نگاه
وصال روحانی
بازی با تیم دسته دومی و کم نام و نشان شاهین بندر عامری در مرحله یکهشتم نهایی جام حذفی فوتبال کشور دیداری نیست که اسباب نگرانی قرمزها شود اما شکی وجود ندارد که سختترین روزها در انتظار یحیی گلمحمدی و دستیاران اوست.
شاهین بندرعامری که تیمی از لیگ دسته دوم فوتبال کشور است، در دو مرحله قبلی جام حذفی، نیروی زمینی و استقلال ملاثانی را ناکام و حذف کرده اما نه این دستاوردها و نه حتی امتیاز میزبانی در دیدار با پرسپولیس برای مسابقهای که 8 یا 9 اردیبهشت برگزار میشود، نکاتی نیست که مربیان قرمزهای تهرانی را به هراس اندازد. مسأله مهم و دشوار اصلی برای یحیی و حمید مطهری که دستیار اول اوست، ابتدا فتح دیدار خانگی امروز (پنجشنبه 19 فروردین) با نساجی قائمشهر در تهران در چارچوب لیگ برتر کشور و سپس حضوری همراه با مجوز صعود در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا 2021 است که از هفته آینده در هند آغاز میشود و سه هفته طول میکشد و یاران سیدجلال حسینی را رویاروی الزورای عراق، الوحده امارات و الریان قطر قرار میدهد. پیکار با این حریفان نام آشنا اما دارای برخی کیفیات ناشناخته فقط بخشی از مشکلات پیش روی پرسپولیس است و چون دیدارهای این گروه به «هند» ارجاع شده که این روزها به یکی از معادن و مأمنهای اصلی کرونا تبدیل شده، عبور از این گذرگاه نفسگیر با بیمها و مشکلات متعددی همراه شده و بیم آن میرود که گلمحمدی و شرکایش به شدت فرسوده شوند و در بازگشت به صحنه لیگ داخلی، نای مبارزههای تازه و اندوختن امتیازاتی جدید را نداشته باشند.
مشغولیتهای ویژه دربی
حتی اگر نفس قرمزها از سفرهای رفت برگشت به هند و انجام دیدارهایی سنگین با رقبای عربی فوقالذکر به شمارش نیفتد و با بدنهایی سالم و بدون مصدومیتهای شدید به تهران برگردند، مقابله با استقلال، رقیب بزرگ و سنتیشان در نسخهای جدید از دربی تهران در روز 22 اردیبهشت، مسألهای است که فکر و ذهن و جسم قرمزها را حداقل از 10 روز مانده به انجام آن مسابقه به خود مشغول خواهد کرد و از سرمایهگذاری روی سایر موارد و تمرکز بر نکات دیگر باز خواهد داشت و به تبع آن روی بیلان کارشان در سایر دیدارها و جامها اثر منفی خواهد گذاشت.
دو جور نگاه
فرسودگی وسیع و غیرقابل اجتناب و انکارناپذیری که بر اثر سفرهای فوق دامان پرسپولیس را میگیرد، مسألهای است که میتواند دست قرمزها را از هر سه جامی که هدف گرفتهاند، کوتاه سازد. در عین حال، نگاه مثبتتر آن است که بگوییم چون پرسپولیس هنر کسب نتایج مورد نظر را در صحنههای آسیایی به خوبی بلد است (و دو بار رسیدن به دیدار نهایی لیگ قهرمانان طی سه سال اخیر سند باز آن است)، این بار هم یحیی گلمحمدی و حمید مطهری و همراهانشان گلیم خود را در آسیا از آب بیرون میکشند و مجوز صعود میگیرند و پس از عبور احتمالی از سد شاهین بندرعامری در جام حذفی ایران، دورخیز موفق تازهای به سوی رقیب سنتیشان در شهرآورد جدید تهران خواهند داشت.
