مازیار گیلکان

 

پرسپولیس اگرچه قهرمانی نیم‌فصل را از دست داده اما برای اینکه امید مهم‌تری را از دست ندهد، چاره‌ای ندارد جز اینکه باور کند مشکلاتش چیست و چگونه باید بر آنها غلبه کند. پرسپولیس پیش از غلبه بر حریفان به غلبه بر مشکلات خودش نیاز مبرم دارد. پرسپولیس هنوز به بهترین کیفیت بازی از بازیکنان خود نرسیده است. پرشمارند بازیکنانی در پرسپولیس که کیفیت متوسطی از خود ارائه می‌دهند و کادرفنی در به اوج رساندن آنها موفق نیست. ناکامی در این زمینه می‌تواند پرسپولیس را در نیم‌فصل دوم نیز از کورس قهرمانی عقب بیندازد، چنان که در نیم‌فصل اول چنین کرد. در پرسپولیس از دروازه‌بانش تا مهاجمانش در ۱۴ بازی اوج را کمتر تجربه کردند، اگر بازیکنی یک هفته به اوج کیفیت خود رسید، هفته بعد بی‌شباهت به خودش بازی کرد. یحیی گل‌محمدی و همکارانش باید دلیل این فراز و فرود بازیکنان خود را پیدا کنند. پرسپولیس به همین دلیل ثبات در نتیجه‌گیری را از دست داده و در بازی‌هایی وا داده و امتیاز را بر باد داده است که از این تیم با خیل ستاره‌هایش توقع می‌رفت برنده باشد. اما تیمی که ثبات در کیفیت ندارد، ثبات در نتیجه هم نخواهد داشت.

ما از تیم دوم جدول لیگ برتر حرف می‌زنیم اما این تیم دوم، یکی از ۳ تیم پرهزینه لیگ برتر است و قهرمانی‌های پیشین توقع برای هوادارانش ایجاد کرده است. پرسپولیس اگر خیال قهرمانی دارد، نباید وقت خود را با پرداختن به صحنه‌های مشکوک داوری تلف کند. این کار پرسپولیس را از مسائل مهم تیم غافل می‌کند. مسأله پرسپولیس این صحنه و آن سوت داور نیست، بلکه این تیم هنوز در فصل جاری چنان که از پرسپولیس توقع می‌رود، ساخته نشده و این پروژه تیم‌سازی طولانی شده است.

پرسپولیس در ساخت بازی دچار افت کیفیت شده و این مشکل باید خیلی زود برطرف شود. این کار پیش‌تر از یحیی گل‌محمدی برآمده است و برای تکرار آن به تمرکز نیاز دارد، همان چیزی که چندان در رفتار مربیگری‌اش این ‌روزها پیدا نیست.