ابراهیم قاسمپور - کارشناس فوتبال ایران

 

 برتری مقابل بحرین در این شرایط سخت خوشحال‌کننده است، ولی باید به فکر پیروزی‌های بزرگ‌تر باشیم. فکر می‌کنم بحرین را بیش از حد بزرگ و بازی با این تیم را بیش از حد حساس کرده بودیم. به هر ترتیب نتایج دور رفت باعث شده بود که این بازی تا حدی غیرقابل‌ پیش‌بینی شود و همه نگران باشند. در نهایت اما سه امتیاز خیلی خوب کسب شد و بدون هیچ مشکلی از این بازی عبور کردیم.

اعتقاد دارم تیم ملی به نسبت بازی اول مقابل هنگ‌کنگ منطقی‌تر کار کرد. در این بازی باز هم می‌توانستیم گل بزنیم. بحرین به خوبی توسط کادر فنی آنالیز شده بود. نقاط ضعف این تیم از قبل مشخص شده بودند و از عمق خط دفاعی بحرین که می‌توانستیم به آنها ضربه بزنیم،‌ بار‌ها نفوذ کردیم و موفق هم بودیم. در کنار این آنالیز خوب، عملکرد خوب آزمون و طارمی و حرکت‌های در عمق و پاس‌های خوب آنها به یکدیگر منجر به دو گل اول ایران شد.

از بابت این موضوع که ممکن است بازیکنان درگیر مسائل احساسی شوند و بخواهند سراسر حمله باشند و یا اینکه بحرینی‌ها بخواهند روی اعصاب بازیکنان‌مان بروند، نگران بودم اما خوشبختانه تیم ملی با آرامش و خیلی منطقی کار کرد. بازیکنان در جای خود دفاع کردند و بازی را در کنترل داشتند و آنها در جای خود حمله هم می‌کردند و موفق بودند. تیم ملی در این بازی به یک توازن رسیده بود و موفق شد در هر زمان به نسبت شرایط سرعت بازی را کم یا زیاد کند.

سه گل ایران، مشت محکمی به دهان بحرینی‌ها بود. بحرینی‌ها با ارتباطاتی که داشتند میزبانی را از ایران گرفتند و در یک فضای ناجوانمردانه رقابت کردند.

دراگان اسکوچیچ در این بازی نشان داد که به شناخت خوبی از بازیکنان تیم ملی رسیده است. درست است که این بازی را با نتیجه خوبی بردیم اما هنوز ضعف‌هایی وجود دارد. به طور مثال شاید می‌توانستیم زودتر مهدی قایدی و مهدی ترابی را به بازی بیاوریم. در زمان‌‌هایی که مدافعان حریف کند هستند، اضافه شدن این بازیکنان سرعتی و تکنیکی می‌تواند چاره‌ساز باشد. درست است که قبل از حضور این دو بازیکن به گل رسیدیم اما بعد از حضور آنها دیدیم که خلاقیت بیشتر شد.

قبلاً گفته بودم، باز هم تکرار می‌کنم که در این گروه از همه تیم‌ها قوی‌تر هستیم و اگر در حال حاضر حساسیتی ایجاد شده است، باید به حساب نتایج دور رفت بگذاریم. ما در همان بازی رفت مقابل بحرین هم که شکست خوردیم موقعیت‌های زیادی را از دست دادیم. اگر توپ‌های ما در آن بازی گل می‌شد، این طلسم سال گذشته شکسته می‌شد.

به هر حال این اتفاقات در فوتبال رخ می‌دهند و ممکن است تیمی در شرایطی خاص نتیجه لازم را نگرفته باشد. یک بار برزیل در زمین خودش 7 گل از آلمان دریافت می‌کند و یک بار هم ممکن است ما مقابل یک تیم درجه دوی آسیا در خانه‌اش برای چند بار متوالی پیروز نشویم. بحرین با ضدفوتبال دنبال نتیجه است و به طور طبیعی نمی‌توانیم همیشه مقابل این تیم برنده نباشیم. این شرایط در سال‌های اخیر در بازی با سوریه و حتی لبنان هم برای ما رخ داده است.

عراق، تقریباً قوی‌تر از بحرین است و توانایی بازیکنانش به مراتب بیشتر اما از این تیم هم قوی‌تر هستیم و شانس خیلی بیشتری در زمین خواهیم داشت.

حتی اگر عراق در شرایطی قرار بگیرد که با یک تساوی بتواند به عنوان تیم اول صعود کند، باز هم این موضوع باعث سخت شدن کار ایران نمی‌شود. حقیقت این است که تیمی نمی‌تواند 90 دقیقه دفاع کند و مطمئن باشد که دروازه‌اش بسته می‌ماند. دفاعی بازی کردن عراق یک چاقوی دو لبه است و به ضرر خودشان نیز خواهد بود. این نوع بازی در برخی مواقع به نفع ماست و در برخی مواقع به ضررمان، چون اگر سراپا حمله باشیم ممکن است اسیر ضدحملات شویم.

در بازی با بحرین هم همین حالت وجود داشت و این تیم بسته بازی می‌کرد اما باید مدنظر داشته باشیم، تیم‌هایی مثل عراق و بحرین مطمئناً نمی‌توانند در دفاع تیمی کامل و عالی عمل کنند.

بردن همیشه لذت‌بخش است، مخصوصاً وقتی با یکسری مشکلات روبه‌رو باشید اما این نباید باعث شود اگر بحرین را شکست داده‌ایم، بردمان را در بوق و کرنا کنیم. درست است، ما شرایط سختی داشتیم و با یک تساوی و باخت، آرزو‌های یک ملت به باد می‌رفت اما با یک برد نباید همه چیز را فراموش کنیم. این برد جای خوشحالی دارد اما باید به فکر پیروزی‌های بزرگ‌تر باشیم.