در ورزش ایران نام دو خانواده درفشی جوان و اکبری با ورزش تنیس عجین شده است. خانواده درفشی جوان دو برادر را به خانواده تنیس تحویل داد و بعدها فرزند یکی از این دو برادر نیز راه پدر و عمویش را ادامه داد.

جواد درفشی جوان در سال 1306 در مشهد متولد شد و یک سال بعد برادرش جلال به دنیا آمد. آنها در سال 1313 به اتفاق پدر و مادر خود، به تهران آمدند. مدتی در منطقه شاپور زندگی کردند و پس از آن به کوچه اردلان که مقابل درب غربی امجدیه (معروف به درب جایگاه) نقل مکان کردند. دوران دبیرستان آنها در کالج البرز آغاز شد اما چون جواد و جلال قهرمانی‌هایی در چندین رشته ورزشی داشتند، به آنها پیشنهاد شد که به دبیرستان علمیه بروند و زیر نظر عبدالحمیدی- معلم ورزش آن مدرسه- فعالیت کنند. دو برادر در دوران تحصیل در رشته‌های ورزشی مختلفی چون شنا و پینگ‌پنگ و دوومیدانی در کنار هم فعالیت می‌کردند.

در همان ایام، تنیس را در خانه‌شان بازی می‌کردند. خانه آنها نزدیک ورزشگاه امجدیه قرار داشت و هر روز که آنها به مدرسه رفته و برمی‌گشتند، باید از مقابل ورزشگاه عبور می‌کردند. این ارتباط مکانی باعث شد هر دو جذب تنیس شوند و در آن ماندگار شوند.

آنها یک توپ تهیه کردند و لازم بود راکت درست کنند. یک تخته چوب برداشتند و با اره‌های منبت کاری آنقدر چوب را بریدند که مانند پاروهای امروزی اما با سایزی کوچک‌تر شد. از مادر خود نیز جوراب کهنه گرفتند و به دسته‌های راکت بستند. آنگاه در زیرزمین خانه یک طناب بستند و با یکدیگر بازی‌های تنیس خود را آغاز نمودند. یک بار شیشه زیر زمین را شکستند و یک هفته تنبیه شدند و پول توجیبی هفتگی‌شان قطع شد.

جواد و جلال روزی به بوستان ورزش رفتند. در آنجا از یک خارجی که فارسی صحبت می‌کرد، راکت و توپ به امانت گرفتند و با هم بازی کردند. جلال و جواد هر آنچه یاد گرفته بودند، در این بازی به نمایش گذاشتند. بازی آنها کنجکاوی همه را برانگیخت و از آنها پرسیدند کجا یاد گرفته‌اند تنیس بازی کنند؟

پس از اینکه مشخص شد تمام توانایی‌های آنها در زیرزمین خانه‌شان به دست آمده، قرار شد از آن به بعد در بوستان ورزش به تنیس ادامه دهند. از آن زمان می‌توانستند از آموزشهای معلم فرانسوی تنیس بوستان ورزش استفاده کنند و در همان حال از بازی نفرات باتجربه بیشتر بیاموزند.

آنها آموخته‌های خود را یک سال دیگر در زیرزمین خانه پیاده کردند. تا اینکه منوچهر مستشاری از قهرمانان آن زمان، به جواد و جلال، راکت و توپ داد و 10 دقیقه با آنها بازی کرد. او در مسابقات ستارگان برادران درفشی جوان را به عنوان اعضای باشگاه نیکنام معرفی کرد. در آن مسابقات جلال و جواد در دبل سوم شدند. جواد در سال 1324 در مسابقه با سرگردی امریکایی ناباورانه پیروز شد. پس از آن، هر دو در مسابقات امجدیه، مسابقات تهران و قهرمانی کشور شرکت کردند و چندین بار قهرمان دبل شدند. به این ترتیب آنها در سال‌های 1323 تا 1326 قهرمان تنیس شدند. آنها در سال 1327 دیپلم گرفتند. در سال 1328 فدراسیون تنیس به آن دو حکم مربیگری داد و به عنوان مربی از آنها خواست تا تنیس را توسعه دهند. به این ترتیب جواد و جلال، مربی تنیس امجدیه شدند. ارتباط آنها هرگز با تنیس قطع نشد و ساخت زمین‌های استاندارد تنیس بعدها به جلال واگذار شد. کامبیز فرزند جواد هم از بزرگان دهه 50 تنیس ایران شد.

در سال 1386 از جواد به خاطر 75 سال خدمت به ورزش تنیس تقدیر به عمل آمد. وی در سال 1392 از دنیا رفت و دو سال بعد در ابتدای آبان 1394 جلال نیز به او پیوست. رشته عمر این خانواده به هم پیوسته بود و کامبیز هم در آذرماه همان سال از دنیا رفت.