قسمت دوم- حالا که درک بهتری از دوچرخه‌سواری شهری داریم، بگذارید نگاهی به مجموعه «اما» و «اگر»هایی بیندازیم که آدم‌ها در مورد دوچرخه‌سواری شهری (بخصوص در تهران) می‌پرسند و با ذکر چند نمونه، تجربه‌ها را مرور کنیم.

در قسمت اول این مطلب به مواردی مثل شیب خیابان‌ها، آلودگی هوا و وسیع بودن شهر پرداختیم و امروز به موارد دیگر اشاره می‌کنیم.

 

ترافیک

ترافیک تهران بد است. در این شکی نیست. در هر لحظه ممکن است هر چیزی از هر جایی ظاهر شود و هر کاری بکند. راه‌حل نسبی رانندگی دفاعی است. هر لحظه باید با تصور اینکه همه بی‌حواس هستند برانید. البته خوشبختانه مسیرهای دوچرخه‌ بیشتری در حال ساخته شدن هستند که با جدیت بیشتر پلیس و عدم ورود موتور، مفید خواهند بود. ما هم به عنوان یک ایرانی عزیز، با رانندگی هموطنان نسبتاً آشنا هستیم و درک بهتری از جریان کلی ترافیک داریم ولی در نهایت ترافیک بد یکی از بدترین چیزها برای دوچرخه‌سواری تهران است ولی حداقل تا حالا که تجربه چندان منفی نبوده. بخصوص که نو بودن دوچرخه‌سواری در تهران باعث شده اکثر راننده‌ها با گشاده‌رویی با دوچرخه‌ها برخورد کنند.

 

فصل گرم

مشکل اصلی فصل گرم، آفتاب و عرق کردن است. پیشنهاد می‌کنم حتماً آب کافی همراه داشته باشید و بدون توجه به تشنه بودن یا نبودن، دائماً آب بنوشید یا حتی کمی روی سرتان بریزید. همچنین منطق است که از حرکت طولانی سر ظهر یا زیر آفتاب اجتناب کنید.

آرام رکاب زدن باعث کمتر عرق کردن می‌شود. همچنین داشتن باربند باعث می‌شود مجبور نباشید کیف را پشت‌تان حمل کنید. چسبیدن کیف به بدن، از عوامل عرق کردن است.

 

فصل سرد

مشکل فصل سرد، لباس زیاد و باران و برف است. بهتر است طوری لباس بپوشید که اگر لازم شد با باز کردن زیپ بتوانید به هوا اجازه حرکت بدهید تا عرق نکنید. همچنین حرکت در برف با دوچرخه خطرناک است و بهتر است اگر می‌خواهید آن را تجربه کنید، در شرایطی بسیار امن این‌کار را بکنید. مشکل باران هم جالب است. اگر با دوچرخه روی زمین خیس حرکت می‌کنید - مستقل از خطر لیز خوردن - دچار مشکل بامزه‌ای خواهید شد: درست بعد از پیاده شدن یک خط صاف از گل از نشیمنگاه شما شروع شده، از کمر بالا آمده و تا کلاه شما ادامه خواهد داشت. برای جلوگیری از این امر، داشتن گلگیر بسیار مؤثر است. بعضی وقت‌ها هم آدم‌ها با همراه داشتن یک بارانی، لباس و کوله‌شان را از باران حفاظت می‌کنند.

فراموش نکنید که مشکلات، بخشی از هر شیوه رفت و‌آمد هستند. دوچرخه ابزاری بهتر از خودرو نیست بلکه در بعضی موارد (مثلاً عدم آلودگی صوتی، عدم آلوده کردن هوا، تفریحی بودن، گاهی زمان رسیدن، انسانی بودن، ...) از خودرو بهتر است. معمولاً در جهان هیچ چیز از هیچ چیز در همه چیز بهتر نیست. مسأله ما شناختن مزایای دوچرخه و آشنا بودن با مشکلات آن است تا بتوانیم از آن لذت ببریم.