سام ستارزاده

 

ایستگاه پایانی نیم‌فصل لیگ بیستم، تنها یک سکو برای پرتاب سرخ‌پوشان پایتخت به صدر جدول نبود؛ بلکه یک فرصت بی‌بدیل بود برای کندن و دور انداختن برچسب «برد اقتصادی» و بازیابی پرسپولیس بی‌رحم و ویرانگری که برانکو ایوانکوویچ در لیگ‌های پانزدهم و شانزدهم به نمایش می‌گذاشت.

آخرین رقیب پرسپولیس در نیم‌فصل نخست، در هفته‌های ابتدایی لیگ خود تیمی با سیری‌پذیری اندک از گلزنی بود که به‌واسطه احیای سلاخ نیجریه‌ای فوتبال ایران، گادوین منشا، حتی هفته‌هایی را در منطقه سهمیه سپری کرد اما روند رو به افول سیرجانی‌ها در هفته‌های اخیر با محرومیت ستاره خط آتش‌شان و امیر قلعه‌نویی درآمیخت تا به‌نوعی آنان را از تعویق دیدارشان مقابل قرمزها پشیمان گرداند.

البته بی‌شک این نابسامانی‌ها پیروزی بزرگ پرسپولیس را تسهیل کردند اما هیچ‌کدام دلیل اصلی بازگشت ارتش سرخ به بالاترین نقطه جدول مسابقات باشگاهی نبودند. بازی نزدیک آبی‌های سیرجان با پرسپولیس در نیمه نخست نیز گواه این امر است. پرسپولیس در ورزشگاه اختصاصی گل‌گهر با پنج گل بهترین تیم تاریخ این باشگاه را در‌هم کوبید و آنچه اعتبار این پیروزی مقتدرانه را به‌کل در جیب یحیی گل‌محمدی و کادرش می‌گذارد، «تیم بودن» پرسپولیس به معنای واقعی کلمه است.

قرمزهای پایتخت که امسال در اثنای فصل هم طعم تلخ جدایی بازیکنان را می‌چشیدند، امسال به‌ویژه در پست مهاجم میانی با کمبود مهره مواجه شده‌اند. یحیی گل‌محمدی ناچار است تیمش را بدون مهاجم آرایش ‌کند اما هافبک‌های کناری، هافبک‌های دفاعی و حتی مدافعین میانی و کناری خود را به‌خوبی در موقعیت گلزنی قرار می‌دهند. هرچند مدافعین میزبان نیز روی این موقعیت‌های گل بسیار پراشتباه بودند اما نقش بازی زمینی و کارهای تیمی هماهنگ پرسپولیسی‌ها در پنج گل این دیدار، حتی روی گل‌به‌خودی امید زنده‌روح، غیرقابل انکار است.

در دفاع نیز پرسپولیس با 8 گل خورده برترین آمار لیگ را به ثبت رساند. دیگر دل کسی در اردوگاه سرخ‌ها برای شجاع خلیل‌زاده تنگ نشده. شاید بسیاری بر این عقیده باشند اینکه سیدجلال حسینی با 39 سال سن ستاره این روزهای قرمزپوشان است، از روی ضعف پرسپولیس است اما واقعیت این است که سیدجلال هم به‌عنوان عضوی از یک مجموعه، اگر گل بزند، در کنار احمد نور و سیامک نعمتی و امید عالیشاه گل می‌زند و اگر کلین‌شیت ثبت‌ کند، این کار را در کنار محمدحسین کنعانی و سعید آقایی انجام خواهدداد.

پرسپولیس یحیی در بازی گذشته خودش مقابل پیکان نشان داده بود که بازیکنانش می‌توانند نزدیک به 600 پاس را با دقت 88 درصد ردوبدل کنند. مقابل گل‌گهر، این پرسپولیس چندان مالکانه حاضر نشد و حتی در چند صحنه اجازه تهدید دروازه‌اش به رقیب را هم داد اما در نهایت، از 12 بخت گلزنی 5 گل ساخت. ویژگی قابل ستایش این پرسپولیس، انعطاف‌پذیری بالای تاکتیکی آن است که موجب ‌شده آنها بتوانند حتی برای سازش با یک نیم‌فصل بدون مهاجم نیز هم فوتبال اقتصادی و هم فوتبال جاه‌طلبانه را بسته به اقتضای شرایط پیاده‌سازی کنند.

بی‌شک اضافه‌شدن مهدی ترابی، عیسی آل‌کثیر و یک یا دو خرید پرقدرت دیگر پرسپولیس را در نیم‌فصل دوم نیز نظیر چهار سال قبل مهارناپذیر خواهد ساخت؛ ولی نظم تیمی مثال‌زدنی همین اسکواد نحیف سرخ به خودی خود یک پی‌ریزی فنی قوی است که بسیاری از تیم‌های لیگ برتر از داشتن آن محرومند. شاید همین یک ویژگی برای تبدیل پوکر تاریخی قرمزها به ری‌پوکر یا گلات کفایت کند.