ایران ورزشی - کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک باز هم زمینه‌ساز حاشیه‌های زیادی شده و سر و صدایی راه انداخته که از سطح اتفاق‌های این کمیسیون بالاتر است. نه اینکه کمیسیون ورزشکاران مهم نباشد. اتفاقاً این کمیسیون از نظر کمیته بین‌المللی المپیک مهم‌ترین کمیسیون ورزشی است و به همین خاطر اعضایش عضو رسمی IOC به حساب می‌آیند. در ایران هم 6 عضو این کمیسیون عضو مجمع کمیته می‌شوند و حق رای دارند و به نظر می‌رسد علت اصلی دعواها را باید همین جا پیدا کرد، نه اینکه رئیس کمیسیون چه کسی است و کدام ورزشکار عضو هیأت اجرایی شده است.

دوره قبل که انتخابات کمیسیون برگزار شد، تعدادی از بزرگترهای ورزش که دنبال شرایط ویژه‌ای در مجمع انتخاباتی کمیته بودند و می‌خواستند برنده انتخابات باشند، به این رقابت ورود کردند و زمینه‌ساز دعواهایی شدند که تا پایان در این کمیسیون جاری بود.

این ماجرا بعد از گذشت چهار سال حالا به شکلی دیگر و پررنگ‌تر دیده می‌شود. برخی مدیران که به انتخابات پیش روی کمیته ملی المپیک نظر دارند، با استفاده از ورزشکاران شرایطی را رقم زده‌اند که قهرمانان بزرگ ورزش ایران رو در روی هم قرار گرفته‌اند، بدون اینکه بدانند بازیچه شده‌اند.

کار اصلی کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک، فراهم آوردن شرایطی برای بهبود وضعیت ورزشکاران ملی است اما گویا نه ورزشکارانی که عضو شده‌اند و نه بزرگترهایی که به این موضوعات ورود کرده‌اند، به این بخش از وظایف کمیسیون کوچکترین توجهی ندارند و همه نگاه‌ها به انتخابات معطوف شده‌ است.

در این دوره هم دعواها از روز انتخابات شروع شد؛ جایی که کشتی‌گیران با اینکه در فهرست بودند، به اهالی این رشته توصیه کردند که جز سه کاندیدای کشتی به هیچ ورزشکار دیگری رأی ندهند. همین موضوع واکنش ورزشکاران رشته‌های دیگر را در پی داشت تا جایی که نمایندگان دو و میدانی، شمشیربازی و ... ، به ورزشکاران توصیه می‌کردند که نام کشتی‌گیران را ننویسند تا به شکلی به این رفتار کشتی‌گیران پاسخی داده باشند.

حالا اینکه آیا این رفتار کشتی‌گیران به توصیه رئیس این فدراسیون بوده یا خیر؟ مشخص نیست اما از چند روز بعد از انتخابات، رفتارهایی از سوی فدراسیون کشتی سر زده که عجیب است؛ مثل همین میزبانی از مصاحبه مطبوعاتی قهرمانان معترض که دیروز در فدراسیون کشتی انجام شد.

بعد از اینکه صالحی امیری به وعده‌اش به علیرضا دبیر برای گنجاندن نام حمید سوریان در فهرست ورزشکاران منتصب عضو کمیسیون عمل نکرد، فدراسیون کشتی اعلام کرد ورزشکارانی که رأی آورده‌اند، یعنی حسن یزدانی و محمدرضا گرایی در نشست‌های کمیسیون حاضر نمی‌شوند. در نشست اول رأی‌گیری انجام شد و در غیاب کشتی‌گیران سجاد گنج‌زاده با رأی قابل توجهی به‌عنوان رئیس انتخاب شد و احسان حدادی که مدعی حضور در هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک بود، تنها 5 رأی آورد که این 5 رأی نشان می‌دهد او اگر برای عضویت در هیأت اجرایی هم کاندیدا می‌شد، رأی نمی‌آورد. برای نایب رئیسی هم شهربانو منصوریان که هنوز نمی‌دانست آیا می‌تواند در صورت کاندیداتوری به خودش رای بدهد، یا خیر؛ با نجمه خدمتی رقابت کرد اما تنها 4 رأی را به خود اختصاص داد آن هم در شرایطی که نجمه 12 رأی آورد.

