سعید فایقی

 

28 بهمن یکی از زیبایی‌های ورزش، بخصوص فوتبال در ورزشگاه آزادی تهران تجلی نمود. دوستان، یاران، هم‌بازیان و هم‌تیمی‌های دو عزیز از دست‌رفته، سرداران فوتبال این مرز و بوم، مرحوم زنده‌یاد مهرداد میناوند و مرحوم جاوید نام علی انصاریان در دو تیم که یادآور افتخارات ملی و آسیایی و جهانی این دو بزرگوار بودند، به مصاف هم رفتند. حقیقتاً کدام‌یک از پدیده‌های اجتماعی و فرهنگی توان و امکان ایجاد چنین جو صمیمی را دارند که از طریق صدا و سیما و شبکه‌های مجازی امکان تماشا و ایجاد همدلی و مشارکت در سوگواری همگانی کنند.

اگر پروتکل‌های بهداشتی اجازه می‌داد حضور فیزیکی هواداران این عزیزان در ورزشگاه حماسه‌ای را خلق می‌کرد. آیا این دارایی نامشهود اجتماعی را می‌توان ارزیابی کرد و اصلاً می‌توان برای آن قیمتی را متصور بود؟ انصافاً هر عددی به‌لحاظ ریاضی در ذهن انسان می‌گنجد و این عدد را بتوان به تعداد هواداران جمع کرد، باز ارزش این اتفاق بالاتر از آن است و اگر عرضه و قابلیت مدیریتی داشتیم که نه برای عزا که برای شادی از این امکان استفاده کنیم، ملاحظه بفرمایید که چه عدد نجومی در حوزه اقتصاد شادی می‌توانستیم ایجاد کنیم.

این پدیده روز 28 بهمن ورزشگاه آزادی نشان داد که دریابیم چه دارایی بی‌نهایتی را کرونا از ما گرفته و دارایی‌های جامعه انسانی امروز این کشور ارزش آن را دارد که همه نهایت تلاش خود را برای سلامت آحاد جامعه به‌کار گیریم.

همین پدیده نشان می‌دهد سرداران بهداشت و درمان و کادر پزشکی بیمارستانی، درمانی و بهداشتی این مرز و بوم چه خدمت ارزنده‌ای در جامعه ارائه می‌کنند، وقتی احیای فرد با احیای عالمی برابر است. به زندگی برگرداندن هر کدام از مبتلایان به کووید-19 به معنی زندگی دادن به عالمیان است.

حماسه 28 بهمن قهرمانان فوتبال حقیر را یاد حماسه 29 بهمن سال 56 تبریز انداخت که اتفاقاً اولین شهید آن روز در مقابل مسجد قزلی ورزشکار بود و در لحظه‌لحظه حماسه تبریز حضور قهرمانان آن روز ورزش بخصوص بازیکنان تیم‌های تراکتور و ماشین‌سازی مشهود بود و پرچمداری قهرمانان ورزش خطه آذربایجان در خلق حماسه 29 بهمن تبریز یکی از مظلومیت‌های روا داشته شده تاریخ در حق ورزشکاران آذربایجان است که همه تاکنون از آن غفلت کرده‌ایم و در خصوص حماسه ورزشکاران آن روز کمتر نوشته و گفته‌ایم.

امید اینکه خلق حماسه‌های مشابه 28 بهمن 1399 که جاودانه به قلب تاریخ قرن چهاردهم هجری شمسی نشست در قرن پانزدهم برای شادی و نشاط ایران فردای ما بارها و بارها تکرار گردد.