ایران ورزشی- آکادمی ملی المپیک باز هم میزبان ورزشکاران و میهمانانی است که جمع شده‌اند تا از تندیس چند قهرمان دیروز رونمایی کنند. قهرمانانی که برخی از آنها نیستند تا پارچه سفید روی مجسمه‌ها را کنار بزنند و بعضی دیگر حضور دارند و خودشان اولین قضاوت کننده هستند درباره اینکه تندیس‌ها چقدر به خودشان شباهت دارد. این بار نوبت عبدالله موحد، توفیق جهانبخت، ناصر گیوه‌چی، حسین رضازاده، عباس جدیدی و علی کشفیا است تا تندیس‌شان به تالار مشاهیر ورزش اضافه شود که از این جمع جهانبخت و گیوه‌چی از دنیا رفته‌اند؛ یکی سال‌های قبل و در جوانی و دیگری چند سال قبل و بعد از سال‌ها مربیگری و تربیت نسل جوان. به نمایندگی از این دو قهرمان، خانواده‌های‌شان در مراسم حضور دارند و از چهار نفر دیگر، عبدالله موحد به خاطر اقامت در آمریکا شرایط حضور ندارد. حضور او در مراسم به تماس تصویری که با رئیس کمیته ملی المپیک داشته خلاصه می‌شود و سه نفر دیگر خود را به سالن فارسی رسانده‌اند. عباس جدیدی، حسین رضازاده و علی کشفیا.

بعد از صحبت‌های معمول که از زبان مسئولان حاضر در جلسه شنیده می‌شود، کلیپ‌هایی از شش قهرمان پخش می‌شود و در ادامه نوبت به رونمایی از تندیس‌ها می‌رسد؛ زمانی که فرصتی پیش می‌آید تا عباس جدیدی شروع به گلایه کند. تا اینجای مراسم هر کسی که صحبت کرده، از توجهی که کمیته ملی المپیک به قهرمانان و موسپیدهای ورزش داشته؛ تشکر کرده اما جدیدی مثل همیشه متفاوت رفتار می‌کند و از رد صلاحیتش برای حضور در انتخابات فدراسیون کشتی می‌گوید. با وجود اینکه مجری برنامه اصرار می‌کند که او ابتدا از تندیسش رونمایی کند و سپس صحبت کند، تأکید دارد که می‌خواهد نشسته و سرجایش حرف‌هایش را بزند. جدیدی به رد صلاحیت خودش و امیر خادم و شنیده نشدن حرفش از سوی مسئولان اعتراض می‌کند. او از بسته بودن در اتاق وزیر و رئیس کمیته ملی المپیک می‌گوید و در ادامه حرفی می‌زند که خیلی هم مشخص نیست بر چه مبنایی گفته می‌شود: «این آقا جواب تلفن من را نمی‌داد و حالا با کت و شلوار شیک اینجا ایستاده است!»

او به تحصیلاتش در حوزه حقوق اشاره می‌کند و در ادامه پیشنهادی می‌دهد تا دادگاهی در ورزش برای رسیدگی به شکایات تشکیل شود: «به عنوان یک عضو کوچک از جامعه حقوقی کشور خلأ وجود یک محکمه تخصصی در ورزش را احساس می‌کنم و از رئیسی، رئیس قوه قضاییه تقاضا دارم که در برپایی دادگاه تخصصی ورزش به جد دستور دهند. انسجام بین ورزش و ورزشکار که همیشه شعار آن داده می‌شود، پرهیز از سلیقه کاری‌ها و انسجام کمیته انضباطی محقق نمی‌شود جز با محاکم قضایی ورزش.»

با این توضیحات، جدیدی کنار تندیسش می‌ایستد و با وزیر ورزش که تا چند دقیقه قبل، تندترین انتقادها را به او داشت؛ عکس یادگاری می‌گیرد. رضا‌زاده که از حال و هوای دوران ریاستش دور شده، از اینکه مراسمی به خاطر او تشکیل شده، تشکر می‌کند و علی کشفیا که جانباز 70 درصد است، کمی متفاوت‌تر صحبت می‌کند. او مادر و همسرش را قهرمان‌های واقعی زندگی‌اش می‌داند و به کارت معافیتش اشاره می‌کند: «روی این کارت نوشته شده معاف در زمان صلح. من همچنان آماده‌ام جانم را در راه کشورم بدهم.» این قهرمان که سال‌ها در جنگ تحمیلی بوده و بعدها با تیم ملی والیبال نشسته افتخارات زیادی داشته؛ دو پا و یک چشم خود را از دست داده اما همچنان می‌گوید آماده فداکاری است.

مراسم رونمایی از تندیس شش قهرمان با عکس یادگاری کشفیا تمام می‌شود و این شش تندیس به تالار مشاهیر ورزش منتقل می‌شود؛ جایی که پیش از این تندیس 18 ورزشکار دیگر گذاشته شده است.