جیمز اولی

 

 دو سال پیش بود که آرسنال، اونای امری را اخراج کرد چون می‌ترسید که با این مرد اسپانیایی به قهقرا برود. حالا همین داستان رقم خورده و امری، توپچی‌ها را به قهقهرا فرستاد.

ویارئال با مربیگری امری با متوقف کردن آرسنال با یک تساوی بدون گل، بعد از پیروزی 2 بر یک بازی رفت در اسپانیا، مزد بازی سازمان‌یافته‌تر، هدفمندتر و کارآمدترش را گرفت و به فینال لیگ اروپا صعود کرد.

وقتی سوت پایان بازی برگشت به صدا درآمد تا نیمکت‌نشین‌ها و اعضای کادر فنی ویارئال به زمین بازی هجوم ببرند و جشن صعود را با بازیکنان داخل میدان برگزار کنند، امری مشت‌‌های گره کرده‌اش را به آسمان برد و در جهتی متفاوت از دیگر اعضای تیمش قدم برداشت تا به سمت همتا و هموطنش در آرسنال یعنی میکل آرتتا برود و با او دست بدهد.

او شاید هرگز به این موضوع به صورت علنی اعتراف نکند اما پیروزی مقابل آرسنال اگر شیرین‌ترین برد تمام دوران مربیگری او نباشد بدون شک یکی از شیرین‌ترین آنهاست چون از ماه نوامبر سال 2019 که از کادر فنی همین آرسنال کنار گذاشته شد، خیلی‌ها به توانایی‌هایش شک کردند. حتی برخی منابع نزدیک به آرسنال به شبکه ESPN‌ گفتند که امری پس از اخراجش از جمع توپچی‌ها سوژه تمسخر بازیکنان آرسنال شده بود.

آرسنال بعد از دو دهه حضور مداوم در لیگ قهرمانان، در سال‌های آخر حضور آرسن ونگر و پس از او اونای امری به حضور مداوم در لیگ اروپا عادت کرد اما هم در این تورنمنت ناکامی‌های زیادی را تجربه کرد و هم باختش به ویارئال یک ناکامی نابود کننده جدید است. با توجه به جایگاه تیم در جدول لیگ برتر که آن را از کسب سهمیه رقابت‌های اروپایی فصل آینده باز می‌دارد، تنها امید توپچی‌ها برای کسب این سهمیه، قهرمانی در لیگ اروپا بود که پاداشش حضور در لیگ قهرمانان فصل آینده می‌شد اما باخت به زیردریایی‌های زرد، این راه را هم به روی تیم لندنی بست و فصل بعد آنها برای اولین بار از سال 1996 در هیچ تورنمنت اروپایی حضور نخواهند داشت. در حالی که 20 روز پیش آنها در آستانه حضور در سوپرلیگ اروپا به عنوان یکی از ابرقدرت‌های فوتبال قاره سبز قرار داشتند، حالا اصلاً در اروپا نیستند.

آرسنال جداً به یک خانه‌تکانی بزرگ نیاز دارد. هواداران خشمگین‌تر از این نمی‌توانند به سیاست‌های مالکان باشگاه معترض باشند و با اینکه مالک آمریکایی باشگاه استن کروئنکه وعده داده بود تابستان امسال برای تقویت تیم سرمایه‌گذاری کند، عدم حضور این تیم در رقابت‌های اروپایی فصل آینده ضربه مالی سنگینی به این باشگاه خواهد زد که تحقق این وعده را سخت‌تر می‌کند بخصوص که خزانه باشگاه هم برای جبران ضرر و زیان‌های ناشی از شیوع کرونا خالی شده است. پروژه بازسازی آرسنال حالا از هر زمان دیگری سخت‌تر به نظر می‌رسد و به همین اندازه بازگرداندن تیم به روزهای اوجش، آن هم توسط مربی که تنها 18 ماه از آغاز مربیگری‌اش می‌گذرد.

آرسنال در ابتدای این فصل حوزه اختیارات سرمربی اسپانیایی‌اش را گسترده‌تر کرد به امید اینکه از اعتمادش به این مرد جوان نتیجه بگیرد اما چیزی که دستگیرش شد یک نمایش ضعیف از تیمی بود که تنها امیدش برای نجات فصل را به شیوه‌ای مأیوس کننده در یک بازی که تنها دو شوت به سمت دروازه داشت، بر باد داد. آرسنال دو بار توپ را به تیرک زد اما اشتباه نکنید، آرسنال بدشانس نبود. در پایان بازی هم پاسخ‌هایی که آرتتای خشمگین به حبرنگاران می‌داد، بر نمرات منفی عملکرد او در این فصل اضافه می‌کرد. آرتتا در پاسخ به این سؤال که آیا حالا خطر اخراج از آرسنال او را تهدید می‌کند، گفت: «به کار هر کسی عیب و ایرادهایی وارد است. بله من هنوز به توانایی‌ام برای هدایت آرسنال ایمان دارم.»

آرتتا باید جواب‌های بهتری بدهد آن هم خیلی زود. آزمون و خطای او برای برای استفاده از مهاجم نوک کاذب در بازی رفت و به کارگیری تاکتیک نه چندان مرسوم

1-4-1-4 در بازی برگشت هیچ تأثیر معناداری در پیشرفت عملکرد تیمش نداشت. این همان وصله پینه کردن تاکتیکی بود که خیلی‌ها امری را در زمان حضورش در آرسنال به آن متهم می‌کردند و در نهایت به خاطر آن اخراج شد.

آرسنال روزهای دردناکی را تجربه می‌کند و روزهای دردناک‌تری هم در پیش دارد. توپچی‌ها فکر می‌‌کردند با امری در سراشیبی سقوط قرار دارند و او را اخراج کردند اما اخراج از آرسنال برای مرد اسپانیایی مایه سعادت شد چیزی که تیم قرمزپوش لندن هنوز به دنبالش می‌گردد.

منبع: ESPN