مازیار گیلکان

 

برای پرسپولیس بازی و بردن و موفقیت و زندگی برای پیروزی پایان ندارد. 

آنها نشان داده‌اند که ولع صدرنشینی دارند و از دل هر ماجرایی عبور می‌کنند تا به صدر جدول برگردند. پرسپولیس از این منظر می‌تواند برای بسیاری از تیم‌های کوچک الهام‌بخش باشد و البته رقبای بزرگش را به جدلی سخت در زمین مسابقه دعوت کند. چه از این بهتر که تیمی اینچنین سختکوش در معرکه لیگ بدرخشد؟

پرسپولیس هر بار برای موفقیت تمام موفقیت‌های پیشین را فراموش می‌کند تا ولع پیروزی داشته باشد. 

سالهاست بعد از هر موفقیت پرسپولیس دوباره آغاز می‌کند و دوباره برای بردن و موفق شدن آماده می‌شود.

 این مهمترین ویژگی قرمزهاست و موفقیت‌های پی در پی را همواره می‌سازد و نوید می‌دهد.

پرسپولیس با از دست دادن مربی کنار آمد، با از دست دادن بازیکن کنار آمد، با مربیان جدید خو گرفت، بازیکنان جدید را دوباره ساخت و همه این کارها ساده نیست بلکه از میل آنها به موفقیت سرچشمه می‌گیرد، یک اشتیاق جمعی که در پرسپولیس پدید آمده و به همه اعضای این تیم واگیر دارد.

بعید است این روند جذاب قرمزها متوقف شود. آنها یاد گرفته‌اند که چطور در هر شرایطی دوباره برای پیروز شدن آماده شوند و این می‌تواند داستان دنباله‌دار قرمزها باشد و با مربیان و بازیکنان دیگری ادامه پیدا کند.

برای موفقیت پرسپولیس می‌توانید هزار نکته ردیف کنید، حتی امکانات و فرصت‌هایش را به رخ بکشید که شاید به فرض از تیم‌های دیگری دریغ شده اما واقعیت این است که فقط یک مجموعه موفق می‌تواند این فرصت‌ها را متعلق به خود کند.

یحیی گل‌محمدی درباره ۵ گلی که تیمش به گل‌گهر زد، می‌گوید: «برای خودم هم این نتیجه غیرقابل تصور است، ولی وقتی توپ وارد دروازه شود، این نتیجه هم رقم می‌خورد. ما در خیلی از بازی‌ها موقعیت زیاد داشتیم، ولی استفاده نکردیم، از جمله بازی با مس رفسنجان، ولی امروز توپ‌ها وارد دروازه شدند و موفق شدیم این نتیجه را به ثبت

 برسانیم.» 

یحیی به شانس و بدشانسی اشاره می‌کند و گاه در فوتبال این حرف‌ها صحت دارد اما مهمتر از این شانس یا بدشانسی، کاراکتر تیمی است که پرسپولیس به آن رسیده، شخصیت و جایگاهی که تیم برای خود قائل است.