با ماشین توقفناپذیر سپاهان چه باید کرد؟
بازگشت عیسی آلکثیر پس از محرومیتی طولانی، تزریق شدن مجدد مهارتهای فنی مهدی ترابی به خط حمله (البته ناتوان) سرخها و جا افتادن تدریجی شهریار مغانلو در خط تهاجم قرمزها و دل بستن به ارتقای تدریجی مهدیخانی، مهاجم بازگشته از کرواسی و امید به بیدار شدن مهدی عبدی از خواب بهاریاش که باعث شده گلهای 200 درصد(!) را به سبک و سیاق آرمان رمضانی به در و دیوار بزند، مسائلی است که شاید سختیهای کار یحیی و دستیارانش را کمتر کند. اگر تعارف را کنار بگذاریم، سپاهان به سبب تمرکز روی دو جام داخلی و معاف بودن از رقابتهای آسیایی امسال و البته به لطف کار فنی خوب محرم نویدکیا و علیرضا مرزبان از همه مزایای لازم برای ماندن در صدر جدول لیگ و قهرمان شدن و قطع نوار فتوحات چهار ساله پرسپولیس بهره میگیرد و به کاری بزرگ و ابتکاری و حساب شده از سوی کادر فنی سرخها برای ساقط کردن ماشین امتیازگیری توقفناپذیر طلاییهای اصفهان و تفوق بر آنان نیاز است.
ادوات یک خودکشی احتمالی
ضعف سرسامآور حملهوران سرخ در این فصل مسألهای است که رسیدن به این مهم را برای پرسپولیس و مربیانش سخت و سختتر کرده و اگر این نقصان در اسرع وقت برطرف نشود، تلاشهای گلمحمدی و شرکایش بی ثمر مانده و یکی از پر مسابقهترین و سختترین فصول تاریخ حیات قرمزها با کمترین حاصل برای آنها به پایان خواهد رسید. فصلی که شاید پرسپولیس به سبب ضعف وحشتناک خود در تمام کنندگی و گل نکردن فرصتهای ایدهآل، افسوسی ابدی و ماندگار را بر دل خود و هوادارانش بگذارد و مهاجمان این تیم را نه به عوامل ناکامسازی رقبا بلکه ادوات یک خودکشی احتمالی تبدیل کند.
حمایت هم حدی دارد
تحت هر شرایطی و بخصوص با توجه به مسائل فوق ضروری است که مربیان پرسپولیس نگاه منطقی خود را به مسائل موجود حفظ کنند و به دنبال بهانهجویی نباشند. در پایان دیدار اخیر با تیم «پدیده» در مشهد، یحیی و مطهری و همچنین افشین پیروانی بیش از آن که از ضعف حیرتانگیز مهاجمان بیهنر تیم خود حرف بزنند، دهها بار از بلند بودن چمن ورزشگاه گلایه کردند و آن را از دلایل اصلی ثبت تساوی 1-1 در این دیدار عنوان نمودند حال آن که مهاجمان قد و نیم قد و پرشمار پرسپولیس اگر ذرهای هنر هم در این بازی بروز میدادند، تیمشان دستکم با اختلاف 4-3 گل برنده میشد. حل مشکلات ابتدا مستلزم آسیبشناسی واقعبینانه و یافتن ایرادات حقیقی و سپس اقدام مؤثر برای رفع آنها است و تا وقتی که افراد و گروههای متضرر شده، ایرادات اصلی را نپذیرند و بلند بودن چمن را مهمتر از بیکفایت بودن حملهوران تیم خود توصیف کنند، راه به جایی نخواهند برد. حمایت از بازیکنان پر اشتباه و روحیه دادن به آنها البته اقدام بدی نیست اما نه برای کسانی که از یکی دو متری دروازههای خالی و با عرض 7 متر و نیم هم قادر به گلزنی نیستند و موقعیتهایی را هدر میدهند که یک تیم بزرگ را به روز سیاه مینشاند و به شکلی بیرحمانه از عرش تا فرش پایین میآورد و با فرق سر به زمین میکوبد.