پهلوان «ایوب بنی‌نصرت» دارنده دو بازوبند پهلوانی ایران در سال‌های 1371 و 1372 شمسی و نفر پنجم بازی‌های المپیک 1992 بارسلون در وزن 90 کیلوگرم و نفر پنجم مسابقه‌های جهانی 1994 استانبول ترکیه در وزن 100 کیلوگرم ضمن اعتقاد و ایمان کافی به هر شش کشتی‌گیر اعزامی تیم ملی کشتی آزاد ایران به بازی‌های المپیک 2021 توکیو برای کسب مدال، القای روحیه جنگندگی، شجاعت و سلحشوری از سوی مربیان تیم ملی بویژه غلامرضا محمدی سرمربی این تیم به کشتی‌گیران را مهم‌ترین فاکتور برای موفقیت و کسب مدال در المپیک توکیو می‌داند.

ایوب بنی‌نصرت که در دوران قهرمانی خود در دهه 90 میلادی در مسابقه‌های قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی در سه وزن 90، 100 و 130 کیلوگرم برای تیم ملی کشتی آزاد ایران کشتی گرفت و توانست به مدال‌های برنز و نقره بازی آسیایی 1990 پکن و 1994 هیروشیما و همچنین مدال‌های طلا و برنز مسابقه‌های قهرمانی 1993 آسیا در اولان باتور مغولستان و 1995 مانیل فیلیپین برسد، در بین همه مربیان ایرانی، کار «محمد بنا» سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران را بیش از سایر مربیان قبول دارد و می‌گوید همه مربیان تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی باید در کار مربیگری از محمد بنا درس بگیرند و او را الگوی خود قرار دهند.

 

آقای بنی‌نصرت، ترکیب تیم ملی کشتی آزاد ایران اعزامی به المپیک را چگونه می‌بینی؟

 به نظر من بیشتر نفرات اعزامی به المپیک توکیو، تجربه کافی را برای مبارزه کردن با حریفان خود دارند و هر شش نفر آنها از نظر تکنیکی و فنی چیزی از حریفان خود کم و کسر ندارند، اما مهم‌ترین بخش برای موفقیت در المپیک، داشتن انگیزه و روحیه جنگندگی و اعتماد به نفس است و این وظیفه مربیان بویژه غلامرضا محمدی سرمربی تیم ملی است که روحیه جنگندگی، شجاعت و سلحشوری را به کشتی‌گیران القا کنند و اعتماد به نفس آنها را بالا ببرند. مربیان در زمان باقی‌مانده تا آغاز المپیک توکیو می‌بایست با کشتی‌گیران صحبت‌های لازم را بکنند تا ترس آنها از کشتی گرفتن در المپیک فرو بریزد و هر روز موارد و مطالب تازه‌ای به کشتی‌گیران بگویند. برخی مربیان هم هستند به‌جای انگیزه و روحیه دادن به کشتی‌گیران، روحیه ترس خود را به کشتی‌گیران‌شان منتقل می‌کنند. در دوره‌های گذشته و زمانی که من کشتی می‌گرفتم معمولاً مربیان برای انگیزه دادن و القای روحیه جنگندگی و شجاعت با ما زیاد صحبت نمی‌کردند، متأسفانه زمانی که من به المپیک 1992 بارسلون اعزام شدم هیچ‌کدام از اعضای کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد آن زمان، من را از نظر روحی و روانی تهییج و آماده نکردند!

