رسول مجیدی     @Rasoulmajidi

 

هیچ مشخص نیست چرا برای احراز پست مدیریت در فوتبال ایران هیچ سنگ محکی وجود ندارد. چرا هیچ دوره‌ای لازم نیست گذرانده شود؟ چرا فدراسیون فوتبال هیچ کلاسی برای بالا بردن سطح سواد مدیریت فوتبالی مدیران فوتبالی ایران برگزار نمی‌کند. در فوتبال ایران نه تنها با «بازیکنان بد» قرارداد می‌بندند بلکه با بازیکنان «قرارداد بد» هم می‌بندند. بعضی وقت‌ها بندهای قرارداد آنقدر آماتور و خارج از عرف است که آدم می‌ماند مدیرانی که پای این قراردادها را امضا می‌زنند به فکر منافع باشگاه‌شان بوده‌اند یا بازیکنان و مدیربرنامه‌های‌شان؟ چند سالی است که مد شده بازیکنان ملی‌پوش و اسم و رسم‌دار‌ بندی در قراردادشان می‌گذارند که در صورت رسیدن پیشنهاد خارجی حق دارند بدون پرداخت حتی یک دلار به باشگاه، ایران را ترک کنند و لژیونر شوند. یعنی مدیران خیلی راحت زیر‌ بندی را امضا می‌کنند که می‌تواند یکی از راه‌های درآمدی اصلی‌شان باشد. فکرش را بکنید مثلاً یوونتوس ایتالیا در قراردادش با رونالدو زیر بار‌ بندی برود که در صورت داشتن پیشنهاد از سوی باشگاه‌های غیر ایتالیایی، ستاره پرتغالی حق دارد بدون دریافت رضایتنامه تورین را ترک کند! دیگر مسأله‌ای که این روزها در بین فوتبالیست‌ها مد شده و سر باشگاه‌ها در آن بی کلاه مانده، ماجرای تبلیغات بازیکنان است. تبلیغاتی که در دو سال اخیر به مدد رونق فضای مجازی شدت گرفته و بازیکنان که به کمک بازی در تیم‌های بزرگ به شهرت می‌رسند و دنبال‌ کننده‌های میلیونی در اینستاگرام پیدا می‌کنند، به راحتی و بدون اینکه باشگاه سهمی در این درآمد داشته باشد، دست به تبلیغ صفحات مجازی دیگر و یا کالاهای مختلف می‌زنند. بازیکنان این روزها حتی در تیزرهای تبلیغاتی هم حاضر می‌شوند و یا عکس‌شان روی بیلبوردهای شهر می‌رود اما بازهم سر باشگاه‌ها از این تبلیغات بی کلاه می‌ماند. دیروز خبرگزاری ایسنا در همین مورد گزارش جالبی کار کرده بود که خواندن قسمت‌هایی از آن خالی از لطف نیست: «اگر تعدادی از فوتبالیست‌ها را در اینستاگرام دنبال کنید، در کنار تصاویر این بازیکنان، هر روز با تبلیغات گسترده مواجه می‌شوید که انواع و اقسام خدمات و پیج‌های مختلف را تبلیغ می‌کنند. بر اساس روند رایج، هر بازیکن بسته به تعداد دنبال کننده‌ای که دارد، برای هر استوری بین 10 تا 30 میلیون تومان دریافت می‌کند که از طرف دیگر برای پست‌های اینستاگرامی هزینه تبلیغات به مراتب بیشتر هم خواهد بود. حال اگر یکی از باشگاه‌های پر هوادار لیگ را در نظر بگیریم که به طور میانگین 18 بازیکن این تیم در طول ماه، هر کدام 10 تبلیغ اینستاگرامی جذب کنند، با میانگین قیمت 20 میلیون تومان، این 18 بازیکن مجموعاً حدود 3 میلیارد و 600 میلیون تومان درآمد کسب می‌کنند اما از این پول، چیزی عاید باشگاه نمی‌شود.» فوتبالیست‌ها البته کار غیرقانونی انجام نمی‌دهند. اساسا‌ً بندی در قرارداد آنها قرار ندارد تا تکلیف درآمدهای تبلیغاتی بازیکنان و سهم باشگاه‌ها در آن مشخص باشد. این در حالی است که در فوتبال اروپا، بندهایی در قرارداد وجود دارد که کاملاً در آن شرایط تبلیغاتی و حق سهم دو طرف شرح داده شده. مدیران از همان ابتدا حق تصویر و حق تبلیغ به بازیکنان می‌دهند و در عوض در طول مدت قرارداد سهم قابل توجهی از درآمد تبلیغاتی بازیکنان که با پیراهن باشگاه‌شان به شهرت می‌رسند را برای خود می‌کنند. در فوتبال ایران اما همچنان در بر همان پاشنه قدیمی می‌چرخد و نگاه مدیران نه معطوف به فروش بازیکنان در پنجره‌های تبلیغاتی‌ است و نه روشن کردن مسائلی از قبیل حق تبلیغات. همه چشم‌شان به بودجه‌های دولتی است که به صورت مستقیم و غیرمستقیم قرار است وارد حساب باشگاه شود.