سال 2016 و بازی‌های المپیک ریو در رشته وزنه‌برداری المپیکی بود که چهره‌های شاخص و عنواندار در آن به وفور دیده می‌شد و رکوردداران جهان و المپیک متعددی از کشورهای چین، کره شمالی، تایلند، قزاقستان، ایران، ترکیه، لهستان، ازبکستان و... در این رویداد بزرگ و معتبر شرکت داشتند اما تغییرات رخ داده در قوانین رقابت‌های گزینشی المپیک، همچنین پروسه فرسایشی و طولانی مدت کسب سهمیه ورودی به المپیک به همراه پاندمی کرونا در دنیا همه و همه دست به دست هم داد تا المپیک 2020 توکیو در رشته وزنه‌برداری از همه لحاظ با بازی‌های دوره قبلی یعنی المپیک 2016 ریو متفاوت باشد. حذف نامداران و ستاره‌های سرشناس جهانی و المپیکی وزنه‌برداری از کشورهای مدعی دررشته وزنه‌برداری به واسطه مثبت شدن تست دوپینگ برخی از آنها یا محرومیت و کم شدن سهمیه کشورها و یا آسیب دیدگی و خروج اجباری چهره‌های شاخص جهانی و المپیکی در اوزان مختلف باعث شده امسال رقابت‌های وزنه‌برداری المپیک از نظر کیفی و کمی با آنچه که در ریو دیدیم و رؤیت کردیم کاملاً متفاوت باشد. در یک کلام می‌توان گفت اغلب نفرات و رکورد شکنان اوزان مختلف المپیکی در هر دو بخش مردان و زنان در بازی‌های المپیک 2016، اینجا در توکیو 2020 جایی در بین وزنه‌برداران راه یافته به المپیک ژاپن ندارند. اتفاقی تلخ برای وزنه‌برداری که قطعاً سطح کیفی و رقابتی این رویداد بزرگ را در اغلب اوزان کاهش فاحشی داده و آن را تحت الشعاع خود قرار خواهد داد.

 

میدان‌داری چینی‌ها در نبود کره شمالی و تایلند

همیشه و در اغلب رقابت‌ها و تورنمنت‌های معتبر بین‌المللی مخصوصاً در مسابقات جهانی و بازی‌های المپیک در اوزان پایین و میانه (سبک وزن و میان وزن) رقابت وزنه‌برداران آسیایی (چین، کره شمالی، تایلند، فیلیپین، اندونزی و...) زبانزد است و بی‌بدیل. همواره مدال‌های خوشرنگ و مرغوب بین‌المللی هم بین ستاره‌های وزنه‌برداری همین کشورها تقسیم می‌شود. به طور مثال با نگاهی به جدول رتبه‌بندی اوزان المپیکی در بازی‌های المپیک ریو می‌بینیم که مدال‌های طلا، نقره و برنز سبک وزن و میان وزن بین وزنه‌برداران و چهره‌های شاخص همین کشورها تقسیم شده است اما امسال و در بازی‌های المپیک توکیو که با یک سال تاخیر(2021) برگزار می‌شود، دقیقاً اغلب وزنه‌بردارانی که در اوزان سبک وزن و میان وزن بازی‌های ریو صاحب نشان‌های طلا، نقره و برنز المپیک شدند، امسال به واسطه تغییر قوانین، آسیب دیدگی وزنه‌برداران، پاندمی کرونا و محرومیت کشورهایی که وزنه‌بردار دوپینگی در المپیک‌های 2008 تا 2016 ریو زیاد داشتند، بازی‌های المپیک 2020 توکیو در نبود مدعیان شناخته شده و عنواندار سبک وزن و میان وزن از کشورهای کره شمالی، تایلند، اندونزی و فیلیپین برگزار می‌شود. اتفاقی که قطعاً برای وزنه‌برداران شاخص و رکوردشکن چینی اتفاقی عالی و ایده‌آل به شمار می‌رود. چینی‌هایی که همیشه مدعی کسب حداکثری مدال‌های طلای المپیک و رکوردشکنی در این رویداد بزرگ بودند، امسال المپیک ایده‌آلی را به واسطه شرایطی که کفتیم در اوزان مختلف پیش رو دارند. به همین خاطر اینطور پیش‌بینی می‌شود که چشم بادامی‌های چینی مخصوصاً در اوزان 49، 55، 87 و 87+ کیلوگرم در بخش بانوان و 61، 67، 73 و 81 کیلوگرم در قسمت مردان، به خاطر خلأ ایده‌آلی که برای آنها با نبود رقبایی مدعی ایجاد شده است، شانس کسب 8 مدال طلای مسجل در اوزان مذکور را دارند تا به رکوردی دست نیافتنی در تاریخ بازی‌های المپیک دست پیدا کنند. چین با 10 وزنه‌بردار در بازی‌های المپیک 2016 ریو شرکت کرده بود که دو مدال طلا در اوزان 56 و 69 کیلوگرم مردان و سه مدال طلای اوزان 63، 69 و 75+ کیلوگرم در بخش بانوان را کسب کرد و 2 نشان نقره گرفت. آنها در المپیک 2012 لندن، از مجموع 10 وزنه‌بردار اعزامی خود به این تورنمنت توانستند 5 مدال طلا در اوزان 69 و 77 کیلوگرم مردان همچنین اوزان 48، 58 و 75+ کیلوگرم بانوان به همراه دو مدال نقره کسب کنند. وزنه‌برداری چین در المپیک 2008 که اتفاقاً میزبان هم بود و 8 شرکت‌کننده در این رقابت داشت باز هم 5 مدال طلا را در اوزان سبک وزن زنان و مردان به خود اختصاص داده بود.

