سام ستارزاده
در فوتبال ایران، گابریله پین را میتوان به الماسی در دشت بایر تشبیه کرد. در لیگی که دو فصل گذشته آن با فراریدادن چهرههای نامداری نظیر آندرهآ استراماچونی، پائولو سرجیو و گابریل کالدرون و بدون حضور هیچ سرمربی خارجی سپری شد، تئوریسین ۵۹ ساله ایتالیایی که سابقه همکاری با نامهایی به بزرگی چزاره پراندلی را نیز در کارنامه خود دارد، غنیمت بزرگی برای آبیهای پایتخت است اما ارزش وی در باشگاه استقلال زمانی میتواند نمایان شود که عملکرد وی را تنها با نتایج آبیها در بازیهای داخلی و بینالمللی نسنجند.
متأسفانه بدعتی نادرست در فوتبال ما رایج شده است که عنوان میکند یک سرمربی داخلی یا خارجی وظیفهای جز تمرین دادن بازیکنان و ارتقای سطح فنی آنان و تعیین تاکتیک تیم بر عهده ندارد. ما از کیروش، استراماچونی، برانکو، کالدرون و شفر هیچگاه نخواستیم با مربیان تیمهای پایه جلسات دانشافزایی برگزار کرده و چرخه تولید مربی لیگ را فعال کنند.
یک مربی نظیر گابریله پین، میتواند نقشی بهمراتب فراتر از یک دستیار را در استقلال ایفا کند؛ چرا که با توجه به رزومه شاخص خود، حتی کشورهای خاورمیانهای دیگر حاضرند مبلغ قابلتوجهی به پین بپردازند تا یک هفته از دانش وی استفاده کنند. شیوههای نوین تمریندهی، مبانی نوین علم مربیگری نظیر علم تغذیه و روانشناسی ورزشی و تاکتیکهای بهروز فوتبال، همه توسط چنین مربیانی میتواند با هزینهای بسیار پایین به مربیان آکادمی باشگاه تحت قراردادشان منتقل و آموخته شوند.
در فوتبالی که یک جلسه دانشافزایی مجازی با حضور آرسن ونگر برای مربیان شاخص آن افتخار و فرصتی بینظیر محسوب میشود، عدم برنامهریزی برای انتقال دانش مربیان خارجی متجرب به داخلیهای جوان و تازهکار، یکی از خلأهای بزرگی است که موجب شده تعداد پدیدههای مربیگری در کشورمان انگشتشمار باشند. همچنین، نظیر آنچه پارسال دیدیم، بسیاری از مربیان جوان لیگ نیز پس از دورهای کوتاه و ناموفق، به جای پیشرفت، به مربیگری در لیگ یک یا دستیاری یک مربی داخلی تنزل یافتهاند. نمونههای موفقی نظیر جواد نکونام یا محرم نویدکیا نیز با هزینه شخصی و خارج از سیستمی که بتواند مربیان موفق متعددی بپروراند، مسیر ترقی را طی کردهاند.
فرصتی که با حضور پین نصیب آبیهای پایتخت شده، تنها فرصت بهرهوری از یک دستیار درجه یک نیست؛ بلکه فرصت ارتقای فنی خود مجیدی و پرورش چند مجیدی جوان در میان مربیان پایه تیم نیز است.