سرابِ و انتظار کسب درآمد از میزبانی المپیک برای ژاپنیها آرزویی بیش نبود؛ برخلاف همیشه دیگر پس از اتمام مسابقات المپیک و پارالمپیک خبری از چُرتکه انداختنهای همیشگی نبود و گزارشهای مختلفی خبر از آن میداد که نه تنها درآمدی از میزبانیِ بزرگترین همایشِ ورزش جهان برای ساموراییها فراهم نشده، بلکه ضرر و زیانی هنگفت نیز به بار آورده.
در واقع باتوجه به پاندمی کرونا و تصمیم برگزاری رقابتها بدون حضور تماشاگران، دیگر پولی از جانبِ مردم سایر کشورها به سرزمین ساموراییها منتقل نمیشد و علیرغم کمکهای مالی و تبلیغاتی کمیته بینالمللی المپیک، خبری از رزرو هتل، استفاده از امکانات شبکه حمل و نقل، فروش بلیت و کسب درآمد از طریقِ گردشگران و مسافران نبود!
شرایط برخلاف تصورات ابتدایی پیش رفت و میگویند IOC ژاپنیها را پس از یک سال تأخیر، مجبور به آغازِ بزرگترین گردهمایی ورزشی کرده؛ ضرر های مالی برای مقامات ژاپنی غیرقابل باور بوده و کاربران در فضای مجازی و توئیتهایی طنز، از تولیدِ برق بر پایه این ضررها مینوشتند.
ژاپن برای میزبانی بیشتر زیرساختهای ابتدایی را داشت و هزینه چندانی در این بخش نکرد؛ با این همه در بخش خدمات، حمل و نقل و گردشگری سوددهی مناسب صورت نگرفت و ژاپنیها وادار به اتخاذ تصمیمی جدید شدند.
اتحادیه فوتبال ژاپن «JFA» اعلام کرد این کشور به علت ادامه همهگیری کرونا و اجبار به محدود کردن تعداد تماشاگران، از میزبانی جام باشگاههای جهان انصراف داده و قیدِ میزبانی تحتِ سلطه فیفا را زده؛ چشم بادامیها آخرین بار در سال ۲۰۱۶ میزبان این رقابتها بودند و قصد داشتند در صد سالگی JFA بار دیگر پذیرای قهرمانِ قارهها باشند.
نظر فیفا برای کشور جایگزین هنوز مشخص نشده ولی بنابر اخبار به گوش رسیده احتمال اعطایِ میزبانی به امارات و یا قطر بالاست و در این صورت مانُورِ دوبارهای قبل از شروع جام جهانی برای قطریها مهیا میشود.
برای ژاپن اما گلایهها نسبت به میزبانی المپیک از جانب مردم ادامه دارد و میزبانیِ یک تورنمنت دیگر آنهم در شرایط نابسامان کرونایی پذیرفتنی نبود؛ کرونا در سرزمینِ ساموراییها تا حد قابل توجهی مهار شده ولی میزبانیِ تورنمنتهای ورزشی، از المپیک گرفته تا جام باشگاههای جهان میتوانست ژاپنیها را سرانجام «ضربه فنی» کند!