رضا عباسپور     @rez7462

 

اگرچه نقدهای فنی متعددی به نحوه و سطح کیفی و کمی مسابقات لیگ وزنه‌برداری باشگاه‌های کشور در فصل 99، خصوصاً در بخش جوانان و پشتوانه‌های وزنه‌برداری ایران وارد است اما ثبت رکورد‌های قابل قبول و امیدوارکننده برخی از ستاره‌های ملی‌پوش کشورمان در این میدان و البته در مسیر کسب سهمیه المپیک باعث شد تا اندکی از انتقادات وارده بر این رقابت پرحرف و حدیث داخلی برای مسئولان برگزاری مسابقات و مدیریت فدراسیون وزنه‌برداری قابل تحمل‌تر شود. اتفاقی امیدوارکننده مثل افزایش قابل توجه و تحسین‌برانگیز رکورد‌های علی داودی ملی‌پوش جوان و خوش‌آتیه کشورمان در دسته 109+ کیلوگرم (فوق‌سنگین) که اهالی وزنه‌برداری و کاروان ورزش ایران در بازی‌های المپیک 2021 توکیو را نه تنها به سهمیه ورودی، بلکه به کسب سکوی قهرمانی المپیک و یک مدال خوشرنگ در این دسته وزنی که شعار بازی‌های المپیک نیز به شمار می‌رود امیدوار کرد.

 

صعود رکوردهای داودی در حد سکوی نقره‌ای المپیک

 قطعاً یکی از چهره‌های شاخص و موفق حاضر در رقابت‌ فینال لیگ برتر وزنه‌برداری باشگاه‌های کشور در فصل 99، علی داودی ملی‌پوش جوان و خوش‌آتیه فوق سنگین کشورمان در رقابت دسته فوق سنگین لیگ با دوبنده باشگاه فولادخوزستان بود. داودی که در یکی دو سال گذشته هرچه تلاش کرده بود البته در عین شایستگی و توانمندی او در رده سنی جوانان و کسب مدال‌های خوشرنگ در این گروه سنی، در رده سنی بزرگسالان نتوانسته بود آنطوری که از او توقع بود، رکوردهایش را افزایش دهد در یک سال گذشته تمامی حرف و حدیث‌ها و حاشیه‌هایی که پیرامونش شکل گرفته بود را کنار زده و تنها با تمرکز روی تمرینات و گوش دادن به فرامین کادرفنی افزایش رکوردهای جالب توجه و تحسین برانگیزی را در رقابت فینال لیگ وزنه‌برداری برای خود و باشگاهش رقم زد. علی داودی با ثبت وزنه‌های 201 کیلوگرم در حرکت یکضرب، 250 کیلوگرم در حرکت دوضرب و مجموع 451 کیلوگرم نتیجه‌ای شگفت‌انگیز را در نهایت از خود بجا گذاشت و ثبت نمود. شاید در مجموع اگر تا قبل از برگزاری مسابقه فینال لیگ وزنه‌برداری باشگاه‌های کشور از علاقه‌مندان به وزنه‌برداری سؤال می‌پرسیدیم که چه مجموع رکوردی را برای این جوان پایتخت نشین پیش‌بینی می‌کنید، پاسخ اغلب افراد چیزی پایین‌تر از رکوردهای تحسین برانگیزی بود که داودی مخصوصاً در حرکت دوضرب و مجموع برای خود در فینال لیگ ثبت کرد اما علی داودی نشان داد که با اراده و عزم راسخی که برای گرفتن سهمیه ورودی به بازی‌های المپیک 2021 توکیو دارد و انگیزه بالایی که برای مدال‌آوری در این رویداد بزرگ از خود بروز داده است، حتی یک قدم هم قرار نیست به عقب بردارد. قهرمان فوق سنگین جوانان جهان حالا در ذهنش خواب‌های طلایی بزرگی دارد که در حقیقت و واقعیت به دنبال تعبیرش خصوصاً در بازی‌های المپیک پیش رو است. این را می‌شود به راحتی با نیم‌ نگاهی به نتایج ثبت شده فوق سنگین‌های برتر مسابقات جهانی 2019 تایلند که آخرین رویداد معتبر بین‌المللی برگزار شده تا قبل از شیوع پاندمی کرونا در دنیا و تعطیلی مسابقات و رویدادهای ورزشی مختلف بوده است درک کرد و دریافت. فارغ از سکوی نخست المپیک و یکه‌تازی غول گرجستانی فوق سنگین دنیا یعنی (لاشاتالاخادزه) در دسته 109+ کیلوگرم، همچنین رکوردهای تقریباً دست نیافتنی که او فعلاً در سه حرکت یکضرب (220 کیلوگرم)، دوضرب (264 کیلوگرم) و مجموع (484 کیلوگرم) برای خود ثبت کرده است و بدون هیچ حرف و حدیثی مدعی شماره یک دسته فوق سنگین جهان برای کسب سکوی قهرمانی المپیک در توکیو به شمار می‌رود، مگر اینکه اتفاق یا حادثه غیرقابل پیش‌بینی برای او ایجاد شود، بهترین و باکیفیت‌ترین وزنه‌برداران پشت سر تالاخادزه برای کسب سکوهای نایب قهرمانی و سومی بازی‌های المپیک 2 وزنه‌بردار از ارمنستان (گورمیناسیان و روبن الکسانیان) و یک وزنه‌بردار از بلاروس (ادوارد زیائوزلین) و یکی دو چهره نسبتاً شاخص دیگر است که البته رکوردهایشان از رکوردهای حال وزنه‌بردار ملی‌پوش کشورمان پایین‌تر است. این دو وزنه‌بردار ارمنستان و ملی‌پوش فوق سنگین بلاروس مجموع حرکاتشان در رقابت‌های جهانی 2019 (460، 437 و 432 کیلوگرم) بوده است. یعنی با احتساب مجموع بسیار خوبی که علی داودی ملی‌پوش جوان کشورمان در فینال لیگ (451 کیلوگرم) از خود بجا گذاشت، می‌توان گفت که فاصله قابل توجهی بین داودی و چهره‌های شاخص و مدعی المپیکی وزنه‌برداری جهان در دسته فوق سنگین ایجاد شده است. فاصله‌ای امیدوارکننده که اگر به همین ترتیب برای ملی‌پوش کشورمان ادامه داشته باشد (بدون حاشیه و حوادث غیرمنتظره) می‌توانیم امیدوار باشیم که داودی به عنوان یکی از نماینده‌های وزنه‌برداری ایران در کاروان المپیکی ورزش کشور، روی تخته المپیک در توکیو خوش بدرخشد و حداقل مدال ارزشمند نقره‌ای رنگ المپیک و سکوی نایب قهرمانی این میدان بزرگ را از همین حالا به نام خود ثبت و ذخیره کند. البته این پیش‌بینی نباید باعث غرور ناخواسته یا غیرمنطقی حرکت کردن این جوان شایسته در ادامه مسیر تا رسیدن به سکوی افتخار در بازی‌های المپیک شود. زیرا این موارد قطعاً آفت بزرگی برای او و کاروان وزنه‌برداری جمع و جور کشورمان خواهد بود. آفتی که ممکن است حتی اتفاقات تلخی را به جای شیرینی کسب مدال المپیک و سکوی افتخار قسمت ملی‌پوش پایتخت نشین و جوان کشورمان کند.

