محسن آجرلو 

 

سهمیه‌های تنیس روی میز برای حضور در المپیک تقسیم شد اما نابغه چپ دست سهمی از آن نداشت. انتظار همه این بود که مثل دوره قبل که نیما از آسیای مرکزی سهمیه گرفت و نوشاد از طریق رنکینگ، برادران عالمیان هر دو با هم المپیکی شوند اما سهمیه‌های جدید و تغییراتی که در تعداد آن‌ به وجود آمد، نوشاد را پس از دو حضور در المپیک‌های لندن و ریو، از حضور در سومی محروم کرد.

همین اتفاق شاید به تنهایی کافی باشد برای به‌هم ریختن شرایط روحی بهترین بازیکن سال‌های اخیر تنیس روی میز ایران و ستاره‌ای که باعث شده تنیس روی میز ایران خیلی از اولین‌ها را تجربه کند. با این حال طی روزهای اخیر اتفاق‌هایی افتاده که نشان می‌دهد فدراسیون تنیس روی میز نه تنها به فکر رسیدگی به شرایط روحی این ورزشکار و بودن در کنار او نیست، بلکه در مقابلش ایستاده و مته به خشخاش می‌گذارد.

***

از بازی و شرایط روحی نوشاد در فینال لیگ هم مشخص بود که وضعیت چندان مساعدی ندارد. بردن به زحمت بازیکنان رده پایین‌تر، گوشه‌گیری و خیلی نشانه‌های دیگر گواه این بود که ستاره تنیس روی میز ایران دوران خوبی را سپری نمی‌کند و نیازمند این است که از جانب فدراسیون، مربیان و مسئولان تیم حمایت شود تا بتواند این برهه چند ماهه را سپری کند. اتفاقی که نه تنها نیفتاد، بلکه فدراسیون بدترین رفتار ممکن را با او کرد و برخلاف بسیاری از ادوار انتخابی، مجبورش کرد در انتخابی شرکت کند!

اتفاقی که شرایط روحی او را بدتر کرد. سعی کرد با بهانه مصدومیت از این شرایط ناخوشایند فرار کند اما نتوانست. در آخر هم که ماجرای دادن کارت قرمز به او آنقدر بزرگ شد و توسط خود فدراسیون در رسانه‌ها بازتاب داده شد تا این سرمایه ارزشمند در یکی از معدود سال‌های بد خودش، شاهد بدترین رفتارها باشد.

***

اجرای عدالت همیشه یکی از پرشائبه‌ترین و بحث برانگیزترین موضوعات بوده. خیلی‌ها با شعار عدالت در عین بی‌عدالتی رفتار کردند و بسیاری راه را در مسیر عدالت گم کردند. واضح است که عدالت همیشه با مساوات و شرایط برابر یکسان نیست!

در همین ماجرای تنیس روی میز اگر سراغ مسئولین برویم از عدالت صحبت خواهند کرد و اینکه همه باید در انتخابی شرکت کنند. آیا واقعاً حضور نوشاد عالمیان با رنکینگ دو رقمی، برنز بازی‌های آسیایی و سابقه حضور در دو المپیک در کنار سایر نفرات عدالت است؟ آن هم در روزهایی که یکی از بدترین روزهای سال‌های اخیر خود را می‌گذراند و نیاز به حمایت دارد؟

***

گاهی صحبت از انتصاب به جای انتخاب در برخی فدراسیون‌ها و شرایط، حرف بیراهی است و نمی‌شود سیستم و روند ثابت و همیشگی را برای یک نفر و شرایط خاص جابه‌جا کرد. با این حال در تنیس روی میز شرایط به هیچ وجه اینطور نبوده و نیست. بارها و بارها برای همین نوشاد و حتی نیما، شرایط خاص ایجاد شده و در ادوار بسیاری تیم ملی با ترکیب انتخاب و انتصاب بسته شده است.

به همین خاطر هم به هیچ کجا بر نمی‌خورد و هیچکس حق اعتراض نداشت اگر برای نوشاد عالمیان شانس حضور در تیم ملی بدون مسابقه فراهم می‌شد. چراکه این تیم ملی است که به نوشاد نیاز دارد نه نوشادی که بیش از یک دهه برای تیم ملی زحمت کشیده و بخش اعظم هویت امروز تنیس روی میز را یک تنه به آن بخشیده است.

وقتی رسانه‌ها اغلب تیغ تیزشان را به سمت بازیکن‌سالاری می‌گیرند، حداقل در چنین مواردی باید از ورزشکار کم حاشیه و نابغه‌ای مانند نوشاد حمایت کنند و بخواهند به اندازه جایگاهی که دارد، زحماتی که کشیده و افتخارهایی که کسب کرده – و نه بیشتر – قدری احترام ببیند و مورد حمایت قرار بگیرد.