اتفاقی که در مسیر رقابت‌های جهانی برای کاراته افتاد و در نهایت منجر به حضور یک کاروان بزرگ در مسابقه‌های قهرمانی آسیا شد؛ گویا به شکل دیگری قرار است تکرار شود. البته سرمربی تیم ملی کاراته ترجیح می‌دهد فعلاً در این رابطه صحبت نکند. با این حال درباره اتفاق‌های یک ماه گذشته کاراته، موضوعاتی وجود دارد که نیاز است درباره آنها با شهرام هروی صحبت کرده شود.

چرا بعد از منتفی شدن اعزام به مسابقات جهانی، کادرفنی و ملی‌پوشان زیاد تمایلی به صحبت ندارند؟

    ما به‌عنوان کادرفنی و بچه‌های ملی‌پوش در طول این یکی دو سال اخیر شرایط تمرینی پرفشار، سخت و عجیبی را داشتیم که همین موضوع باعث شده شاید نتوانیم آن‌طور که دوستان رسانه‌ای توقع دارند صحبت کنیم. شاگردانم بعد از شوک بدی که پای پرواز جهانی به کل تیم وارد شد، خیلی از نظر روحی به هم ریختند. اینقدر که حتی به سختی توانستم آنها را برای مبارزه در رقابت‌های آسیایی قزاقستان جمع و جور کنم.

احتمالاً فاصله اندک زمانی بین مسابقات جهانی و آسیایی هم مزید بر علت شده بود.

    بله، دقیقاً همین‌طور است. زمان اندک بین این دو رقابت یعنی جهانی و آسیایی، کار ما را برای جمع کردن بچه‌ها هم از نظر روحی و هم از لحاظ بدنی سخت و دشوار کرد. اما خدا را شکر با کمک و حمایت همه‌جانبه فدراسیون و همکارانم در کادرفنی موفق شدیم تیم را هر طور شده برای آسیایی آماده کنیم. آنجا هم اگرچه همان‌طور که گفتم، ما از نظر روحی به هم ریخته بودیم و با پای لنگ و شکسته در میدان مبارزه حاضر شدیم، اما معتقدم اگرچه از لحاظ تیمی نتوانستیم انتظارات را برآورده کنیم، ولی از نظر انفرادی نتیجه خوبی کسب کردیم.

یعنی در آسیایی قزاقستان نمره قبولی به کاراته می‌دهید؟

    باید قدردان زحمات کادرفنی و ملی‌پوشان آینده‌دار تیم‌های پایه کاراته کشورمان باشیم که با اقتدار موفق شدند سکوی قهرمانی آسیا را کسب کنند. مطمئناً کسب این عنوان قهرمانی برای کاراته ایران افتخار بزرگی است و می‌تواند آینده این رشته را تضمین کند.

آنالیزی هم درخصوص ناکامی‌های تیم در آسیایی داشتید؟

    وقتی با آن شرایط به مسابقه‌ها رفتیم، خیلی نمی‌شود، بحث ناکامی و ضعف بچه‌ها را وسط کشید. چون معتقدم اگر ما جهانی را از دست نمی‌دادیم، آنجا می‌توانستیم بازهم قدرت و توان حقیقی کاراته ایران را ببینیم. البته نباید این را یادمان برود که کاراته ایران یک سروگردن از کاراته آسیا همیشه بالاتر بوده است، هرچند اغلب تیم‌های آسیایی هم به‌شدت دارند کار می‌کنند تا خودشان را به کاراته ایران برسانند. ما مشکلمان همانی بود که گفتم. مطمئن باشید اگر آن شرایط عجیب قبل از اعزام ما به جهانی امارات پیش نمی‌آمد، اتفاق‌های بهتری را در قزاقستان رقم می‌زدیم.

برخی از ستاره‌های نامدار کاراته به نظر می‌رسد حالشان این روزها خیلی خوب نیست! فکر می‌کنید دلیل این بی‌انگیزگی چیست؟

    نمی‌دانم دلیلش چیست. از نظر حمایتی چه وزارت ورزش و چه کمیته ملی المپیک هرکاری از دستشان برآمده برای فدراسیون و تیم ملی انجام دادند. ما هم از این بابت قدردان آنها هستیم. اما بالاخره اینها قهرمان و افتخارآفرین هستند. حتماً جایی بی‌مهری یا کم لطفی دیده‌اند و از آن دلخور و ناراحتند. واقعاً نه اینکه بخواهم به‌عنوان سرمربی تیم ملی کاراته از بچه‌های تیمم حمایت و تعریف کنم، اما واقعاً بچه‌های کاراته، ورزشکاران کم‌ادعا و مظلومی هستند. هیچ وقت ندیدم بچه‌های ما بی‌خودی از چیزی گلایه کنند یا الکی نق بزنند. به نظرم باید ببینیم کجای کار ایراد داشته که به قول شما برخی از ستاره‌های ما به‌خاطر آن کم‌انگیزه و گوشه‌گیر شده‌اند.