گفت و گو 

 

 وقتی نام محمد ربیعی به میان می‌آید، ناخودآگاه ذهن‌مان سمت یک مربی جوان می‌رود که مدارج ترقی را یکی یکی و پله به پله طی کرده، به لیگ برتر رسیده و نتایج درخشانی هم با مس رفسنجان کسب کرده. شاید باورتان نشود اما ربیعی با این همه سال تجربه حضور در لیگ‌های سه، دو، یک و برتر و هدایت انواع و اقسام تیم‌ها، به تازگی وارد 40 سالگی شده و این می‌تواند نوید ظهور یک مربی آینده‌دار را به فوتبال ایران بدهد. با سرمربی موفق مس رفسنجان که در نخستین فصل حضور در لیگ برتر، به جای تلاش برای بقا، میان تیم‌های بالای جدول پرسه می‌زند، درباره تیم ملی و شرایط حساسی که پیش رو دارد گپ زدیم. مصاحبه‌ای که برخلاف قبلی‌ها بیشتر حول تیم ملی و نقاط ضعف و قوت آن است.

 

اغلب مصاحبه‌های شما با تشریح شرایط مس رفسنجان و بازی‌های این تیم در لیگ برتر آغاز شده اما می‌خواهم کمی درباره تیم ملی صحبت کنیم. حتماً می‌دانید که تیم ملی در دور مقدماتی جام جهانی شرایط ویژه‌ای را تجربه می‌کند. شما آینده را چطور می‌بینید؟

من یک بار با آقای اسکوچیچ و دو بار هم با آقای وحید هاشمیان حضوری صحبت کرده‌ و شرایط را کاملاً درک می‌کنم. متأسفانه در طول یک سال اخیربه علت شیوع ویروس کرونا شرایط سخت شد. بخصوص در پروژه‌های ملی که چون اداره آن به صورت کمپینگ است، شما مدت زیادی بازیکنان را در اختیار ندارید. در رده باشگاهی همه روزه تمرین برگزار می‌شود اما تیم‌های ملی فقط دو سه روز قبل از فیفادی اردو تشکیل می‌دهند و بازی می‌کنند. در این شرایط ما یک پروژه سنگین به نام مقدماتی جام جهانی هم داریم که همه از حساسیت آن آگاه هستند. تیم خوب و مهره‌های باکیفیتی داریم و باید بهترین تدابیر اندیشیده شود تا بتوانیم از این مرحله عبور کنیم.

شما خودتان با اینکه جوان هستید اما تجربه سال‌ها کار در لیگ‌های مختلف را دارید. قطعاً همیشه در تیم‌های‌تان این شرایط وجود داشته که روی یکی از چهار خطوط اصلی بیشتر از بقیه حساب کنید. دوست دارم نظرتان را درباره نقطه قوت اصلی تیم ملی فعلی بدانم.

از نظر من تیم باکیفیت و بازیکنان آماده‌ای داریم که هر یک می‌توانند نقطه قوت باشند اما جلوی زمین مهره‌های فوق‌العاده‌ای در اختیار اسکوچیچ است که هر یک می‌توانند به تنهایی نتیجه بازی را رقم بزنند. در خط دفاع هم با توجه به سبکی که آقای اسکوچیچ دارد، نیاز به هماهنگی بیشتر است. خط دفاع تیم ملی نیاز دارد تا در دیدارهای رسمی تحت فشار قرار بگیرد و محک بیشتری بخورد. جلوی زمین اما قضیه فرق می‌کند. سردار آزمون، مهدی طارمی، کریم انصاری‌فرد، سامان قدوس، علیرضا جهانبخش، مهدی ترابی و مهدی قایدی بازیکنانی هستند که نمی‌توان از نام آنها به راحتی گذشت. بنابراین دست اسکوچیچ در خط حمله پر است و این یک موهبت بزرگ محسوب می‌شود.

فکر می‌کنید یک خط حمله پرمهره با حضور بازیکنانی مشهور و آماده برای صعود کافی است؟

اینکه در خط حمله یک تیم، چه در رده ملی و چه باشگاهی ترافیک باشد، توفیقی اجباری نصیب سرمربی شده که این اتفاقی فوق‌العاده است. با توجه به این نکته که برای صعود نیاز به پیروزی داریم، خوب است که دست سرمربی در این منطقه از زمین باز باشد. این یک فرآیند کلی است که خط دفاع یک بخش اکتسابی است اما در تهاجم بیشتر خلاقیت است که مورد استفاده قرار می‌گیرد و روی نتیجه تأثیر می‌گذارد.

اگر جای دراگان اسکوچیچ بودید از کدام بازیکنان و چه سیستمی در خط حمله استفاده می‌کردید؟

باید ببینیم دراگان اسکوچیچ چه ایده‌ای مد نظر دارد و من هم جای او نیستم که بتوانم جواب شما را کامل بدهم. اینکه تیم ملی بخواهد با زوج دو نفره، یا خط حمله سه نفره و استفاده از وینگر در کناره‌ها بازی کند، به سلیقه و تصمیم اسکوچیچ برمی‌گردد. ما مهاجمانی آماده با تیپ‌های متفاوت در اختیار داریم. به عنوان نمونه تیپ سردار با سبک بازی طارمی متفاوت است. ضمن اینکه می‌توانیم هر دوی آنها را در ترکیب داشته باشیم. کما اینکه چنین کاری را در سال‌های قبل انجام داده‌ایم.

