اعلام نامزدهای توپ طلای فرانس فوتبال این پتانسیل را دارد که هر هواداری را به یک سمت توهم توطئه و نظریه‌پردازی درباره یک دسیسه هل بدهد و معمولاً کوهی از سؤالات بی‌پاسخ را در ذهن آنها باقی می‌گذارد. سؤالاتی نظیر اینکه این گروه بی‌نام و نشان کارشناسان فرانس فوتبال که لیست نامزدهای توپ طلا را انتخاب می‌کنند چه کسانی هستند؟ آیا واقعاً توپ طلا و تشریفات آن چیزی بیش از یک مسابقه از پیش تعیین شده برای سنجش میزان محبوبیت بازیکنان است؟ چرا دروازه‌بان‌ها و مدافعان همیشه خارج از نامزدهای‌ نهایی کسب توپ طلا قرار می‌گیرند؟ بعد از طرح این سؤالات هم کلی بحث در فضای مجازی شکل می‌گیرد؛ ترول‌ها از غارهایشان بیرون می‌آیند و زمانی که همه چیزها گفته و انجام شد، معمولاً لیونل مسی یا کریستیانو رونالدو توپ طلا را روی دستان‌شان بالا می‌برند.

از سال 1956 که توپ طلا برای اولین بار اهدا شد، تا به امروز تنها 5 ایتالیایی موفق به کسب این جایزه شده‌اند: عمر سیووری که هم برای آتزوری و هم برای آرژانتین بازی کرد در سال 1961، جانی ریورا در سال 1969، پائولو روسی در سال 1982، روبرتو باجو در سال 1993 و فابیو کاناوارو در سال 2006. با این حال امسال احتمال زیادی وجود دارد که جورجینیو هم به این لیست اضافه شود چرا که سالی فوق‌العاده را با چلسی و تیم ملی ایتالیا پشت سر گذاشت و با اولی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و با دومی فاتح یورو 2020. 4 تن دیگر ازاعضای تیم ملی ایتالیا نیز در فهرست 30 نفره نامزدهای توپ طلا قرار گرفتند. جان لوئیجی دوناروما، دروازه‌بان پاری‌سن‌ژرمن که خیلی‌ها او را بهترین دروازه‌بان حال حاضر دنیا می‌دانند، زوج پا به سن گذاشته اما تمام نشدنی لئوناردو بونوچی و جورجو کیه‌لینی از یوونتوس و هافبک جوان اما خوش تکنیک اینتر، نیکولو بارلا.

در این فهرست 30 نفره تنها دو بازیکن دیگر از سری A دیده می‌شود. سیمون کیائر مدافع دانمارکی میلان و لائوتارو مارتینس مهاجم آرژانتینی اینتر. درباره این لیست سؤالات فراوانی شکل گرفته است و نام‌هایی قابل پیش‌بینی زیادی دیده می‌شوند.

حذف عجیب نام فدریکو کیه‌زا، بال یوونتوس، مثل ستاره ناپولی لورنزو اینسینیه و مارکو وراتی از پاری‌سن‌ژرمن، نشانگر این است که همچنان یک نوع جانبداری مزمن در فرآیند انتخاب نامزدها وجود دارد. این واقعیت وقتی با باور ذهنی اکثر تیفوسی‌های فوتبال ایتالیا -که قویاً معتقدند تیم‌های سری A‌ در فصول گذشته رقابت‌های اروپایی مانند لیگ قهرمانان و لیگ اروپا به طرز مشکوکی همواره قربانی تصمیمات اشتباه داور شده‌‌اند- عجین شود، آن وقت فرضیه‌پردازی‌هایی که درباره دلیل قرار نگرفتن بازیکنانی مانند کیه‌زا، اینسینیه و وراتی در فهرست 30 نفره توپ طلا صورت می‌گیرد را قابل درک می‌کند.

معیاری که برای انتخاب نامزدهای توپ طلا در نظر گرفته می‌شود مشخص نیست اما شکی نیست که در این فهرست حداقل طی یک دهه گذشته همواره مهاجمان و اغلب از لالیگای اسپانیا و بازیکنان شاغل در لیگ برتر انگلیس شانس بیشتری برای کسب این جایزه داشته‌اند. با این حال نبود نام کیه‌زا در این لیست واقعاً عجیب است به خصوص با درنظر گرفتن عملکرد استثنایی او در تیم ملی ایتالیا در یورو 2020. گل‌های این بازیکن 23 ساله مقابل اتریش و اسپانیا، جزو مهم‌ترین بخش از مسیر صعود ایتالیا به فینال بود. سرعت، سبک بازی مستقیم و توانایی‌اش برای دریبل‌زنی او را به بازیکنی متمایز در ترکیب ایتالیا تبدیل کرده است. این موضوع درباره لورنزو اینسینیه هم صدق می‌کند. گل او به بلژیک در مرحله نیمه نهایی یکی از زیباترین گل‌های جام بود اما تنها گوشه‌ای از تأثیرگذاری هافبک بازیساز ناپولی در قهرمانی آتزوری بود. در مورد وراتی شاید بتوان گفت که ناکامی او با پاری‌سن‌ژرمن روی نظر کارشناسان تأثیر منفی گذاشته اما نباید فراموش کرد که او هم جزو مهره‌های تأثیرگذار مانچینی در یورو 2020 بود.

در نهایت اینکه اگرچه جورجینیو می‌تواند برنده‌ای شایسته برای توپ طلا باشد اما هنوز هم معلوم نیست که چرا تنها 5 نفر از اعضای تیمی که مهم‌ترین تورنمنت فوتبال اروپا را فتح کرد و تنها 2 بازیکن دیگر از سری A  در فهرست 30 نفره قرار گرفته‌اند؟

منبع: فوتبال ایتالیا