 

رکورد‌های پایین جوانان و نگرانی برای آینده!

یکی از انتقادات وارد شده به سبک و سطح کیفی مسابقات لیگ خصوصاً در رده سنی جوانان که مربوط می‌شود به پشتوانه‌سازی و آینده وزنه‌برداری ایران، سطح کیفی و رکوردی پایین قهرمانان اوزان مختلف در رده سنی جوانان و صدرنشینی چهره‌های قدیمی و سن و سال‌دار در رده سنی بزرگسالان بود. هر دو نقد قطعاً به سیستم مدیریتی وزنه‌برداری و بخش استعدادیابی و آموزش فدراسیون وارد است. زیرا وقتی در این مدت طولانی نتوانستیم آنطوری که از وزنه‌برداری توقع می‌رود در خصوص پشتوانه‌سازی و تحویل چهره‌های شاخص و پرامید برای ساخت آینده وزنه‌برداری ایران کاری اساسی و زیربنایی انجام دهیم نهایتاً همین می‌شود که مثلاً در رده سنی جوانان تکلیف قهرمانان اوزان مختلف در این رده سنی با رکوردهای پایینی که اصلاً در حد و اندازه لیگ کشوری نیستند مشخص شود. در سوی دیگر قهرمانان رده سنی بزرگسالان نیز اغلب چهره‌های سن و سال دار و بازنشسته‌ای هستند که بعد از یکی دو سال خداحافظی، آسیب دیدگی یا محرومیت دوباره به میدان برگشتند و با استفاده از تجربیات خود قهرمانی را در لیگ فصل 99 جشن گرفته‌اند! چهره‌هایی مثل برادران بهروزی، مجید عسگری، کیاقدمی و... که همگی بیش از یک دهه از عمر ورزشی‌شان می‌گذرد و امیدی برای ماندگاری آنها در این رشته ورزشی نیست.