سرمقاله

فرشاد کاس‌نژاد   @Farshadcasnejad

 

انتخابات فدراسیون فوتبال که تمام شود، اولین پرونده روی میز رئیس فدراسیون، پرونده تیم ملی ایران و جام‌جهانی قطر است، پرونده‌ای پیچیده با زوایای گوناگون که هر کدام از نامزدهای انتخابات احتمالاً به طریق خود وارد آن می‌شوند و در آن پرونده نقش ایفا می‌کنند.

از تغییر سرمربی تا ادامه راه با دراگان اسکوچیچ از اولین تصمیمات رئیس بعدی فدراسیون فوتبال است، تصمیمی که بخش مهمی از سرنوشت رئیس جدید در مدیریت فدراسیون را می‌سازد. دراگان اسکوچیچ اگرچه تا صعود به جام‌جهانی با فدراسیون فوتبال قرارداد دارد اما این بحث می‌تواند مطرح شود که کدام‌یک از نامزدهای فدراسیون فوتبال گرایش احتمالی به تغییر سرمربی دارند و البته این بحث نیز قابل طرح است که آیا اساساً فکر کردن به تغییر سرمربی در فرصت باقی‌مانده تا برگزاری بازی‌ها منطقی است یا خیر. اسکوچیچ گزینه‌ای بود که در میان بحث‌ و جدل‌های بسیار برای تیم ملی انتخاب شد و آنچه او را به نیمکت تیم ملی رساند، بی‌سامانی فدراسیون و ناتوانی مالی در انتخاب سرمربی بعد از مارک ویلموتس و البته شناخت اسکوچیچ از فوتبال ایران بود. مشخص نیست که رئیس آینده فدراسیون مقابل این انتخاب چه موضعی داشته باشد.

چگونگی برگزاری اردوها و بازی‌های دوستانه در فرصت باقی‌مانده تا بازی‌های تیم ملی مقابل هنگ‌کنگ، بحرین، کامبوج و عراق از مسائل مهم تیم ملی است. تیم ملی تا خرداد ۱۴۰۰ باید اردوها و بازی‌هایی را پشت سر بگذارد و رئیس جدید فدراسیون مسئول جدید این برنامه‌ است، برنامه‌ای که در واقع هیچ نشانی از آن در فدراسیون پیدا نمی‌کنید. همه‌گیری کرونا برگزاری بازی‌های تدارکاتی را دشوار کرده است و البته نباید فراموش کنیم که پیش از کرونا نیز برگزاری بازی‌های تدارکاتی برای فدراسیون شبیه به عملیات غیرممکن شده بود و اردوها و بازی‌های تدارکاتی کیفیت چندانی نداشت.

اما مسأله مهم‌تر برای تیم ملی در راه جام‌جهانی شاید محل برگزاری بازی‌ها باشد. تیم ملی ایران باید ۳ بازی خود را در تهران برگزار کند اما برگزاری متمرکز بازی‌ها این فرصت بزرگ را از ایران سلب می‌کند. بعید به نظر می‌رسد که فدراسیون توان گرفتن میزبانی متمرکز بازی‌ها را داشته باشد. فارغ از امکانات، شیوع کرونا در تهران نیز مانع بزرگی برای میزبانی ایران خواهد بود. تیم ملی ایران ۱۳ خرداد ۱۴۰۰ با هنگ کنگ بازی می‌کند، ۱۷ خرداد مقابل بحرین و ۲۱ خرداد برابر کامبوج به میدان می‌رود. ۲۵ خرداد نیز تیم ملی ایران با عراق رو‌به‌رو می‌شود اما این بازی‌ها اگر در بحرین یا هر کشور دیگری برگزار شود، ایران امتیاز میزبانی را از دست خواهد داد. اگرچه بازی‌ها بی‌تماشاگر خواهد بود اما بازی در ورزشگاه خودی صاحب اهمیت و ارزش است و در نتیجه می‌تواند تأثیرگذار باشد. رئیس جدید فدراسیون فوتبال باید بی‌وقفه و از روز اول کاری‌اش پیگیر موضوع میزبانی باشد.

تیم ملی برای صعود به جام جهانی پیش‌تر کار خود را بسیار سخت کرده و نباید فراموش کنیم که در خطر حذف از فهرست آسیایی جام‌جهانی است. این اتفاق می‌تواند تأثیر مخرب و بزرگی بر فوتبال ایران بگذارد و کیفیت و انگیزه را در آینده فوتبال نازل کند. برای فوتبال ایران که به اندازه‌ای بسیار زیاد دچار بحران‌های اقتصادی و مدیریت است و با ممنوعیت استخدام مربی خارجی در لیگ، کیفیت فنی نیز نزول کرده، فقط صعود کردن به جام‌جهانی می‌تواند امیدها را زنده نگه دارد و فرصت‌های تازه‌ای را برای آینده بسازد. رئیس جدید فدراسیون بدون فرصت درخشش فوتبال در جام‌جهانی، کارش را با یک بحران بزرگ آغاز خواهد کرد. بنابراین اولین پرونده روی میز او را از امروز می‌شناسیم: پرونده یک صعود.