مازیار گیلکان

 

فرهاد مجیدی برای انتخاب دستیار خارجی ماه‌ها وقت صرف کرد و منتظر ماند تا انتخابی منطقی و مؤثر داشته باشد.

 گابریله پین یکی از بهترین مربیانی است که به عنوان دستیار به فوتبال ایران آمده، با کارنامه‌ای موفق و قابل توجه. پین یک مربی معتبر و صاحب ایده است، با شخصیتی محترم که می‌تواند برای بازیکنان الهام‌بخش باشد.

مجیدی اما برای حضور پین ماه‌ها با مدیران پیشین باشگاه استقلال کلنجار رفت. احمد مددی و همکارانش هر کار که از دست‌شان برمی‌آمد، انجام دادند تا پین در استقلال نباشد.

 مجیدی اما به این همکاری اصرار داشت و اصرارش نیز منطقی بود. او می‌خواست تیمش به کیفیت فنی بالاتری برسد و این با مربی ایتالیایی ممکن می‌شد.

حالا آنچه بین مجیدی و پین می‌گذرد، رابطه حرفه‌ای و مثبتی است که مجیدی تبحر شکل دادنش را داشته و این اهمیت دارد.

 بسیاری از مربیان ایرانی تن به داشتن همکار خارجی نمی‌دهند و باور ندارند که به کمک فنی نیاز دارند. اینکه مجیدی چنین باوری دارد، نشان از خوشفکری اوست.

آثار گابریله پین باید در استقلال پیدا شوند و این البته به زمان نیاز دارد. تا امروز هم پین حتماً آثاری در تصمیمات فنی استقلال داشته و اثرگذاری او در آینده می‌تواند بیشتر باشد.

مربی خارجی به شناخت نیروی انسانی تیم نیاز دارد و هر چه این شناخت بیشتر شود، شانس موفقیت بیشتر خواهد شد. 

گابریله پین با شناسایی ویژگی‌های فنی بازیکنان استقلال، بازی بهتری را برای این تیم می‌سازد.

کم‌شمارند کسانی که منتظرند هر موفقیت استقلال را به پین نسبت دهند و ناکامی فرضی را به فرهاد مجیدی اما این قضاوت منطقی نیست و آنها یک تیم کاری هستند، با هم می‌بازند و با هم برنده می‌شوند.

اینکه محاسبه کنیم گابریله پین چه آثاری در استقلال دارد و فرهاد مجیدی چه نقشی دارد، محاسبه‌ای منطقی نیست.

 فرهاد مجیدی سرمربی است و اوست که مسئولیت دارد و اوست که پیروزی و ناکامی به نامش ثبت می‌شود. این تفکیک‌ها و محاسبه‌ها منظورهایی دارند که چندان جالب نیستند.

استقلال با مربیانش، از جمله مجیدی و پین و البته صالح مصطفوی و بهزاد غلامپور ساخته می‌شود، با نقش‌هایی بر اساس پست و وظایف، نه نقش‌هایی بر اساس تحلیل‌های بیرونی و نه چندان منطقی. 

تیم کاری مربیان استقلال از جذاب‌ترین کادرهای مربیگری لیگ برتر است، شاید با آرزوهای بزرگ.