مرحله نهایی لیگ ملت‌های اروپا یک تورنمنت کوچک است اما این رقابت‌ها بار دیگر یکی از قدیمی‌ترین حقایق دنیای فوتبال را نشان داد: اینکه مهاجمان هستند که نتایج دیدارها را رقم می‌زنند.

فرانسه در فینال سن‌سیرو، اسپانیا را با نتیجه دو بر یک شکست داد. گل‌های این تیم را دو نفر از بهترین مهاجمان فوتبال مدرن زدند، یعنی کریم بنزما، که یک شوت زیبا به گوشه دروازه اسپانیا زد؛ و کیلیان امباپه، که با خونسردی فوق‌العاده‌ای گل پیروزی را به ثمر رساند.

فرانسه در ضربات آخر دقیق عمل کرد. اسپانیا که در 45 دقیقه آغاز بازی، تیم حاکم میدان بود، دو سوم مالکیت توپ را در اختیار داشت اما بدون یک مهاجم نوک مشخص بازی می‌کرد و به‌ندرت هوگو یوریس، دروازه‌بان فرانسه را به دردسر انداخت.

آلوارو موراتا و خرارد مورنو، مهاجمان اسپانیا، دیدارهای این هفته را به دلیل مصدومیت از دست دادند و لوییس انریکه، مربی اسپانیا، تصمیم گرفت تیمش را بدون یک مهاجم محض به زمین بفرستد.

نبود یک بازیکن شماره 9 واقعی در پیروزی دو بر یک مقابل ایتالیا محسوس نبود چون فران تورس در نقش مهاجم مرکزی بازی کرد و هر دو گل تیمش را زد.

اما مقابل فرانسه، تورس به جایگاه دلخواهش برگشت، یعنی سمت راست خط حمله. هم او در آن پست اثربخشی کمتری داشت و هم اسپانیا نمی‌توانست در مرکز خط حمله حضوری پررنگ داشته باشد.

میکل اویارسابال بیشتر در مرکز حضور داشت و پابلو سارابیا هم در نیمه دوم، از سمت چپ زیاد به مرکز می‌آمد اما دفاع فرانسه توانست با آنها مقابله کند، هرچند که رافائل واران را در نیمه اول به دلیل مصدومیت از دست داده بود.

اویارسابال اسپانیا را پیش انداخت اما ضربه عالی بنزما نتیجه را مساوی کرد و امباپه با خونسردی فرانسه را پیش انداخت. پس از آن، حملات دیوانه‌وار اسپانیا یک مهاجم مرکزی می‌خواست که این تیم نداشت.

هر بار که فرانسه حمله می‌کرد، امباپه مستقیم به دفاع اسپانیا می‌زد و با سرعت بالای خودش مدافعان را گیج می‌کرد و بنزما هم مدام به دنبال فضا می‌گشت. به این ترتیب طرفداران حس می‌کردند که تیمشان ممکن است به گل برسد.

اما در آن سو، هر گاه اسپانیا حمله می‌کرد، بازی‌شان چشمنواز بود اما خطر خاصی ایجاد نمی‌کردند.

تیم لوییس انریکه بسیار آینده‌دار است و استعدادهای پرشماری دارد؛ بازیکنان نوجوانی مانند گاوی و یرمی پینو نشان دادند که خط تولید لالیگا با وجود مشکلات مالی رئال مادرید و بارسلونا، همچنان به کار خود ادامه می‌دهد.

اما برای اینکه اسپانیا به بالاترین قله رقابت‌های ملی برسد و جام جهانی و جام ملت‌های اروپا را دوباره فتح کند، بی‌تردید نیاز دارد که یک مهاجم به جمع پرشمار هافبک‌ها و بال‌های باکیفیت‌اش اضافه کند.

اما فرانسه در حالی به جام جهانی قطر پا می‌گذارد که خط حمله‌اش آنها را از همین حالا مدعی می‌سازد. امباپه همچنان دارد پیشرفت می‌کند و کنترل عالی و سرعت برق‌آسایش، به همراه هوشمندی در استفاده از فضاها و استفاده زیرکانه از توپ و سپردن آن به بازیکنانی که موقعیت بهتری دارند، از او بازیکن بهتری ساخته است.

او حالا به درکی عالی با بنزما در خط حمله رسیده است. آنها نه‌تنها گل می‌زنند، که اثربخشی فوق‌العاده‌ای هم دارند؛ این همان چیزی است که دیدیه دشان، مربی تیم ملی، در هنگام بازگرداندن بنزما به تیم ملی برای جام ملت‌های اروپا امیدوار بود که انجام شود.

با خلاقیت آنتوان گریزمان پشت سر این دو نفر، فرانسه یک خط حمله سه‌نفره دارد که در سطح تیم‌های ملی رقیبی ندارد. فرانسه توانست بلژیک، تیم رده اول فیفا و اسپانیا را در حالی شکست دهد که انگولو کانته، هافبک میانی کلیدی‌اش را در اختیار نداشت اما پل پوگبا در دیدار نهایی، نمایش بسیار خوبی داشت. دشان از سیستم 3-4-3 استفاده کرد و دو بال تدافعی را به کار گرفت. به نظر می‌رسد که او فرمول مناسب برای بهره‌گیری از استعدادهای تیمش را یافته است.

لوییس انریکه در بازسازی اسپانیا پس از مشکلات سال‌های اخیر پیشرفت چشمگیری داشته است. تیم او هرگاه هماهنگ باشد، می‌تواند هر تیمی را شکست دهد و این را برابر ایتالیا نشان داد اما او حتماً آرزو دارد که یک امباپه یا بنزما در تیمش داشت.

منبع: رویترز