یک هفته از انتخابات فدراسیون تکواندو گذشت اما هنوز این فدراسیون سر و سامان ندارد. فدراسیونی مهم و المپیکی که در کمتر از یک سال باید رویدادهای مهمی چون رقابتهای قهرمانی جهان و بازیهای آسیایی را پشت سر بگذارد اما در یک سردرگمی محض به سر میبرد. بعد از انتخابات طبیعی است که رئیس فدراسیون باید بر سر کار خود حاضر شود اما هنوز حکمش را دریافت نکرده، سرپرست هم بعد از برگزاری انتخابات طبیعی است که دیگر با فدراسیون نباید کاری داشته باشد. هفته گذشته بود که انتخابات فدراسیون تکواندو با رقابت هادی ساعی و محمد پولادگر با حضور 57 نفر از اعضای مجمع برگزار شد؛ نتیجه انتخابات حکایت از برتری هادی ساعی با 29 رأی داشت؛ محمد پولادگر هم 27 رأی را کسب کرد. طبق بند یک ماده 15 اساسنامه هادی ساعی باید اکثریت مطلق آرا را کسب می کرد که طبق آییننامه انتخابات، اکثریت آرا یعنی نصف به اضافه یک که با توجه به حضور 57 نفر در مجمع هادی ساعی صاحب این آرا نشده است. بنابراین مجمع باید به دور دوم کشیده میشد اما این اتفاق رخ نداده است.
آگاه نبودن رئیس مجمع انتخابات فدراسیون تکواندو به این موضوع باعث شد تا انتخابات این فدراسیون هم با اما و اگرهای زیادی روبهرو شود. از همان روز برگزاری انتخابات این شائبه به وجود آمد که پولادگر به نتیجه انتخابات اعتراض میکند و با شکایت به دیوان عدالت اداری این ماجرا را پیگیری میکند اما پولادگر که رقیب ساعی بود بهعنوان معاون ورزش حرفهای و قهرمانی انتخاب شد و دیگر پیگیر داستان انتخابات نیست. او حالا معاون وزیر است و حتی اگر انتخابات ابطال هم شود بعید است که بخواهد دوباره به انتخابات ورود کند.
روز برگزاری مجمع هم اعتراضی داشت که همانجا اعتراض خود را پس گرفت اما حالا تعدادی از اعضای مجمع از نرفتن انتخابات به دور دوم و اشتباهی که رخ داده شکایت کردهاند. عجیب است که اعضای مجمع خودشان در روز مجمع میتوانستند هم اعتراض کنند و همانجا خواهان کشیده شدن انتخابات به دور دوم باشند اما آنجا سکوت کردند و بعد از اتمام مجمع هم به وزارت ورزش شکایت کردند و هم به دیوان عدالت اداری شکایت خود را ارسال کردند. شاید الان این حق برای آنها وجود داشته باشد که پیگیر باشند اما حتماً این حق هم وجود دارد که این سؤال مطرح شود پای چه منفعتی در میان بوده که روز مجمع پیگیر رفتن انتخابات به دور دوم نشدند و بعد از مجمع از طریق شکایت خواهان ابطال انتخابات شدند؟!