میعاد نیک

 

120 دقیقه جدال نافرجام برای یک پله صعود و برای نزدیک‌تر شدن به قله، تنها تفسیری ا‌ست که می‎‌توان از نودوششمین شهرآورد تاریخ فوتبال ایران داشت. سرخابی‌ها برای رسیدن به مرحله نیمه‌نهایی رقابت‌های جام حذفی، در مرحله یک‌چهارم با یکدیگر مواجه شدند تا از بین دو قطب بزرگ فوتبال کشور، تنها یکی جواز حضور در دور بعد را کسب کند و دیگری محکوم به سقوط گردد. تنش‌ها و حواشی چند روز قبل از برگزاری دربی تهران با بیانیه‌نویسی دو باشگاه و البته مناظره‌های دون از شأن مدیران اجرایی سرخابی‌ها بیش از پیش بالا گرفت. شهرآوردی که همیشه محلی برای تخلیه احساسات و عواطف تماشاگران و هواداران دو باشگاه بزرگ استقلال و پرسپولیس بود، برای چهارمین بار متوالی بدون حضور صاحبان اصلی دو تیم در استادیوم مملو از سکوت آزادی برگزار شد تا تنها علت وجود حواشی، مدیران و مربیان باشند و بس. تنها صداهایی که در شامگاه پنجشنبه شب غرب تهران طنین‌انداز می‌شد، سوت‌های گهگدار علی‌رضا فغانی، فریادهای گاه و بیگاه بازیکنان و کادرفنی دو تیم بود که خلأ موجود در آزادی را هر اندازه بیشتر به صورت‌مان می‌کوبید. بازی هم همان‌قدر بی‌روح و سرد بود که استادیوم بدون تماشاگر. دربی سنتی تهران که همیشه به‌عنوان ویترین و آینه فوتبال کشور دیده می‌شد، این روزها مانند گنجه‌ای تار عنکبوت بسته و نمور شده که هیچ چیزی برای ارائه ندارد. گران‌ترین تیم‌های فوتبال ایران در شرایطی 120 دقیقه کم‌جان و منفعل را در زمین دویدند که شاید 20 دقیقه‌اش هم فوتبال به معنای واقعی نبود.

آبی‌ها درنهایت با پیروزی در ضربات مرگبار پنالتی، جواز حضور در مرحله نیمه‌نهایی جام حذفی را کسب کردند تا این فرهاد مجیدی باشد که به رکورد نباختن مقابل پرسپولیس در دیدارهای حذفی ادامه می‌دهد. یحیی گل‌محمدی و کادرش هم با انتخاب‌های غلطی که در تعیین پنالتی‌زنان تیم‌شان داشتند، باید برای لیگ بیستم و رقابتی بجنگند که سپاهان هم در آن مدعی ا‌ست و حرف‌هایی برای گفتن دارد.