یوزپلنگ فوتبال ایران هرچند مدتهاست که زخمی و کمرمق است، بهموقع غرش کرد تا ما را به رقمخوردن لحظههای شاد دیگر با خود امیدوار سازد. یک یوزپلنگ زخمی، باز هم یک یوزپلنگ است؛ یکتنه علیه تمام ناعدالتیها و بیمهریها میتازد و سه بر صفر نه بحرین را، بلکه ظلم آشکار فیفا و کنفدراسیون AFC در ستودن میزبانیهای ایران را شکست داد و همچنین کارشکنیهای بحرینیها را که تمام تلاششان را در تنظیم جزییات برگزاری دیدارها به سود خود به کار بردند.
هر دو طرف ایرانی و عراقی برای برگزاری بازی نهایی و سرنوشتساز رودررو در گروه روی چمن نامرغوب ورزشگاه شیخ محمد آل خلیفه اعتراض کردند و دست رد به سینه آنها خورد اما تیم ملی در ورزشگاه ملی بحرین بر طلسم نبردنهایش در منامه خاتمه بخشید.
تمام سهم این پیروزی میان دراگان اسکوچیچ و کادرفنی و شاگردانش تقسیم میگردد که برخلاف ایران – بحرینهای قبلی که در منامه برگزار شدند، غرور کاذب ناشی از کوچکبینی رقیبی که روزگاری جزیی از خاک کشورمان بوده را کنار گذاشته و خود را درگیر تنشهای فرساینده که در تقابلهای دو کشور همواره اجتنابناپذیر بوده، نساختند.
آنچه ورای نتیجه در منامه از تیم ملی دیدیم و از نگرانیهایمان برای دو فینال باقیمانده پیش رو کاست، افزایش هماهنگی میان ملیپوشان درون زمین بود، بهویژه در سمت راست میدان، جایی که علی قلیزاده و صادق محرمی با تکنیک و خلاقیتشان این جناح را در خلق موقعیت فعال ساختند.
با این حال، نمایش نیمه نخست ملیپوشانمان یک زنگ هشدار برای دیدار با عراق بود؛ جایی که بحرین برای دقایقی به خود جرأت داد دفاع فشرده و متمرکز در یکسوم خودی را رها کرده و در زمین ما به حفظ مالکیت توپ و فشار روی محوطه جریمه ما بپردازد.
و زوج خط حمله ما که نمیتوان آنها را دوست نداشت! مهدی طارمی و سردار آزمون که در مدت اندکی که در کنار یکدیگر قرار گرفتند، به گونهای با هم به کار ترکیبی میپردازند که گویا سالهاست در پورتو یا زنیت در کنار هم بازی میکنند. ما بارها با موقعیتهایی که هر یک از دست دادند، سرمان را از شدت افسوس گرفتیم اما هر دو را با همین ایراداتشان دوست داریم.
دو پاس طارمی پشت دفاع بحرین و تمامکنندگی سردار روی هر دو پاس، کلکسیونی از مهارتها و تکنیکهایی را در خود جای میداد که یک پله فراتر از گروه ما هستند.
تنها دلیل ناراحتی ما برای پنج روز آینده، مصدومیت وحید امیری است، گلادیاتوری که چه در پست دفاع چپ و چه به عنوان یک هافبک چپ، از جنگیدن در دفاع و حمله خسته نشد و ستونی بود که تیم ملی با آسودگی به آن تکیه میزد. امیری به احتمال زیاد دیدار با کامبوج و عراق را از دست داده و جای خالیاش باید با میلاد محمدی و علیرضا جهانبخش پر گردد؛ یا با یک احسان حاجصفی سرحالتر و کماشتباهتر از کاپیتان تیم ملی در بازی روز گذشته.