درست است که تنها سه بازی از فصل 2022-2021 لیگ ایتالیا را پشت سر گذاشته‌ایم اما درباره ناپولی لوچانو اسپالتی که سه برد به دست آورده، اطمینان شکل گرفته است؛ نه اینکه همه بازی‌های‌شان را می‌برند یا قهرمان لیگ می‌شوند اما یکی از مدعیان سهمیه لیگ قهرمانان هستند و در این کورس قهرمانی سخت و نزدیک حرف‌های زیادی برای گفتن دارند.

شنبه شب پیروزی برابر یوونتوس درخشان بود اما نه برابر قوی‌ترین تیم سری A. بیانکونری تیم سردرگمی است که درباره کل تیم یا گروه مشخصی از بازیکنان قابل اتکا به نقطه اطمینان نرسیده. بعد از سه سال همچنان تیمی در حال گذار به نظر می‌رسند. دقیقاً در آن طرف طیف ناپولی است. بعد از یک فصل غمبار که در آخرین روزش سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را از دست دادند، در نقل‌وانتقالات هم پرسروصدا نبودند. در حالی که ژوان ژسوس تنها به دفاع عمق می‌بخشد، آندره فرانک زامبو آنگیسا آمده تا بازی‌ها را نگه دارد و از خط میانی بر آنها اثر بگذارد؛ از فولام خریداری شد بعد از آنکه دیگو دمه و استانیسلاو لوبوتکا در تابستان مصدوم شدند.

کم‌فعالیتی در نقل‌و‌انتقالات دلیل داشت، بیشتر از این نیاز نداشتند، تنها عمق اضافه کردند به تیمی که هدف اصلی‌اش حفظ بازیکنان مهم بود.

ویکتور اوسیمن که فصل 2021-2020 برایش پرفراز و نشیب بود، از همین حالا خودش را نشان داده. ایروینگ لوزانو می‌درخشد، انگار تازه متولد شده. فابیان رویس در خط میانی عالی است و از همانجایی ادامه می‌دهد که با رینو گتوزو شروع کرده بود. الیف الماس یک نیروی مطمئن شده.

به‌نوعی مجموعه‌ای از بازیکنان منتظر جرقه‌ای بودند تا آتش بگیرند و در تیم اثرگذار باشند. نگرانی دفاعی همچنان وجود دارد، کاستاس مانولاس به یوونتوس گل داد اما پارتنوپی در هر بخش کیفیت و عمق دارد.

خط حمله پر از بازیکنانی است که می‌توانند در پست‌های مختلف بازی کنند و این برای خط میانی هم صدق می‌کند. یووه می‌تواند چنین ادعایی داشته باشد اما مکس آلگری هنوز نتوانسته یک مرکز مطمئن برای سیستم خود پیدا کند ضمن اینکه یووه، کریستیانو رونالدو را از دست داد اما ناپولی دارایی‌های باارزشش را یک فصل دیگر حفظ کرد. اسپالتی معروف شده به اینکه از تیم‌هایش به‌طور مستمر بهترین بازی را می‌گیرد. او ترکیبی از مدیریت منابع انسانی و هوش تاکتیکی است که گاهی گتوزو را به‌خاطر نداشتن آن مورد انتقاد قرار می‌دادند. او شاید هرگز اسکودتو را نبرده باشد اما معادل آن حالا دیگر مثل قبل نیست.

زیر نظر مائوریتزیو ساری، ناپولی بهترین برند فوتبال ایتالیا و شاید اروپا را بازی می‌کرد. با کارلو آنچلوتی و جنارو گتوزو، باز هم به‌دنبال کیفیت بودند تا کمیت. با اسپالتی، مربی دارند که می‌تواند هر دو را فراهم کند اما مهم‌تر اینکه این مربی توسکانی باتجربه و نتیجه‌گراست و به‌سختی از تلاش برای رسیدن به هدف باز می‌ماند. ناپولی به‌دنبال سهمیه لیگ قهرمانان است اما شاید به بیشتر از این برسد. این فصل مدعی درجه یکی در سری A وجود ندارد، هر چیزی ممکن است، فقط یک چشم‌انداز برای تیم‌هایی که می‌توانند در چهار رده اول قرار بگیرند ترسیم شده. ناپولی شاید در بالای این فهرست نباشد اما نزدیکی رقابت باعث می‌شود هیچ‌کدام از مدعیان را نتوان کنار گذاشت. تیم فعلی ناپولی بهترین و گران‌ترین تیمی است که اسپالتی تا به حال در اختیار داشته؛ ترکیبی از جوانی و تجربه و بازیکنانی که آماده درخشیدن هستند. شاید پیروزی برابر یووه نشانه چیز خاصی نباشد اما قطعاً ناپولی یکی از مدعیان است.

منبع: فوتبال ایتالیا