این بار در بازی‌های المپیک 2020 توکیو، چینی‌ها با بستن یک تیم طلایی در اوزان 49، 55، 87 و 87+ کیلوگرم زنان و 61، 67، 73 و 81 مردان، شانس کسب 8 مدال طلا را دارند تا این بار رکوردی دست نیافتنی را از خود به جای بگذارند. ضمن اینکه آنها در کنار خود رقبای سرسخت و مدعی ندارند و می‌توانند به راحتی برای مدال طلا برنامه‌ریزی کنند.

 

جای خالی رکوردشکن‌های ریو

یکی دیگر از موضوعاتی که باعث می‌شود سطح کیفی و کمی رقابت‌های وزنه‌برداری بازی‌های المپیک توکیو به نسبت دوره قبلی این رویداد در ریودوژانیروی برزیل پایین‌تر به نظر رسیده و پیش‌بینی شود، غیبت ستاره‌های طلایی و رکوردشکنان بازی‌های المپیک 2016 ریو است. ستاره‌های نامدار و اسم و رسم‌داری مثل، تائو تیان چینی، روسلان نورالدینف ازبکستانی، گور میناسیان ارمنستانی، سهراب مرادی و کیانوش رستمی مردان طلایی ایران در المپیک 2016 ریو، ستاره‌های نامدار و رکوردشکن کره شمالی و ... همه و همه بیانگر این است که در بازی‌های 2020 توکیو نباید در اوزان مختلف خیلی دنبال رقابت شانه به شانه و نزدیک بین ستاره‌های نامدار باشیم. زیرا برخلاف ریو در توکیو تعداد معدودی از چهره‌های شناخته شده و رکوردشکن حضور دارند. بنابراین مثلاً در دسته فوق سنگین لاشا تالاخادزه با اختلافی فاحش یک سر و گردن از تمامی رقبای المپیکی خود بالاتر است طوری که از همین حالا برای او می‌توان هم مدال طلا و هم رکوردهای المپیک را کنار گذاشت. یا دردسته 96 کیلوگرم فارس الباخ قطری بعد از حذف سهراب مرادی و کیانوش رستمی از مسیر کسب سهمیه المپیک، هیچ رقیب جدی دیگری ندارد. بنابراین برای او هم باید طلای المپیک را در این وزن بدون دردسر خاصی کنار گذاشت. به همین دلیل است که معتقدیم سطح کیفی و کمی بازی‌های المپیک 2020توکیو اصلاً با بازی‌های المپیک 2016 ریو برابر و همسان نیست. قطعاً فدراسیون جهانی وزنه‌برداری برای بازی‌های المپیک آینده باید تغییری اساسی در نوع و نحوه برنامه‌ریزی و استانداردهای مسیر کسب سهمیه ایجاد کند اگر دنبال ارتقای سطح کمی و کیفی این رویداد و ماندگاری در المپیک است.