سامان موحدی راد

 

امروز روز شادی است! سلسله اخبار بد و ناامید‌کننده که زندگی روزمره‌مان را دربر گرفته می‌توانست با یک لغزش شب گذشته ادامه داشته باشد اما چنین نشد و تیم ملی در یک شب رؤیایی بحرین را از پیش‌رو برداشت. نگاه به رنک بحرین و ایران در رتبه‌بندی‌های فیفا نکنید. این دیدار همیشه برای ما حساس بوده و از 2002 به بعد حساس‌تر هم شده! بمانند این بازی که به دلایل بسیاری بازی مهم و حساسی هم از آب درآمد. پیشنیه تاریخی تقابل‌های ایران و بحرین در یک سو و وضعیت لب مرزی تیم ملی برای صعود- سقوط در سوی دیگر و در نهایت تصمیم ناجوانمردانه کنفدراسیون فوتبال آسیا و دبیرکل بحرینی‌اش برای اعطای میزبانی به بحرین موجب شده بود تا این بازی به اوج حساسیتش برسد اما تیم ملی در نهایت با یک نمایش قابل قبول در نیمه دوم و به مدد ستاره‌های ارزشمندش توانست به راحتی بحرین را در خاک خودش شکست دهد.

تیم ملی در بازی با بحرین دو روی کاملاً متفاوت داشت. یک نیمه کسل کننده و ناامید کننده و یک نیمه درخشان و قابل اعتنا. ترکیب احمد نوراللهی و احسان حاج‌صفی در این بازی نشان داد که یکی از اشتباه‌ترین ترکیب‌‎های ممکن در تیم ملی است و همین ناکارآمدی روی عملکرد تیم در نیمه نخست تأثیر گذاشته بود. اگر چه اسکوچیچ می‌بایست از همان نیمه نخست ترکیب درست را به میدان می‌فرستاد اما بالاخره در نیمه دوم او به اشتباهات ترکیبش پی برد و با چند تغییر بازی را به نفع خودش تغییر داد. نیمه‌ای که اعتبارش علاوه بر ستاره‌هایی چون قدوس و طارمی و آزمون برای دراگان اسکوچیچ هم هست. کسی که توانست با یک تعویض طلایی و آوردن سامان قدوس ورق را برگرداند و نمایش تیم ملی را دلچسب کند.

بازی با بحرین چند پیام مهم داشت. یکی نمایش بازی خوانی دراگان اسکوچیچ بود که حداقل در این اشل توانسته کیفیتش را نشان دهد. چیزی که مربی‌ای مثل ویلموتس از پسش برنیامده بود. مسأله دیگر که بسیار اهمیت دارد، درخشش زوج خط حمله ایران بود. طارمی و آزمون در اوج آمادگی نمایشی خیره‌کننده داشتند. اگر مهدی طارمی دقتش در زدن ضربه آخر را بیشتر می‌کرد ‌ای بسا در همان نیمه اول کار تمام شده بود. با این حال آمادگی این دو ستاره تیم ملی در خط حمله بسیار امیدوارکننده بود. مسأله دیگر کیفیت نیمکت تیم ملی بود. تیمی که برای بردن بحرین سامان قدوس، علیرضا جهانبخش، سعید عزت‌اللهی، مهدی ترابی و مهدی قائدی را روی نیمکت دارد تیم خطرناکی برای هر رقیبی در آسیاست. چند نمایش ضعیف با ویلموتس و کرختی دوران کرونا باعث شده بود تا روزهای طلایی فوتبال ملی را فراموش کنیم اما نمایش خوب تیم اسکوچیچ در بحرین بار دیگر خاطره گرم تیم ملی را زنده کرد.