می‌توانی خاطره خود را از کشتی گرفتن در المپیک 1992 بارسلون برای ما نقل کنی؟

 من برای رفتن به المپیک توانستم عباس جدیدی را در رقابت انتخابی شکست دهم و برتری من مقابل جدیدی، خوشایند اعضای کادر فنی آن زمان بویژه منصور برزگر سرمربی تیم ملی و حتی محمدعلی صنعتکاران سرپرست تیم اعزامی و عضو ارشد کمیته فنی نبود، ولی من به یاری خدا و به هر شکل توانستم در رقابت انتخابی مقابل عباس جدیدی در حالی که 2 بر یک جلو بودم، او را سه اخطاره کنم و به دوبنده وزن 90 کیلوگرم تیم ملی ایران برسم. تنها هدفم پیروزی بر عباس جدیدی و رفتن به المپیک و کسب مدال در این میدان مهم بود. من در شرایطی جدیدی را بردم که عضلات پشت و گردنم به‌خاطر تمرین با امیررضا خادم بشدت گرفته بود و برای همین هنگام فیزیوتراپی گرفتگی عضلات، به‌خاطر حرارت بیش از حد دستگاه حرارت فدراسیون پزشکی ورزشی، پشت و کمر من بشدت دچار سوختگی شد و پس از 15 روز استراحت با آن شرایط توانستم عباس جدیدی را ببرم؛ در هر صورت در المپیک بارسلون مربیان تیم ملی زیاد به من توجهی نشان نمی‌دادند و بین برخی کشتی‌گیران بویژه من که عباس جدیدی را برده بودم تبعیض قائل می‌شدند. من در کشتی اول خود مقابل «پونتساگین سوخبات» کشتی‌گیر مغولی و دارنده مدال برنز 1990 جهان در توکیو بسیار تنها و غریب بودم و هیچ‌کدام از اعضای کادر فنی متشکل از منصور برزگر، ابراهیم جوادی، محسن فرح‌وشی، مرحوم محمدرضا نوایی، علی بیات و حتی محمدعلی صنعتکاران که همگی کنار تشک مبارزه مرحوم پهلوان علیرضا سلیمانی با محمود دمیر از ترکیه جمع شده بودند، من را مقابل سوخبات مغولی کوچ نکرد؛ به همین دلیل امیر عفراتی که روی سکوی تماشاگران نشسته بود وقتی تنهایی من را مقابل سوخبات دید از آن بالا، پایین آمد و به‌جای مربیان تیم ملی مشغول کوچ کردن من شد، من نزدیک به 20 دقیقه با سوخبات مغولی کشتی گرفتم و آن کشتی را سرانجام یک بر صفر به او باختم. همینجا بگویم کشتی علیرضا سلیمانی با محمود دمیر از ترکیه هم 25 دقیقه طول کشید و وقتی کشتی من با حریف مغولی به پایان رسیده بود، کشتی سلیمانی با دمیر همچنان ادامه داشت!

آقای بنی‌نصرت، چگونه به مقام پنجمی المپیک 1992 بارسلون رسیدی؟

 پس از شکست مقابل سوخبات مغولی، در دورهای دوم و سوم به‌ترتیب «ایراکلیس دیسکولیدیس» از یونان و «گابور توث» از مجارستان را شکست دادم که هر دو مدال جهانی داشتند اما پس از آن در مصاف با «کنعان شیمشک» از ترکیه که ناجوانمردانه کشتی می‌گرفت و در همان المپیک به مدال نقره رسید با نتیجه 3 بر یک شکست خوردم که آن کشتی هم برای خود ماجرای مفصلی دارد. پس از شکست مقابل شیمشک از ترکیه برای کسب مقام پنجمی المپیک توانستم «روبرتو لیمونتا» دارنده مدال برنز مسابقه‌های جهانی 1991 وارنای بلغارستان از کوبا را که عباس جدیدی را در آن مسابقه‌ها 7 بر 2 برده بود، در حالی که 2 بر صفر جلو بودم، سه اخطاره کنم. من روبرتو لیمونتا کشتی‌گیر بسیار عضلانی کوبایی را با مدیریت خودم توانستم شکست دهم. البته قبل از کشتی با روبرتو لیمونتا کوبایی، منصور برزگر سرمربی تیم ملی برای اولین‌بار با من صحبت کرد و به من بسیار روحیه داد و گفت اگر تو در این کشتی بتوانی کشتی‌گیر کوبایی را شکست دهی و به مقام پنجمی برسی، تیم ایران از نظر امتیازی در المپیک 1992 بارسلون در جایگاه سوم قرار خواهد گرفت؛ اگرچه رتبه‌بندی تیمی و امتیازی در المپیک ملاک نیست اما این روحیه‌بخشی منصور برزگر برای من خیلی مهم بود و من احساس کردم واقعاً برای کشتی ایران ارزش دارم.