یعنی با توجه به حضور مهاجمانی با تیپ‌های مختلف، اسکوچیچ باید بسته به نوع بازی حریف، ترکیب را انتخاب کند؟

من این را نمی‌گویم. من اعتقاد دارم بهترین کسی که می‌تواند ترکیب را بچیند، سرمربی است چون آنالیز دقیقی از بازیکنان تیم ملی و همچنین حریفان دارد، حالا چه عراق حریف ما باشد و چه بحرین و کامبوج. من شرایط تیم ملی را عالی می‌بینم و خیلی امید دارم که برای سومین بار به جام جهانی صعود کنیم. شاید اگر یک سال قبل بود امید کمتری داشتم اما الان می‌بینم که برای مثال مهدی طارمی در اوج قرار دارد و با اعتماد به نفس بالا در اروپا بازی می‌کند. یا سردار آزمون که در روسیه همچنان بهترین مهاجم است و کریم انصاری‌فرد که در باشگاه بزرگ آ. ا. ک آتن در یونان فیکس است و گل‌های فراوانی هم به ثمر رسانده. دیگر مهاجمان هم در شرایط مطلوبی قرار دارند و این خط حمله خیلی به مدد تیم ملی خواهد آمد. این بازیکنان هر لحظه بوی گل می‌دهند و مطمئناً الان تیم‌های رقیب خیلی نگران این قضیه هستند.

 از نظر شما در خط میانی اوضاع چطور است؟

با حضور بازیکنانی چون سعید عزت‌اللهی، احمد نوراللهی، علی کریمی، امید ابراهیمی و حتی احسان حاجی‌صفی، می‌توان گفت خط هافبک تیم ملی در یکی از بهترین زمان‌های خود قرار دارد چون هم نیروهای جوان دارد و هم باتجربه بین‌المللی. واقعاً حیف است تیم ملی با چنین پتانسیلی که در اختیار دارد به جام جهانی صعود نکند.

به عنوان یک مربی موفق، شانس صعود تیم ملی را چقدر می‌دانید؟

جدول یک مقدار سنگین است و روی کاغذ شانس کمتری داریم اما وقتی نفرات را می‌بینم امیدوار می‌شوم. فقط تیم ما باید بازی‌های تدارکاتی دیگری هم برگزار کند. کلاً در فرآیند تیم‌سازی، وقتی شما بلوک‌های تمرینی را طراحی می‌کنید، انجام بازی تدارکاتی مهم‌ترین تأثیر را روی روند کیفی و میزان هماهنگی بازیکنان می‌گذارد چون بازی می‌کنی، تحلیل می‌کنی و دوباره وقت داری تا نقاط ضعف را برطرف کنی. با توجه به شرایطی که الان با وجود کرونا هست، عدم انجام بازی تدارکاتی کمی کار را سخت می‌کند اما امیدوارم در ماه‌های آینده تیم ملی با حریفانی رخ به رخ شود که به نقاط ضعف و قوت خود بیشتر پی ببرد.

کمی از تیم ملی دور شویم. وضعیت تیم خودتان، مس رفسنجان چطور است؟

ما یک تیم تازه صعود کرده بودیم و به همین دلیل چندین پروژه عظیم را دنبال کردیم که همه آنها فراتر از رده و مقام بودند. اول سعی کردیم بحث شخصیت‌سازی را در تیم ایجاد کنیم که با دغدغه‌های سقوط فاصله داشته باشد چون می‌دانستم اگر این کار را انجام ندهیم، مرور زمان می‌تواند ما را دچار تزلزل کند. تا حدودی هم جلو رفتیم و توانستیم این مسأله را در تیم جا بیندازیم. سپس دنبال فلسفه‌ای بودیم تا سبک بازی‌مان با تیمی که تازه صعود کرده تفاوت داشته باشد. مثلاً دفاعی نباشیم و مقابل تیم‌های مدعی هم به هجوم و فوتبال مالکانه فکر کنیم. مسأله سوم این بود که باشگاه را به سمتی سوق بدهیم که از حال و هوای 15 سالی که در لیگ یک بود خلاص شود و همه بدانند فضای لیگ برتر متفاوت است. خوشبختانه تا حدودی توانستیم این مسائل را اجرا کنیم. از این به بعد باید شرایط تیم‌سازی را به سمت ثبات ببریم. چند خرید هم در نیم‌فصل انجام دادیم تا به هدف‌مان برسیم.

رتبه آخر فصل مس رفسنجان را پیش‌بینی می‌کنید؟

پیش‌بینی نمی‌کنم، چون بازی به بازی جلو می‌رویم ولی نگاه ما این است که اول تیم را در لیگ برتر حفظ کنیم.

اما با نتایجی که کسب کرده‌اید و البته ادامه این روند صعودی، کسب سهمیه آسیا هم دور از دسترس شما نیست. به این مسأله فکر نمی‌کنید؟

نمی‌گویم جزو اهداف سال‌های بعد ما نیست اما برای امسال باید بازی به بازی پیش برویم و البته زورمان را هم می‌زنیم. این عقلانی نیست و غیرمنطقی است که یک تیم از اولین سال حضورش در لیگ برتر انتظار داشته باشد که آسیایی شود.

در سال دوم و سوم هم سخت است اما ما تلاش‌مان را انجام می‌دهیم. ضمن اینکه خودم هم مربی بلندپروازی هستم و امیدوارم با مس رفسنجان به رتبه‌ای که استحقاقش را داریم برسیم.