علی کمانگری

 

از هفته ۲۴ رقابت‌های لیگ برتر انگلیس، دو تیم منچسترسیتی و تاتنهام در شرایطی کاملاً متفاوت در ورزشگاه اتحاد به مصاف هم رفتند. سیتیزن‌ها با آرایش ۳-۳-۴ و اسپرز با آرایش ۱-۳-۲-۴ پای به این میدان بزرگ گذاشتند. شاگردان گواردیولا مطابق معمول به هنگام حمله تبدیل به آرایش ۵-۳-۲ می‌شدند. کانسلو و زینچنکو، که به بازی را به عنوان مدافعان کناری آغاز کرده بودند، تبدیل به بازو‌های رودری در خط هافبک شده و اصطلاحاً «Inverted fullback» می‌شدند. سیلوا و گوندوغان وظیفه حمله به دو نیم‌فضای راست و چپ را داشتند، فادن و استرلینگ در دو جناح راست و چپ حضور داشتند و ژسوس هم در رأس خط حمله حاضر بود. ۵ نفر جلوی زمین سیتی مدام در حین بازی جای خود را با یکدیگر عوض می‌کردند تا مدافعان و هافبک‌های دفاعی تاتنهام را در یارگیری سردرگم کنند. رد پای این عرض ۵ نفره را در تمامی حملات سیتی، از جمله صحنه گل اول و دومشان به خوبی می‌توان مشاهده کرد. تاتنهام در هنگام دفاع بین دو آرایش ۱-۳-۲-۴ و ۲-۴-۴ «Mid-block» جابه‌جا می‌شد؛ یعنی تاتنهامی‌ها یونیت دفاعی خود را در مرکز زمین قرار داده و‌ تمایلی به پرسینگ بازیکنان سیتی از جلو یا مرکز زمین نداشته‌اند. PPDA بالای تیم تاتنهام در بازی (65/19، یعنی به‌طور متوسط شاگردان مورینیو بعد از هر ۱۹ یا ۲۰ پاس بازیکنان سیتی یک عملکرد دفاعی موفق داشته‌اند)، بر این قضیه صحه می‌گذارد. تنها تفاوت مربوط به این بود که گهگاهی لوکاس مورا به خط اول یونیت دفاعی تاتنهام در کنار هری کین منتقل می‌شد. حضور زینچنکو و کانسلو در کنار رودری در خط هافبک، باعث می‌شد تا سون و لاملا، دو بال تیم تاتنهام در این بازی، بیشتر به مرکز زمین منتقل شوند تا اسپرز با حضور این دو و هویبرگ و اندومبله، یک برتری ۴ به ۳ را برابر بازیکنان سیتی در فاز دوم بازیسازی‌شان ایجاد کند اما تیم گواردیولا به دو طریق موفق می‌شد بر این مشکل غلبه کند؛ اول اینکه با متمایل شدن سون و لاملا به مرکز، بال‌های تیم سیتی، استرلینگ و فادن، آزاد می‌شدند؛ در نتیجه لاپورت و استونز، می‌توانستند مستقیماً این دو بال سیتی را صاحب توپ کنند. آنگاه یک موقعیت ۱ به ۱ میان بال‌های تیم سیتی و مدافعان کناری تیم تاتنهام پیش می‌آمد که قدرت دریبلینگ بال‌‌های سیتی (۴ دریبل موفق برای استرلینگ، ۱ دریبل موفق برای فادن و دو دریبل موفق برای ماحرز) می‌توانست گره‌گشا باشد. در حالت دوم اما، سیلوا و گوندوغان، که قرار بود بیشتر در جلوی زمین و نیم‌فضای راست و چپ حاضر باشند، کمی عقب‌تر آمده و در کنار رودری، کانسلو و زینچنکو، برتری عددی ۵ به ۴ را مقابل هویبرگ، اندومبله، لاملا و سون ایجاد می‌کردند. در نتیجه سیتی می‌توانست به راحتی از فاز دوم به سوم ساخت بازی خود منتقل شود. آمار قطع توپ‌ و تکل‌های پایین ۳ هافبک تاتنهام، مورا و اندومبله و سیسوکو (روی هم ۴ قطع توپ و ۲ تکل موفق) نشان می‌دهد این بازیکنان در مهار رودری، زینچنکو و کانسلو کاملاً ناموفق بوده‌اند. از طرفی، آمار ۱۱ پاس پیش‌رونده برای کانسلو، ۸ تا برای رودری و ۶ تا برای زینچنکو (۳ نفر اول تیم‌ سیتی در این بخش) گویای آن است این ۳ توانسته‌اند به بهترین نحو خط دفاع سیتی را به خط حمله‌اش اتصال دهند. سیتی با این پیروزی روند شکست‌ناپذیری خود را به ۲۳ مسابقه افزایش داد. آنها همچنین ۱۵ بازی متوالیست که حتی یک دقیقه هم از حریف خود عقب نیفتاده‌اند و حال با ۷ امتیاز اختلاف و یک بازی کمتر نسبت به یونایتد و لستر، صدرنشین هستند. شاید بتوان به‌راحتی تا چند هفته دیگر، قهرمانی پپ گواردیولا و منچسترسیتی را در فصل 

۲۰۲1-۲۰۲0 لیگ برتر قطعی قلمداد کرد.