میعاد نیک

 

بازگشایی مجدد درب ورزشگاه آزادی به روی تماشاگران که با واژه حضور آزمایشی همراه شد، می‌توانستیم حدس بزنیم که این مسأله حواشی بسیاری را در پی خواهد داشت. در شرایطی که تنها کمتر از 5 ساعت مانده به آغاز دیدار تیم‌های فوتبال استقلال و نساجی حکم حضور 5 هزار تماشاگر در استادیوم صادر شده و تنها 3 ساعت پیش از برگزاری این بازی مقدمات خرید بلیت اینترنتی با هزار مشکل فراهم شده بود، بار دیگر ناتوانی سازمان لیگ فوتبال ایران و تمام دست‌اندرکاران این امر به رخ فوتبالی‌ها کشیده شد. ورزشگاهی که بیش از 22 ماه رنگ هیچ‌گونه موجود زنده‌ای را به عنوان تماشاگر روی سکوهای خود ندیده، در عرض کمتر از 5 ساعت با سیل مشتاقان دوری کشیده مواجه شد و از همین جا هم می‌شد فهمید که این قصه سرِ درازی خواهد داشت.

بروز نوعی ناهمگونی و ناهماهنگی محض بین فدراسیون پزشکی ورزشی، سازمان لیگ فوتبال ایران و وزارت ورزش و جوانان به عنوان متولیان اصلی امر فراهم‌سازی مقدمات بازگشت رسمی تماشاگران فوتبال به ورزشگاه‌ها باعث شده تا هر روز خبری جدید و البته ناقض اخبار قبلی را بشنویم. یک روز رئیس فدراسیون مربوطه این امر را غیرآزمایشی می‌داند و روز دیگر معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارتخانه با رعایت ملاحظاتی بی‌مورد و نخ‌نما، صفت پایلوت را به این انگاره می‌چسباند. انگار دوری هواداران از سکوها زیر زبان مسئولین عالی‌رتبه ورزش کشور مزه کرده که از هیچ تلاشی برای تأخیر و سنگ‌اندازی در این مسیر فروگذار نکرده‌اند. در روزهایی که سینماها با حداکثر ظرفیت به پخش فیلم می‌پردازند و خطوط هواپیمایی هم تا آخرین بلیت موجود را به فروش می‌رسانند، مشخص نیست تماشای فوتبال در هوای آزاد چه خطری بیشتر از موارد مذکور برای ابتلا به کرونا می‌تواند داشته باشد. استانداردسازی‌های دوگانه و رفتارهای ناهمگون در جای جای ورزش ایران، بلاتکلیفی عجیبی را پدید آورده و می‌توان هر آن انتظار اتفاق بدتر و نامتعارف‌تری را کشید.