باشگاه استقلال از بعد از دربی اخیر تا الان و احتمالاً دربی بعدی در جام حذفی از سرشاخ شدن با پرسپولیس ابایی نداشته و احتمالاً از این کار لذت هم می‌برد. داستان مواجهه با پرسپولیس و زیر سؤال بردن موفقیت‌های این تیم که مدت‌هاست ادامه دارد و البته دوستان نه ادله روشن و فنی برای اثبات حرف‌های‌شان می‌آورند نه اینکه به آنچه خودشان می‌گویند اعتقاد دارند.

بخش عمده‌ای از این جهت‌گیری‌ها البته برای خوشایند طرفداران این تیم و برای پیش بردن کری‌های هواداری و فضای مجازی محدود می‌شود و نباید به دنیای واقعیت تسری پیدا کند – ما هم به عنوان رسانه وظیفه داریم که از تسری یافتن این ویروس کشنده به رسانه‌های رسمی جلوگیری کنیم – اما واقعیت اینکه باشگاه استقلال و مدیرانش در مواجهه با تیم رقیب روش غلطی را پیش گرفته‌اند و برای کسب محبوبیت و مقبولیت بیشتر نزد جامعه هواداری با شدت و جسارت بیشتری روی این روش غلط خودشان تأکید دارند.

یادمان نرفته که سال قبل حجت نظری عضو هیأت مدیره باشگاه استقلال و حاضر در شورای شهر تهران در دوره متحد شدن تیم‌های رقیب برای تعطیل کردن لیگ نیمه کاره نوزدهم با به کار بردن جمله «یک جام از منیریه برایشان بگیرید و با اسنپ برایشان بفرستید» چه بلوایی به پا کرد. این جمله نابخردانه و عجیب از یک فرد غیرفوتبالی خیلی زود وزن و اعتبارش را از دست داد چرا که بعدتر دیدیم همان مدیران باشگاه‌های موافق تعطیلی لیگ برای همان جام‌های حلبی و فلزی چه کارها که نمی‌کردند. البته این جمله و حرف‌های عضو هیأت مدیره استقلال حتی در آن مقطع نیز بین هواداران منصف تیم آبی پایتخت و اهالی فوتبال که از این رشته شناختی اندک دارند هیچ مدافعی نداشت اما در آن مقطع تحریک کننده بود و هیزم را در آتش اختلافات ریخت.

حالا احمد مددی مدیرعامل وقت باشگاه استقلال هم در این مسیر پیش می‌رود و در سخت‌ترین روزهای حضورش در باشگاه استقلال شیوه‌ای به کار گرفته تا برای لحظاتی هم که شده بین هواداران آبی مقبولیت و محبوبیتی پیدا کند و در مواجهه با حملات رگباری سرمربی و بازیکنان تیمش تنهای تنها تنها نباشد.

همه از اخبار درون باشگاه استقلال و رویارویی یکی دو هفته اخیر مددی با اعضای تیمش خبر داریم و حالا او و دیگر مدیران باشگاهش هر چه بخواهند روی این اختلافات سرپوش بگذارند فایده ندارد و آب از سرشان گذشته است. در چنین شرایطی مددی برای به انحراف کشاندن مباحث مربوط به اختلافات و مشکلات درونی باشگاه استقلال جهت بحث‌ها را به سمت پرسپولیس منحرف می‌کند تا بلکه فشار را از روی خود بردارد و البته مثقالی محبوبیت نزد هواداران تیمش خریداری کند.

تلاش برای محروم کردن حسین کنعانی‌زادگان یک طرف و حالا صحبت از اینکه چرا رسول‌پناه و گل محمدی روی خط برنامه فوتبال برتر نمی‌آیند طرف دیگر، همه اینها نشانه ضعف مددی در مواجهه با مشکلات درونی و متعدد استقلال است وگرنه چه نیازی به منحرف کردن بحث و مثال زدن از تیم رقیب احساس می‌شود؟ مگر مددی حضور رسول‌پناه در برنامه فوتبال برتر و رودررویی‌اش با علیرضا بیرانوند در همان برنامه تلویزیونی که خیلی از مسائل درونی باشگاه را عیان کرد و البته برای مدیر وقت باشگاه پرسپولیس فوق‌العاده بد شد را به خاطر ندارد؟

برای شخصیت حقیقی احمد مددی به عنوان یک عضو سابق و قدیمی در مطبوعات احترام فوق‌العاده‌ای قائلیم بخصوص که بنده در اولین روزهای حضور در مطبوعات زیر نظر ایشان کار کرده‌ام اما شاید مددی آن زمان (مواجهه بیرانوند و رسول پناه در فوتبال برتر) کمتر اخبار پرسپولیس را دنبال می‌کرده و حالا که در مسند ریاست باشگاه آبی است اینقدر به اتفاقات و کنش‌های باشگاه رقیب حساس شده است.

پرسش اساسی از مدیرعامل محترم باشگاه استقلال این است که آیا با روی خط آمدن همزمان یحیی گل محمدی و مهدی رسول پناه، جرو بحث آنها و بیرون ریختن بیشتر مشکلات شخصی فی مابین ایشان یا شفاف شدن ماجراها بحران‌های درون تیم یا باشگاه پرسپولیس، مشکلات استقلال حل می‌شود؟ آیا اگر همه از دل دعوای یحیی و رسول‌پناه به نکات تازه‌ای پی ببرند و رسانه‌ها به این نکته‌ها بپردازند کمپ استقلال با سرعت بیشتری مجهز می‌شود؟ مطالبات بازیکنان این تیم پرداخت خواهد شد؟ یا دعوای بین سرمربی و بازیکنان با شخص ایشان تمام می‌شود و به یکباره همه در باشگاه و تیم استقلال به هم لبخند می‌زنند و دوست می‌شوند؟

واقعیت اینکه حتماً و قطعاً هیچ اتفاق خوب و مثبتی برای استقلال نخواهد افتاد و شاید فقط برای مدتی تمرکز رسانه‌ها و فضای مجازی به آن دعوای جدید میل پیدا کند و حواس همه از مددی و مشکلاتش با تیم فعلی و پیشکسوتان استقلال پرت شود که این هم فوق‌العاده موقتی و گذراست. آیا رسیدن به این نقطه برای احمد مددی کفایت می‌کند؟