را تجربه کند. دیوید دین، نایب رئیس وقت باشگاه تلاش زیادی کرد برای اینکه هیأت مدیره را برای آوردن ونگر که آن موقع کاملاً گمنام بود، متقاعد کند اما خیلی طول نکشید که متوجه شدند این مربی فرانسوی میراث گرانبهایی بر جای خواهد گذاشت. تغییرات فوری و مؤثر بود، در زمین و بیرون آن. دنیس برگکمپ و دیوید پلات سال قبل از ایتالیا آمده بودند و امثال دیوید سیمن، تونی آدامز، نایجل وینتربرن، ری پارلور و یان رایت هم در تیم حضور داشتند، این یعنی تیم زمینه موفقیت را دارد اما ونگر باید سبک تفکر تیم را تغییر می‌داد. گری لوین، فیزیوتراپ وقت باشگاه درباره آن دوران می‌گوید: «آنها عرق داشتند، فوتبال را می‌شناختند اما از نظر جسمی در بهترین شرایط نبودند. او آماده‌سازی و تمرین تیم را تغییر داد. به زندگی روزمره بازیکنان پرداخت، به خوراکشان، به خوابشان و اینکه کارهای اشتباه نکنند.»

دستورات او اجرا شد و آرسنال فصل 1997-1996 را در رده سوم لیگ برتر به پایان رساند ضمن اینکه نشانه‌هایی از یک تیم قابل احترام را بروز داد. سال بعد برای دومین بار در تاریخ، قهرمانی لیگ و جام حذفی را به دست آوردند. بازیکنانی که تمام شده به نظر می‌رسیدند، دوباره متولد شده بودند و این نتیجه تغییرات اعمال شده توسط ونگر بود.

وینتربرن که در فصل دوگانه قهرمانی 49 بازی انجام داد، می‌گوید: «ما همه آنچه آرسن در نظر داشت، عملی کردیم. خود من بیشتر در تمرین از او آموختم تا کارهایی که او در مورد خوراکی و رژیم غذایی بازیکنان انجام داد، البته آنها هم خیلی مهم بودند. واقعاً دوستش داشتم، با هر کاری که قبلاً کرده بودیم، متفاوت بود. هر چه سنم بالاتر می‌رفت، به خودم بیشتر فشار می‌آوردم تا برای روز مسابقه آماده باشم.»

به گفته ونگر، زمان جلسات تمرین کوتاه اما فشرده و مفید بود. او الکل را ممنوع کرده بود، همین‌طور نمک و شکر را. تخم‌مرغ و چیپس از منو حذف شد به همراه گوشت قرمز. مرغ آب پز، پاستا، ماهی و سبزیجات تازه جایشان را گرفت. یان روژیه، متخصص تغذیه به خدمت گرفته شد و بازیکنان ملزم شدند غذایشان را قبل از بلع صد بار بجوند.

در تیمی پر از بازیکنان پا به سن گذاشته، قبول برخی تغییرات سخت بود. گاهی قوانین را نمی‌پذیرفتند و بعد از یک بازی خارج از خانه در اتوبوس فریاد «شکلات‌های ما را پس بدهید» سر می‌دادند.

آماده‌سازی برای ونگر خیلی مهم بود. خوراک و زمان خواب اهمیت زیادی داشت. حتی اگر بازی خانگی داشتند، شب قبل را در هتل به سر می‌بردند تا همه چیز تحت نظر او صورت بگیرد. وینتربرن ادامه می‌دهد: «کارهای او مرسوم نبود اما می‌خواست انجام شود و ما هم دقیقاً طبق دستور او عمل می‌کردیم. فراموش نکنید ما تازه بازیکنان خارجی آورده بودیم. بازیکنان انگلیسی سنتی عمل می‌کنند. دنیس برگکمپ و پلات هم سابقه بازی در ایتالیا را داشتند. آرسن رمی گارد و پاتریک ویرا را آورد، اما بازیکنانی مثل نیکلا آنلکا، ژیل گریماندی، مارک اوفرمارس و امانوئل پتی را آورد که به این سبک آماده‌سازی عادت داشتند.»

آمدن ونگر دوره‌ای از موفقیت را به آرسنال آورد که از سال‌های سلطه این تیم در دهه 1930 سابقه نداشت. باشگاه‌های رقیب سعی کردند متدهای او را امتحان کنند چون می‌دیدند تیمش هر روز بهتر می‌شود. تغییرات او همه گیر شده و باید گفت آمدن او نه تنها چهره آرسنال را برای همیشه تغییر داد، بلکه سیمای فوتبال انگلیس بعد از او متحول شد.