نگاه

 

لیگ بیستم یکی از بی‌کیفیت‌ترین دوره‌های یک دهه اخیر فوتبال ایران است. در سال‌های گذشته گاهی تا 3 تیم از حدنصاب 30 امتیاز در نیم فصل عبور می‌کردند اما امسال هیچ تیمی نمی‌تواند از عدد 30 بالاتر رود. در چنین شرایطی، محمود فکری که در نیم فصل فقط 26 امتیاز گرفته به شدت از عملکردش دفاع می‌کند و مدام جایگاه تیمش در جدول را به رخ منتقدان می‌کشد. فکری معتقد است که خوب نتیجه گرفته اما به جز او و همکارانش در کادر فنی، این عقیده طرفداران چندانی ندارد. استقلال با پتانسیلی که در آن موجود بود، می‌توانست در پایان نیم فصل صدرنشین بلامنازع لیگ باشد.

استقلال اگر همین روند را ادامه دهد، در پایان فصل 52 امتیازی خواهد شد و احتمالاً در جایگاه سوم تا پنجم جدول قرار می‌گیرد. در لیگ هجدهم، تراکتور با 52 امتیاز، پنجم شد. یک سال قبل‌تر، سایپای 54 امتیازی در رده چهارم قرار گرفت و در لیگ چهاردهم، استقلال با 54 امتیاز حتی سهمیه آسیایی نگرفت و پنجم شد. آیا کسب 52 امتیاز و در خوشبینانه‌ترین حالت، کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا، آن هم در لیگی که هیچ تیمی شکست ناپذیر نیست، برای استقلال نتیجه آرمانی به شمار می‌رود؟

«آسیایی شدن» برای محمود فکری که سال گذشته همین حوالی، در لیگ آزادگان مشغول کار در تیم خوشه طلایی ساوه بود و حتی یک روز تجربه سرمربیگری در لیگ برتر نداشت، «موفقیت» محسوب می‌شود اما از منظر هواداران، هر نتیجه‌ای به جز قهرمانی در لیگ «ناکامی» به شمار می‌رود.

اما اینکه چرا استقلال با ادامه این روند امید پررنگی به قهرمانی ندارد، در نتایج این تیم در رویارویی با سایر مدعیان مرتبط است. به جدول لیگ نگاه کنید؛ استقلال در آغاز هفته، در دیداری که هیچ شانسی برای بردن نداشت و تنها یک شوت به چارچوب حریف زد، مغلوب سپاهان شد. در دربی تهران، در حالی که احمد نوراللهی سه بخت مسلم گلزنی را به شکلی باور نکردنی از دست داد، فقط با خلاقیت و نبوغ فردی مهدی قایدی در آخرین دقیقه وقت تلف شده به گل نجاتبخش رسید و از شکست گریخت. در برابر فولاد، از گلی که در نیمه دوم و بعد از خطا روی قایدی به دست آمد، نتوانست محافظت کند و اهواز را با شکست ترک کرد. صنعت نفت آبادان، دیگر تیم بالای جدول است که در تهران به استقلال نباخت و سه امتیاز مقابل گل‌گهر هم فقط با درخشش فوق تصور رشید مظاهری به دست آمد که در دقایق پایانی، دو موقعیت آشکار گل را از مهاجمان حریف گرفت.

به بیان ساده‌تر، استقلال در بازی‌های مستقیم از تیم‌های بالانشین لیگ، در 5 بازی فقط 5 امتیاز گرفته و متأسفانه در هیچ‌کدام از این دیدارها، شرایط و روند بازی به گونه‌ای نبوده که بتوان امتیاز بالاتری را برای استقلال متصور شد. یعنی نمی‌توان ناکامی استقلال در رقابت با سایر مدعیان را به عواملی مثل بدشانسی‌های مرسوم فوتبال نسبت داد. این نکته بسیار مهمی است که شرایط را برای نیم فصل دوم نگران‌کننده می‌کند. کادر فنی استقلال در بازی‌هایی که اصطلاحاً 6 امتیازی نامیده می‌شوند، از همیشه دست خالی‌تر است و ایده مشخصی برای پیروزی در این نبردهای حساس ندارد.