فصل ۲۰۲۰ - ۲۰۲۱ به عجیب‌ترین شکل ممکن تمام شد. لیل بعد از ده سال توانست قهرمان لوشامپیونه شود و پی اس جی را با تمام ستاره‌هایش در این راه شکست دهد. در ایتالیا این اینتر بود که یوونتوس را بعد از 9 قهرمانی پیاپی به زیر بکشید. در اسپانیا اتلتیکو دومین قهرمانی‌اش با سیمئونه را جشن گرفت و شاید تنها در انگلیس و آلمان بود که شگفتی رقم نخورد و سیتی و بایرن طبق انتظارات توانستند قهرمان شوند.

بعد از یک فصل پر از هیجان همه در انتظار شروع نقل و انتقالات و جابه‌جایی ستاره‌ها هستند اما این بار نه انتقال بازیکنان بلکه جابه‌جایی مربی‌ها تیتر اصلی روزنامه‌ها شده است. در ادامه ۵ خبر پر بازدید را بررسی می‌کنیم.

 

مورینیو ؛

از کسب سه گانه با اینتر تا اخراج از تاتنهام بدون کسب حتی یک جام مسیر نزولی آقای خاص در این چند ساله بوده است.

شاید اگر ده سال پیش از او درباره بر عهده گرفتن تیم هفتم جدول سؤال می‌کردید او شما را مسخره می‌کرد ولی این اتفاق افتاده، مورینیو برای فرار از حضور در برنامه‌های ورزشی به عنوان کارشناس و یا ستون نویسی روزنامه‌های ورزشی، سرمربیگری تیمی را پذیرفته که نه برای قهرمانی که حتی حضور در لیگ قهرمان را هم دور از انتظار می‌بیند‌. رم میتواند آخرین فرصت برای آقای خاص قلمداد شود.

 

آنچلوتی

انتخاب ناگهانی او توسط پرز برای سرمربیگری رئال مادرید حتی طرفداران خود باشگاه را هم شوکه کرد. از آنچلوتی به عنوان مرد همیشه محبوب در مادرید یاد می‌شود، او توانست بعد از دوازده سال ناکامی در لیگ قهرمانان، دسیما را برای طرفداران رئال به ارمغان بیاورد. اما کارنامه نه‌چندان قوی در این چند ساله اخیر انتقادات زیادی را از او مطرح کرده؛ از اخراج در بایرن و ناپلی گرفته تا نتایج معمولی در اورتون. باید دید بازگشت او به مادرید تا چه اندازه می‌تواند موفقیت‌های قبلی را تکرار کند.

 

کونته

بعد از جدایی ناگهانی از سر‌مربیگری اینتر خبر‌هایی از حضور او در مادرید به عنوان سرمربی فصل بعد این تیم اسپانیایی شنیده می‌شد، ولی این بار هم این اتفاق نیفتاد، شاید بهترین تعبیر برای کنته و پرز این باشد که دو پادشاه در یک اقلیم نمی‌گنجند‌. کنته می‌خواهد همه‌کاره تیم، خودش باشد؛ اتفاقی که پرز هیچ گاه با آن موافقت نخواهد کرد.

از تاتنهام ‌و لیگ آمریکا به عنوان مقاصد بعدی کنته نام برده می‌شود.

 

کومان

شاید اگر ژاوی پیشنهاد سرمربیگری بارسلونا را پذیرفته بود از کومان به عنوان بازنده‌ای بزرگ یاد می‌شد. او از سرمربیگری تیم ملی هلند استعفا داد تا هدایت تیمی را بپذیرد که کمتر کسی در آن مقطع حاضر به انجام چنین کاری بود.

اما حالا حداقل یک فصل دیگر فرصت دارد تا با آرامش بیشتر و تیم منسجم‌تری که در اختیار دارد نتایج مطلوبی کسب کند.

 

آلگری

قطعاً مهم‌ترین دلیل جدایی آلگری از یوونتوس اختلافات او با رونالدو بود. 

یوونتوس سرمایه‌گذاری زیادی برای قهرمانی در لیگ قهرمانان انجام داد و در این راه حساب ویژه‌ای بر روی رونالدو باز کرده بود اما این اختلافات فقط معطوف به آلگری نبود.

 رونالدو با سرمربی‌های بعدی هم رابطه خوبی نداشت؛ انتقاد از سبک بازی ساری گرفته تا عصبانیت هنگام تعویض شدن توسط پیرلو.

در این مدت نه‌تنها یوونتوس فاتح لیگ قهرمانان نشد بلکه قهرمانی سری آ را هم از دست رفته دید‌.

به نظر می‌رسد با بازگشت آلگری و اختیارات زیادی که به این مربی ایتالیایی واگذار شده بتوانند حداقل تاج و تخت از دست رفته خود در ایتالیا را پس بگیرند.

متن ارسالی از مهرداد (شما مخاطبین عزیز می‌توانید برای انتشار مطالب‌تان در باشگاه مخاطبان روزنامه ایران‌ورزشی، نوشته‌های‌تان را به نشانی پست الکترونیک rasoulmajidi@gmail. com ارسال کنید.)