مازیار گیلکان
بازگشت تماشاگران به ورزشگاه اتفاق خوشایندی است اما آنچه در روز بازی استقلال - نساجی در ورزشگاه آزادی تهران رخ داد، نه تنها خوشایند نبود بلکه میتوانست بسیار پرخطر باشد.
نحوه بلیتفروشی برای تماشاگران دردسرآفرین بود و دوستداران فوتبال را دچار سرگیجه کرد. ۳ ساعت قبل از بازی امکان خرید بلیت فراهم شد و این یعنی برگزارکنندگان لیگ اهمیت چندانی برای رکن اصلی فوتبال که تماشاگران هستند، قائل نمیشوند اما فارغ از این، موارد پرخطری نیز در روز بازگشت هواداران به ورزشگاه دیده شد.
تجمع تماشاگران پشت در شرقی ورزشگاه میتوانست حادثه تلخی بسازد. تماشاگران هنگام ورود به ورزشگاه در میان جمعیت گرفتار شده بودند و این میتوانست به آنها آسیب جدی برساند. این سوءمدیریتها میتواند به مرگ و آسیب جدی تماشاگران منجر شود.
در روزهایی که هنوز کرونا شیوع دارد و خطر ابتلا کم نیست، آن ازدحام پشت درهای ورزشگاه و جمعیتی که بدون فاصله از هم روی سکوها نشستند، خطر ابتلا را افزایش داده بود. بسیاری از تماشاگران از ماسک استفاده نکردند و اجازه همراه داشتن الکل نیز نداشتند.
باید به تماشاگران توصیه میشد که با فاصله بنشینند اما نه توصیهها کافی بود و نه تماشاگران فوتبال انگار اهل رعایت پروتکلهای بهداشتی بودند. ماسک نزدن در آن شلوغی رفتار پرخطری است که هم به خود شخص آسیب میرساند و هم دیگران را تهدید میکند.
این نحوه برگزاری بازی با تماشاگر در شرایطی که همچنان کرونا هر روز جان بسیاری از مردم را میگیرد، میتواند پرخطر باشد. توجه کنیم که عدهای از تماشاگران بدون تزریق دو دوز واکسن وارد ورزشگاه شدند و فارغ از این، تزریق دو دوز از هر واکسن نیز تضمینکننده نیست که افراد به کرونا مبتلا نشوند.
سازمان لیگ میخواهد در بازی پرسپولیس نیز دوباره این تجربه تلخ را تکرار کند و البته امیدواریم اتفاقات بازی استقلال - نساجی تکرار نشود و شرایط به گونهای باشد که بتوان به بازگشت تماشاگران امیدوار بود و درهای ورزشگاهها را دوباره بسته نبینیم اما جان و سلامت انسانها بیش از فوتبال و هر چیزی اهمیت دارد و آنچه باید در اولویت بررسیها باشد، این است که آیا بازگشت تماشاگران به ورزشگاه سلامت آنها را به خطر میاندازد یا نه.
در فوتبال ایران گاهی هیجان بعضی از تصمیمات به فوتبال آسیب میزند اما اینبار مسأله فقط فوتبال نیست، بلکه جان و زندگی شهروندان علاقهمند به فوتبال است.