گراهام هانتر

 

از نظر فوتبالی، کیلیان امباپه یک پدیده خارق‌العاده است. همین‌طور روبرت لواندوفسکی. توماس دلانی می‌تواند به سویا کمک کند برای نخستین بار بعد از 76 سال قهرمان لالیگا شود در حالی که هم‌تیمی او در تیم ملی دانمارک، سیمون کیائر در مراسم توپ طلای امسال به شایستگی مورد تحسین قرار گرفت. یک قهرمان جوان جام جهانی، یکی که گلزنی در بوندس‌لیگا برایش عادت شده و دو بازیکن که تا نیمه‌نهایی یورو 2020 پیش رفتند. تجربه‌های متفاوت بازی در چهار لیگ مختلف با سن و شخصیت‌های متمایز. اما اخیراً همه درباره یک چیز صحبت کرده‌اند. اینکه بازیکنان، اصلی‌ترین بخش فوتبال، بیشتر و بیشتر تحت فشار قرار می‌گیرند و کمتر و کمتر حرفشان شنیده می‌شود. آنها این خطر را احساس کرده‌اند که برای رسیدن به کمیت، کیفیت در حال قربانی شدن است. امباپه گفت: «ما سالی 60 بازی انجام می‌دهیم، یورو، جام جهانی، لیگ ملت‌ها، رقابت‌های مختلف. ما دوست داریم بازی کنیم اما خیلی زیاد شده، زمانی برای ریکاوری نمانده. اگر مردم فقط می‌خواهند فوتبال ببینند، خب ما بازی می‌کنیم اما اگر می‌خواهند کیفیت ببینند و آن حسی که فوتبال را زیبا کرده باید به سلامت بازیکنان اهمیت داده شود.»

ما در دوران خاصی زندگی می‌کنیم. با نخستین پاندمی فراگیر جهانی روبه‌رو شده‌ایم و ایجاد ایمنی بسیار سخت است. همچنین وارد سالی شده‌ایم که قرار بوده در تابستان جام جهانی برگزار شود اما به زمستان افتاده و اثرات بدتری روی آماده‌سازی تیم‌ها داشته. علاوه بر آن مقامات تصمیم‌گیرنده فوتبال با چشم‌های چپ و گوش‌های سنگین فقط به‌دنبال تولید و هیجان و فشار بیشتر از این ورزش هستند و به نظر مربی‌ها و بازیکنان اهمیتی نمی‌دهند. حتی طرح برگزاری جام جهانی و یورو هر دو سال یک بار را ارائه کرده‌اند. جام جهانی 2022 در قطر برگزار می‌شود، کشوری که در جریان ارائه درخواست میزبانی نتوانست انتظارات را برآورده کند و کشوری که تضییع حقوق نیروی کار در آن را دیگر همه می‌دانند. دلانی درباره جام جهانی زمستانی گفت: «از هر فوتبالیستی بپرسید، فاجعه است. کاش این‌طور نبود اما حالا مبنای همه چیز پول است و کسی نظر بازیکنان را نمی‌پرسد.» سوپرلیگ اروپا را هم می‌خواستند راه بیندازند که هیچ بخشی از آن درست برنامه‌ریزی و اجرا نشد.

 

بدون توجه به بازیکنان

تک‌تک این برنامه مستلزم درخشش بازیکنان است، اینکه رقابت کنند، اینکه زیبایی بیافرینند و الهام‌بخش هواداران باشند تا جایی که باشگاه‌ها، فدراسیون‌ها، نهادهای حاکم و اسپانسرها پول بیشتری بدهند اما در هیچ کدام از اینها بازیکنان، طرف شور و مشورت نیستند.

لواندوفسکی گفت طرفدار جام جهانی دوسالانه نیست چون بازیکنان به زمان استراحت بیشتری نیاز دارند: «ما هر سال تعداد زیادی بازی داریم، هر هفته، فقط هم بازی نیست، زمان آماده‌سازی برای هر مسابقه، پیش‌فصل، تورنمنت‌های متعدد. اگر می‌خواهید خاص و متفاوت باشیم، باید استراحت کنیم. دو یا سه هفته در هر تابستان اصلاً کافی نیست. اگر می‌خواهید بیش از 10 سال در سطح بالا بازی کنید، نیاز به استراحت دارید.»

لواندوفسکی و امباپه که دو فوق ستاره فوتبال به حساب می‌آیند روی تفاوت میان فوتبال شاداب، خلاق، جسورانه و فوتبال بدون انرژی، کسالت‌آور و همراه با خستگی جسمی و روحی تأکید دارند. حرف‌های آنها شاید بازتاب تصاویر ناراحت‌کننده سال 2021 است وقتی سرخیو آگوئرو به‌دلیل مشکلات تنفسی مجبور به ترک زمین نوکمپ شد و چند هفته بعد فوتبال را کنار گذاشت. آن تصویر یورو 2020 را فراموش نکرده‌ایم که کریستین اریکسن مرگ را جلوی چشمانش دید.

کیائر که در آن لحظات خیلی تلاش کرد، اخیراً گفته: «بعضی چیزها مهم هستند و بعضی دیگر نه. حالا خوشحالم که کریستین خوب است اما فوتبال مسیر دیوانه‌واری را در پیش گرفته است.»

نمونه‌های زیادی از مشکلات تنفسی و قلبی بازیکنان در نیمه دوم سال مشاهده می‌شود. چند هفته قبل در بازی منچستریونایتد مقابل نوریچ، ویکتور لیندلوف، مدافع سوئدی یونایتد دچار مشکلات تنفسی شد و به قول رالف رانگنیک خودش هم شوکه شده بود. هر چه باشد اینها از چیزی خبر می‌دهد که قدرتمندان و تصمیم‌گیران عرصه فوتبال فراموش کرده‌اند، اینکه فوتبالیست‌ها آدم‌های معمولی و تحت فشار هستند نه روبات و دستگاه.اما همه ما- هواداران، روزنامه‌نگارها، اسپانسرها، شرکت‌های پخش- باید مصرف‌کنندگان هوشیار باشیم، باید به کسانی که بزرگترین باشگاه‌ها را اداره می‌کنند، به تصمیم‌گیران فیفا، یوفا و سایر کنفدراسیون‌ها گوشزد کنیم از حق بازیکنان حمایت می‌کنیم که هر سه روز یک بار بازی نکنند و بین دو فصل با آن فشار کاری فقط دو یا سه هفته استراحت داشته باشند. برنامه‌ریزی و اولویت دادن به سلامت جسم و روح مردان و زنانی که ما را سرگرم می‌کنند، باید اساس باشد. اگر ما تماشای یک فوتبال مهیج، خلاق، سرحال و دراماتیک را می‌خواهیم باید به صدای بازیکنان باهوش و سطح بالایی مانند امباپه و لواندوفسکی بیشتر گوش کنیم. اگر در این باره عقلانیت و منطق به خرج ندهیم اولین چیزی که از دست می‌رود، کیفیتی است که در فوتبال عاشقش هستیم.

منبع: ساکرنت