شما در کشتی با کنعان شیمشک از ترکیه به این نکته اشاره کردی که آن کشتی هم ماجرایی داشت؛ برای ما آن ماجرا را توضیح می‌دهی؟

 بعد از برتری من مقابل گابور توث مجاری، مرحوم محمدرضا نوایی یکی از مربیان تیم ملی نزد من آمد و گفت ایوب، تو دیگر امروز هیچ کشتی نداری و فردا یک کشتی خواهی داشت که اگر این کشتی را ببری به فینال مسابقه‌های المپیک خواهی رفت و بعدازظهر امروز هم می‌توانی استراحت کنی؛ به همین دلیل من آن روز و هنگام صرف ناهار و با خیال راحت پرخوری کردم؛ ساعت 16 که اعضای تیم ملی کشتی آزاد ایران از دهکده المپیک عازم محل مسابقه‌ها بودند امیررضا خادم به من گفت تو هم با ما بیا و ساک خود را هم با خود بیاور. داخل اتوبوس که بودیم ناگهان جدول مسابقه‌ها دست ما آمد و محمدرضا نوایی که به‌اشتباه به من گفته بود تو امروز کشتی نداری، سراسیمه و نگران به من گفت ایوب، من اشتباه کردم و تو همین الان باید با کنعان شیمشک از ترکیه کشتی بگیری؛ با شنیدن این حرف حالم بسیار بد شد و انگار دنیا روی سر من خراب شده بود، در حالی که من آن روز هنگام ناهار پرخوری کرده بودم و با آن شرایط توانایی کشتی گرفتن نداشتم. وقتی به سالن مسابقه‌ها رسیدیم صنعتکاران و برزگر به من گفتند هرطور شده باید آماده شوی و کشتی بگیری و من با گریه کردن مشغول نرمش و آماده کردن خود برای کشتی گرفتن با کنعان شیمشک از ترکیه شدم. من می‌توانستم آن کشتی را هم ببرم ولی شیمشک که مثل محمود دمیر و بقیه کشتی‌گیران ترکیه ناجوانمردانه کشتی می‌گرفت با ضربه سر به دهان و دندان‌های من کوبید و کشتی را 3 بر یک برد و به دیدار فینال مقابل ماخاربک خادارتسف از روسیه رسید.

چه توصیه‌ای برای کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد ایران و از جمله غلامرضا محمدی سرمربی این تیم برای آماده کردن کشتی‌گیران اعزامی به المپیک داری؟

 به نظرم غلامرضا محمدی تجربه خوبی در زمینه سرمربیگری تیم ملی دارد، اما امیدوارم پیش از حضور در المپیک هیچ تبعیضی بین کشتی‌گیران قائل نشود و به هر شش کشتی‌گیر اعزامی به المپیک روحیه جنگندگی و شجاعت بدهد و با آنها هر روز صحبت‌های لازم را بکند؛ درست مثل محمد بنا سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی. من چند سال پیش و در زمان رسول خادم که رئیس فدراسیون کشتی بود سرمربی تیم ملی کشتی پهلوانی ایران بودم و برای همین از تبریز به تهران آمده بودم و چند روز تمرینات محمد بنا با شاگردانش را از نزدیک دیدم و احساس کردم محمد بنا از هر نظر ویژگی‌های کامل یک مربی موفق را دارد. او هر روز با صحبت‌هایش نکات جدید و تازه‌ای به کشتی‌گیران خود یادآور می‌شد و به آنها روحیه جنگندگی و شجاعت و اعتماد به نفس می‌داد؛ برای همین است که شاگردان محمد بنا در این سال‌ها مثل شیر روی تشک‌های جهانی و المپیک درنده‌خو هستند و همچون آمریکایی‌ها کشتی می‌گیرند. از آن زمان به محمد بنا بسیار علاقه‌مند شدم و احساس کردم محمد بنا اهل مطالعه است و هر روز حرف‌های تازه‌ای به کشتی‌گیران خود می‌زند. محمد بنا عزت نفس بالایی دارد و هیچ‌وقت دنبال پول و منافع شخصی خود هم نیست و هیچ‌وقت برای خود آه و ناله نمی‌کند؛ هرچه می‌خواهد برای کشتی‌گیرانش است. او از نظر شخصیتی و اجتماعی می‌تواند الگوی خوبی برای همه مربیان قدیم و جدید ما در کشتی آزاد و فرنگی ایران باشد.