کد خبر: 235006تاریخ: 1400/6/25 00:00
واقعیت‌هایی که در توکیو برای پارالمپیک روشن شد
چالش بزرگ با کیفی سازی
گزارش
محسن وظیفه
چند روزی از بازی‌های پارالمپیک می‌گذرد اما هنوز حضور ورزشکاران ایرانی در این دوره از بازی‌ها به تیتر اصلی رسانه‌ها تبدیل شده است. بعد از درخشش قابل توجه ورزشکاران پارالمپیکی و نتیجه بسیار خوبی که کسب کردند، موجی از امید به وجود آمد که ورزش ایران در این حوزه حرف‌های زیادی برای گفتن دارد اما حالا با گذشت چند روزی از این بازی‌ها، اخبار خوبی از برخی رشته‌ها به گوش نمی‌رسد. ابتدا هادی رضایی به عنوان سرمربی تیم ملی والیبال نشسته تصمیم به جدایی گرفت و حالا حسین امیری از نبود برخی هماهنگی‌ها گفته و برای باقی ماندن در مسئولیتش شرط تعیین کرده است.
ظاهراً موضوع اصلی اختلاف نظرها هم بحث کیفی‌سازی کاروان ورزشی پارالمپیک ایران است. تصمیمی که برخی اعتقاد دارند خیلی خوب جواب نداد اما مسئولان کمیته ملی پارالمپیک اعتقاد دارند که این روش صحیحی بوده چرا که با نفرات کمتری که اعزام کردند مدال‌های بیشتری هم به دست آوردند. شاید حالا زمان مناسبی برای بررسی این موضوع باشد که آیا واقعاً در توکیو بحث کیفی‌سازی کاروان جواب داد یا نه؟ شاید این بررسی‌ها کمک حال کمیته ملی پارالمپیک برای حضور در بازی‌های پاریس باشد و بتواند تصمیم بهتری را در این باره بگیرد.
یک طلا بیشتر از پیش‌بینی
پیش بینی‌ها از کاروان ورزشی سردار دلها در توکیو این بود که بتواند 11 مدال طلا بگیرد اما در نهایت این کاروان توانست 12 مدال بگیرد. به همین دلیل می‌توان گفت که از حیث مدال آوری خوب کار کرده و بحث کیفی سازی جواب داده است. 11 نقره و 5 برنز و مجموع 27 مدال پیش بینی شده بود که نقره‌ها درست از آب در آمد اما برنز‌ها کمتر شد تا در نهایت هم با مجموع 24 مدال نسبت به آنچه که پیش بینی شده بود، سه مدال در مجموع کمتر کسب کند. با این حال با توجه به پیش‌بینی‌ها و آنچه که به دست آمد، می‌تواند یک کارنامه قابل دفاع در برابر بحث کیفی سازی باشد.
فوتبال 5 نقره و بسکتبال بزرگترین گاف کیفی سازی
در پیش‌بینی‌ها که قبل از بازی‌ها هم درباره آن خیلی بحث شد، کنار گذاشتن تیم فوتبال 5 نفره بود که به طور جدی در این باره تصمیم اشتباه گرفته شد و تیم فوتبال 5 نفره می‌توانست در این بازی‌ها حضور داشته باشد اما جمع آوری اطلاعات غلط درباره این تیم و تصمیم گیری بر اساس همان اطلاعات غلط منتج به کنار ماندن این رشته از پارالمپیک شد. در حالی‌که بسکتبال با ویلچر ایران در حالی راهی این بازی‌ها شد که به وضوح مشخص بود نمی‌تواند کار خاصی انجام بدهد اما با فشار رسانه‌ها و سلبریتی‌ها و در نهایت فشار مسعود سلطانی‌فر به عنوان وزیر وقت ورزش این تیم در لیست اعزام قرار گرفت و نتوانست که به نتیجه خوبی هم برسد. حذف فوتبال 5 نفره و انتخاب بسکتبال با ویلچر بزرگترین اشتباه پارالمپیک در راه کیفی سازی کاروان بود.
ناکامی نیمی از طلایی‌ها
کمیته ملی پارالمپیک برای بازی‌های توکیو 11 مدال را پیش‌بینی کرده بود. این 11 مدال را باید زهرا نعمتی، علی سینا منشازاده، محمد‌رضا زندی، مهدی پوررهنما، مهدی اولاد، سعید افروز، روح الله رستمی، حامد صلحی‌پور، منصور پورمیرزایی، ساره جوانمردی و والیبال نشسته به دست می‌آوردند اما از این جمع 11 نفره 5 نفر در کسب مدال طلا نا‌موفق بودند. یعنی نیمی از کسانی که باید طلا می‌گرفتند، نگرفتند و شاید این مهم‌ترین نکته درباره کیفی سازی برنامه‌های پارالمپیک باشد. باید این سؤال مطرح شود که چرا حامد صلحی‌پور و یا منصور پور میرزایی به عنوان شانس طلا قرار گرفته بودند؟ یا علی منشازاده و محمد رضا زندی فاصله زیادی با رقبای خود داشتند و مشخص نیست که این افراد بر چه اساسی به عنوان شانس طلا انتخاب شده بودند.
