سامان موحدی‌راد

 

این چندمین‌بار است که برای رسیدن به جام‌جهانی باید با کره‌جنوبی دیدار کنیم؟ تقریباً قرعه‌هایی در ۱۲ سال اخیر به یک شکل برداشته شد و موجب شد تا آمار دیدارهای ایران و کره‌جنوبی در آسیا روندی صعودی داشته باشد. دیدارهایی که در زمان کی‌روش رنگ و بوی دیگری داشتند و به دلیل شکست‌ناپذیری ایران برابر کره به بازی‌های جالب توجهی هم بدل شده بودند. مهارت‌های کی‌روش در ایجاد جنگ‌های روانی هم موجب شده بود تا آن دیدارها به اوج حساسیتش برسد. حالا این میراث به اسکوچیچ رسیده است. مربی خوش‌شانسی که حالا با کارنامه‌ای مثال‌زدنی در بهترین دوران کاری‌اش به سر می‌برد. اسکوچیچ از ۲۲ آبان ۱۳۹۹ که برای اولین بار روی نیمکت تیم ملی نشست و ایران را برابر بوسنی و هرزگووین در دیدار دوستانه به پیروزی رساند تا کنون ۱۰ بازی رسمی و ۱۰ پیروزی را تجربه کرده است. به جز بوسنی عمده بازی‌های تیم او با کشورهای عربی غرب آسیا بود. دو بار با سوریه و دو بار با عراق و یک بار با بحرین و امارات در کنار بازی‌های ساده‌ای با کامبوج و هنگ‌کنگ روزهای رویایی او را رقم زده است. تیمش هم در جدولی قرار دارد که صدرنشین است و پر بیراه نیست اگر بگوییم دو تیم صعود‌کننده‌اش از همین الان مشخص هستند. ایران ۹ امتیازی و کره‌جنوبی ۷ امتیازی فاصله زیادی با تیم‌های دو امتیازی قعر جدول دارند و از همین بازی چهارم به بعد هم شاید بتوان گفت ایران و کره جنوبی در دوحه بازی خواهند کرد اما کیفیت بازی تیم ملی در این مدت موضوع بحث‌های فراوانی شده بود. گروه بدبینی پیروزی‌های اخیر تیم ملی را محک و معیاری برای خوب بودن تیم ملی نمی‌دانند. این گروه که از ابتدا هم مخالف نشستن اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی بودند معتقدند درست است که تیم از منجلاب ویلموتس رها شده و حالا به راحتی عراق و بحرین و امارات را می‌برد اما این به آن معنی نیست که تیم در مسیر درستی حرکت می‌کند. این گروه از منتقدان منتظر بازی با کره‌جنوبی هستند تا ببینند تیم اسکوچیچ واقعاً عیاری را که ادعا می‌شود دارد یا خیر. البته جواب آنها در صورت ناکامی کره‌جنوبی در برابر ایران هم معلوم است. اشاره به اینکه کره سال‌هاست در برابر ایران برنده نبوده و برای همین این بازی هم ملاکی برای کیفیت اسکوچیچ نمی‌شود! چه بخواهیم و چه نخواهیم اینها تنها شانس‌های تیم ملی ایران برای رقابت تا حوالی جام‌جهانی است. کم و بیش از توان فدراسیون فوتبال‌مان برای هماهنگی بازی‌های دوستانه هم خبر داریم و می‌دانیم که چیز دندانگیری در انتظار تیم ملی‌مان نیست. از سوی دیگر رویای صعود از جام‌جهانی اگرچه دست یافتنی است اما به خوبی در جریانیم که پیش زمینه‌هایی می‌خواهد که ما مثل همیشه از فراهم کردن آن عاجزیم. نه می‌توانیم مربی خوبی بیاوریم و نه می‌توانیم سلسله بازی‌های مهمی با رقبای تراز اول جهانی ترتیب دهیم تا تیمی با تجربه واقعی بین‌المللی در دوحه بازی کند. با این اوصاف چه نسخه‌ای بهتر از اسکوچیچ. کسی که بی دردسر تیم را به جام جهانی می‌رساند و دیگر حداقل از ریخت و پاش‌هایی نظیر آنچه برای ویلموتس و کی‌روش رخ داد برای او رخ نمی‌دهد. یک مربی اقتصادی متناسب با جیب فدراسیون فوتبال ایران و سقف توانایی‌های فوتبال‌مان. پس بی دغدغه بازی ایران و کره را ببینید و لذت ببرید.