فارغ از اینکه این نتایج خوب است یا بد، نتیجه رأی‌گیری داخلی کمیسیون است و اعتراض به آن و تحریم جلسه دوم که قرار بود عضو هیأت اجرایی و شش نماینده حاضر در مجمع انتخاباتی کمیته در آن انتخاب شوند، همان قدر عجیب است که دیروز معترضان در فدراسیون کشتی نشست خبری ترتیب دادند.

قطعاً هر کدام از قهرمانان هر زمانی که بخواهند، می‌توانند حرف بزنند اما اینکه فدراسیون کشتی به ریاست علیرضا دبیر، میزبان این نشست خبری می‌شود، آنقدر عجیب و غیرقابل درک است که هیچ توجیهی را نمی‌توان برایش آورد یا پذیرفت. جز اینکه برخی 

می خواهند در مسیر انتخابات کمیته ملی المپیک نقش آفرینی کنند. 

در اینکه رویه صالحی امیری در خلف وعده به دبیر اشتباه بوده، شکی نیست اما اینکه ورزشکاران برای رو در روی هم قرار گرفتن هم تحریک شوند، اتفاق بدی است و نشان دهنده بازیگردانی است که فقط دو سه ماه پیش رو را می‌بینند؛ فارغ از اینکه امثال بهداد سلیمی، حمید سوریان، هادی ساعی، حسن یزدانی، محمدرضا گرایی، زهرا نعمتی، سجاد گنج‌زاده، حمید عباسعلی و بقیه اعضای کمیسیون، عصاره این ورزش‌اند و نباید اینطور و در مقابل رسانه‌ها رو در روی هم قرار گیرند.

روالی که در کمیسیون ورزشکاران طی شده، به لحاظ قانونی ایرادی ندارد و اگر نتایج به دست آمده، باب میل نیست، باید راه دیگری برای تأثیرگذاری پیدا شود، نه رویه‌ای که فعلاً از سوی هر دو طرف پیش گرفته شده است.

گفته می‌شود رأی ترکیب شش نفره‌ای که الان برای عضویت در مجمع کمیته ملی المپیک شکل گرفته، با صالحی امیری است؛ خب اگر این حرف درست است؛ چرا افرادی که به نشانه اعتراض در نشست دوم حاضر نشدند، تلاش نکردند به جای تحریم، در جلسه حاضر شوند و در این ترکیب شش نفره قرار بگیرند. آیا اگر ورزشکارانی مثل حسن یزدانی و گرایی در این رأی‌گیری بودند، به واسطه تمام افتخارات و بزرگی‌های‌شان در این ترکیب قرار نمی‌گرفتند؟

به نظر می‌رسد این قبیل اقدامات بیشتر شلوغ‌کاری است چرا که حرف‌هایی که از نشست خبری دیروز هم بیرون آمد؛ حرف تازه‌ای نبود و این نشست خبری خروجی خاصی نداشت؛ جز اینکه به جای 9 نفری که غایب بودند و گفته شد، معترض هستند، تنها 5 نفر حاضر شدند و حسن یزدانی هم خیلی زود جلسه را ترک کرد. ضمن اینکه ماجرای اعتراض حسن یزدانی و گرایی، با اعتراض حدادی و ساعی بسیار متفاوت است.

حدادی و ساعی دنبال عضویت در هیأت اجرایی بودند و حالا که بهداد سلیمی در این ترکیب قرار گرفته، نسبت به موضوع معترض‌اند؛ در حالی‌که خودشان هم می‌دانند در صورت کاندیداتوری برای این پست رأی نداشتند.

پس موضوع کمیسیون ورزشکاران و اتفاق‌هایی که افتاده، آنقدر پیچیده و عجیب و غریب نبوده و قابل حل است؛ به شرط اینکه بزرگترها، بزرگتری کنند؛ نه اینکه از این قهرمانان به‌عنوان ابزاری برای انتخابات پیش روی کمیته ملی المپیک استفاده کنند.