توماس توخل از روز اول مسئولیتش در چلسی با فرهنگ «استخدام و اخراج» حاکم بر این باشگاه و سرنوشت مربی‌هایی که با رومن آبراموویچ کار می‌کنند، آشنا بود. در نخستین کنفرانس خبری وقتی از او پرسیدند از اینکه قرارداد 18 ماهه با باشگاه بسته نگرانی ندارد، گفت: «چه فرقی می‌کند؟ اگر با من قرارداد چهارسال و نیمه هم بسته باشند و از کارم راضی نباشند، اخراجم می کنند.»

مربی‌های بزرگ قبلی چلسی مانند ژوزه مورینیو، کارلو آنچلوتی و آنتونیو کونته بعد از قهرمانی در لیگ برتر از این تیم اخراج شده‌اند، همچنین اسطوره باشگاه، فرانک لمپارد که ماه گذشته از کار برکنار شد و مربی آلمانی با دیدن همه اینها آغوش برای این مبارزه سخت باز کرده است و می‌خواهد خودش را در استمفوردبریج ثابت کند.

در تضادی آشکار با مدل چلسی، پیشرفت اتلتیکومادرید در دهه گذشته تنها حول محور یک نفر بوده و آن رهبر کاریزماتیک تیم، دیگو سیمئونه است. از سال 2011 که سیمئونه برای مربیگری غول خفته اتلتیکو انتخاب شد تا به حال 11 نفر روی نیمکت چلسی نشسته‌اند، این آمار غیر از کسانی است که به صورت موقت مربیگری این تیم را به دست گرفته‌اند.

در بازار نقل و انتقالات متأثر از شیوع ویروس کرونا و با وجود وضعیت بد اقتصادی اغلب تیم‌ها، چلسی 220 میلیون پوند برای جذب بازیکنان جدید خرج کرد اما حالا رتبه‌ای بهتر از پنجم ندارد. یک تغییر مربی دیگر برای مالک روس باشگاه ضروری بود تا تیمش را به سهمیه لیگ قهرمانان اروپا در فصل بعد برساند.

اتلتیکومادرید هم اگرچه در هفته‌های اخیر کمی افت کرده و شنبه در خانه با 2 گل به لوانته باخت، اما همچنان با سه امتیاز اختلاف نسبت به رئال مادرید که یک بازی بیشتر انجام داده، در صدر جدول لالیگا قرار دارد. اتلتیکو از چهار بازی آخرش تنها یک برد به دست آورده.

 

اتلتیکوی جان سخت

آبراموویچ افت تیم و بازی‌های پایین تر از حد استاندارد را نمی پذیرد و می تواند ادعا کند پاداش این کم طاقتی خود در برابر لغزش مربی‌ها را گرفته. در 18 سالی که او مالکیت باشگاه را به دست گرفته، هیچ تیم انگلیسی به اندازه چلسی جام و افتخار به دست نیاورده است که شامل تنها قهرمانی آبی‌ها در لیگ قهرمانان اروپا در سال 2012 نیز می‌شود.

اما برای باشگاهی با منابع مالی چلسی، نبود پیشرفت در بالاترین سطح رقابت باشگاهی اروپا را می‌توان از نتایج نداشتن ثبات و تغییرات مستمر مربی دانست. بعد از باخت به اتلتیکومادرید در نیمه‌نهایی فصل 2014-2013 لیگ قهرمانان، چلسی حتی یک مسابقه در مراحل حذفی این تورنمنت را نبرده است.

تیم اسپانیایی اگرچه دو باخت تلخ در فینال لیگ قهرمانان اروپا برابر تیم همشهری رئال مادرید در سال‌های 2014 و 2016 متحمل شده اما ثباتی که مربی آرژانتینی به «روخی بلانکو»‌ها آورده باعث شده این تیم پای ثابت مراحل پایانی لیگ قهرمانان به حساب بیاید. علاوه بر آن دو فینال، اتلتیکو یک بار به نیمه‌نهایی رسیده، دو بار تا یک‌چهارم‌نهایی پیش رفته و در یکی از دو فصل که نتوانسته از مرحله گروهی عبور کند، در لیگ اروپا به عنوان قهرمانی دست یافته است.

ارزش این موفقیت وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم اتلتیکو در مقایسه با رقبای لالیگایی‌اش، رئال مادرید و بارسلونا از ثروت و سرمایه بسیار کمتری برخوردار است. سیمئونه بارها مجبور شده بازیکنانی که خود تبدیل به ستاره‌شان کرده و در تیم او نقشی محوری بر عهده داشتند، به تیم‌های دیگر بفروشد و بازیکنان دیگری را خریداری و آنها را رشد و پرورش دهد. چلسی هم در میان تیم‌های آماده خور بوده که بعد از قهرمانی اتلتیکو در فصل 2014-2013 لالیگا، دیگو کاستا و فلیپه لوییز را از اتلتیکو جذب کرد. رادامل فالکائو، آردا توران، آنتوان گریزمان، لوکاس هرناندس و توماس پارتی هم از جمله بازیکنانی هستند که با سود فراوانی به تیم‌های دیگر فروخته شدند.

سیمئونه یک بار درباره این که تیمش بیشتر از حد توان خود مبارزه می‌کند، گفته بود: «در جنگ، کسی که بیشترین سرباز را دارد، لزوماً برنده نمی‌شود بلکه کسی که از سربازانش بهترین استفاده را می‌کند، برنده جنگ است.»

حالا دیگر همه می‌دانند اگر درقرعه کشی مراحل حذفی لیگ قهرمانان اروپا به اتلتیکومادرید بخوری، باید منتظر یک جنگ باشی و این دقیقاً همان چیزی است که سیمئونه دوست دارد.

 

ترکیب احتمالی دو تیم

اتلتیکومادرید: اوبلاک؛ ساویچ، فلیپه، ارموسو؛ یورنته، کاندوگبیا، کوکه، سائول، لودی؛ فلیکس، سوارس

چلسی: مندی؛ آسپیلیکوئتا، تیاگو سیلوا، رودیگر؛ جیمز، کانته، ژورژینیو، آلوسنو؛ ماونت، آبراهام، ورنر