نکته جالب توجه اینکه هر دو رشته از ورزش‌های رکوردی هستند و شاید همین نکته نشان بدهد که برخی از گزارش‌ها و اطلاعات درباره برخی از ورزشکاران ایراد داشته است.
بی‌شانس‌هایی که طلا گرفتند
کاروان ورزشی ایران اما 12 مدال طلا کسب کرد که یکی بیشتر از پیش‌بینی‌ها بود اما با توجه به ناکامی نیمی از شانس‌های طلا مشخص می‌شود که شش نفر از بین افرادی که شانس طلا نبودند به مدال رسیدند. زهرا نعمتی، ساره جوانمردی، روح‌الله رستمی، مهدی اولاد، سعید افروز و والیبال نشسته پیش‌بینی‌هایی بودند که درست از آب در‌آمد و امیر خسروانی، هاشمیه متقیان، حامد امیری، محمد رضا خیرالله زاده، مجید نوری و اصغر عزیزی‌اقدم که از این جمع بر اساس پیش‌بینی‌های کمیته ملی پارالمپیک دو نفر شانس برنز بودند، سه نفر شانس نقره و یک نفر هم رده چهارمی را قرار بود کسب کنند اما آمدند و طلا گرفتند. بعضی از این افراد رکوردهای عجیبی زدند؛ مثل حامد امیری که 10 متر بیشتر از رکورد پارالمپیک را ثبت کرد و رکورد جوکار را که از پکن باقی مانده بود را شکست اما چطور امیری پیش‌بینی شده بود که در رده چهارم قرار می‌گیرد؟ این هم می‌تواند یک نمونه از اطلاعات و آمار غلط باشد.
تغییر نقره‌ای‌ها
11 ورزشکار ایران در توکیو نقره کسب کردند که دقیق مثل پیش‌بینی‌ها بود اما کمی در نفراتی که باید نقره می‌گرفتند تغییر به وجود آمد. پاپی، اولاد، پیروج، مختاری، محمدیان و بیت سیاح از پارادو‌ومیدانی به مدال نقره رسیدند که از این جمع پاپی، پیروج، بیت سیاح و محمدیان شانس نقره بودند. سیامک فرج‌زاده و علی اصغر جوانمردی در این بخش شانس نقره بودند اما مدال نگرفتند و علیرضا مختاری هم از چهارمی به نقره رسید. در پاراتکواندو هم باید پوررهنما مدال طلا می‌گرفت که نقره گرفت. ساره جوانمردی هم یک نقره باید در 50 متر میکس می‌گرفت که نتوانست و سامان رضی هم نقره پیش‌بینی شده بود که برنز گرفت. ناکامی در ورزش‌های رکوردی در نوع خود جالب توجه است. یک نقره هم زهرا نعمتی باید می‌گرفت که نشد و یک برنز هم برای رمضان بیابانی بود که نقره گرفت. اینجا یک سؤال وجود دارد که با این همه تغییر در ترکیب مدال آوران چه تضمینی وجود دارد که برخی از افرادی که حذف شدند، نمی‌توانستند در توکیو مدال بگیرند؟
پیش به سوی پاریس با دقت بیشتر
این بررسی نشان می‌دهد که در برخی از رشته‌ها نظارت کافی وجود نداشته و آمار دقیق ارائه نشده اما اگر بتوان این مشکل را رفع کرد و با نظارت و بررسی دقیق‌تر کار را پیش برد، آنگاه می‌توان در پاریس روی دیگر موفقیت را دید. تعداد نفرات کمتر و مدال‌های طلا بیشتر خواهد شد اما به شرطی که میزان اشتباهات کاهش پیدا کند. در این دوره اگر اندکی از نفراتی که پیش‌بینی شده بود به طلا برسند، به هدف رسیده بودند، جایگاه تاریخی دهمی دور از انتظار نبود. کاری که در دوره بعد شاید تحقق آن کمی بسیار سخت‌تر باشد. در دوره بعد ناخودآگاه یکسری از نفرات به دلیل بالا رفتن سن‌شان از این ورزش جدا می‌شوند و نیاز است که پشتوانه سازی دقیق‌تر و بهتر انجام بگیرد؛ نکته‌ای که به نظر در این بخش به شدت ضعف دارد.