در بازی با گل گهر سیرجان تقریباً بیشتر بازیکنان پرسپولیس عملکردی عالی داشتند. حامد لک که چند واکنش  و خروج بسیار خوب داشت. مدافعان میانی که استوار بودند. مدافعان میانی که پاس گل دادند و گل زدند. هافبک‌های میانی که نبض مسابقه را در دست گرفتند. هافبک‌های کناری که در گلزنی و بازیسازی موفق بودند و یکی از دو مهاجم تیم که گل زد و عالی بازی کرد.

غیر از همه اینها شاید وحید امیری تنها بازیکنی از پرسپولیس بود که برعکس بقیه هم تیمی‌هایش شرایط خوبی در بازی با سیرجان نداشت. هر چند دخالت او باعث شد تا زنده‌روح با اشتباه دروازه خودی را باز کند اما برعکس بازی‌های قبلی، امیری شرایط خوب گذشته را نداشت و چندان سرحال نبود ضمن اینکه در نیمه نخست یک شانس مسلم گلزنی را از دست داد.

اما یکی از دلایل اصلی افت امیری در این مسابقه ضربه محکمی بود که نیمه اول به رانش خورد و باعث شد شرایط بدنی‌اش را تحت تأثیر قرار دهد تا جایی که در بعضی از صحنه‌های بازی لنگ می‌زد. با این حال اگر قرار باشد امیری همچنان در خط حمله بازی کند، کادر فنی در نظر دارند تا برای این بازیکن تمرینات چارچوب شناسی مجزایی ترتیب دهند تا امیری به راحتی موقعیت‌های گل را از دست ندهد و با اینکه پست اصلی‌اش مهاجم نیست اما بتواند در موقع لزوم مشکل گلزنی تیم را کمتر کند.

امیری از آن دست بازیکنانی است که هر مربی آرزوی داشتنش را در سر می‌پروراند اما شرایط برای او در نیم فصل دوم سخت‌تر خواهد شد چرا که با حضور ترابی و آل کثیر شاید او در خط حمله دیگر جایی پیدا نکند و برای حضور در پست هافبک چپ چند رقیب مثل عالیشاه، پهلوان و شجاعی خواهد داشت.