شاید روی کاغذ می‌شد برد پرسپولیس را پیش‌بینی کرد و البته خیلی‌ها دنبال برد قاطعانه‌تر بودند اما تیم یحیی دوباره هوادارانش را جان به لب کرد تا سه امتیاز به جیب بزند.

پرسپولیس که از شکست استقلال خبر داشت و می‌دانست با پیروزی در این دربی می‌تواند به رده دوم برسد و قهرمانی نیم فصل را هدف بگیرد با همان ترکیب بازی قبل جلوی تیم تارتار ایستاد با این تفاوت که حامد لک به ترکیب برگشته بود. پیکان هم با ترکیبی شبیه بازی‌های قبلش به میدان آمد با این تفاوت که می‌شد انتظار داشت با حضور ابراهیم صالحی و فرزاد حاتمی بلند قامت و پرتاب‌های نادر محمدی خطر از ناحیه آسمان دروازه پرسپولیس را تهدید کند.

5 دقیقه اول چیزی جز خطا و بازی درگیرانه ندیدیم و فوتبال دو تیم هیچ شکلی نگرفت. 5 دقیقه دوم اما پرسپولیس ریتم خوبی پیدا کرد و دو موقعیت گل هم داشت. بار اول سانتر نوراللهی موقعیتی برای امیری ایجاد کرد که ضربه او را دریس گلر پیکان برگشت داد و بار دوم هم شوت سرلک با دفع گلر خوزستانی پیکان برگشت داده شد.

بعد از این دو موقعیت پرسپولیس نتوانست همان ریتم را ادامه دهد و اسیر دفاع لایه لایه پیکان شد. تیم یحیی که قصد داشت از جناح چپ خودش و بعضاً عمق حریف با کارهای ترکیبی به دروازه پیکان نزدیک شود بارها روش‌های مختلف را امتحان کرد اما موفق به خلق موقعیتی نشد.

در نقطه مقابل پیکان همانطوری بازی می‌کرد که فکر می‌کردیم. آنها با اینکه قدرت بازی مالکانه نداشتند اما هم خوب دفاع می‌کردند و هم با همان حربه بازی‌های قبلی موقعیت خلق می‌کردند. هر چند موقعیت اول آنها را مهدی شیری عقیم گذاشت و پرتاب اوت اول این تیم را عالیشاه بلاک کرد اما آنها با سه پرتاب بلند اوت نادر محمدی سه بار دروازه پرسپولیس را تهدید کردند که البته یکی از این پرتاب‌ها با ضربه سر حاتمی همراه شد و دو تای دیگر دفع شد.

در طرف مقابل پرسپولیس هم یک بار با فرار عالیشاه موقعیتی نصف و نیمه خلق کرد اما نتوانست ریتم درستی پیدا کند و به نوعی نیمه اول را خوب تمام نکرد.

نیمه دوم با ریتم تندتر پرسپولیس در فاز حمله و انتقال توپ به جلو آغاز شد و فقط 5 دقیقه طول کشید تا موقعیت اول روی دروازه پیکان ایجاد شود. سانتر آقایی و ضربه سر کامیابی‌نیا که توپ به پایه تیر عمودی پیکان خورد شانس مسلمی بود که از دست رفت اما ریتم درست سرخ‌های سیاهپوش حفظ شد تا تیم یحیی به گل برسد.

دقیقه 54 یکی از معدود کارهای ترکیبی پرسپولیسی‌ها از ابتدا تا انتها خوب پیش رفت تا مثلث نعمتی، عالیشاه، نوراللهی پرسپولیس را به گل برتری برساند.

بعد از این گل طبیعتاً پیکان باید جلوتر می‌آمد و فضاهای بیشتری به پرسپولیس می‌داد تا این تیم در ضدحمله‌های کلاسیک یا حملات سریع مثل دو بازی مقابل ماشین‌سازی و تراکتور حریف را تحت فشار قرار دهد اما پیکان در فاز دفاع انسجامش را از دست نداد.

پیکان که با 5 بازیکن دفاع می‌کرد حتی بعد از دریافت گل هم سیستم بازی‌اش را تغییر نداد و تنها دو مهاجم خود را با دو مهاجم دیگر عوض کرد و همچنان چشم امید به اوت‌های بلند نادر محمدی داشت.

اتفاقات بعد از دو پرتاب نافرجام بلند یکی از آنها همان موقعیتی که پیکان دنبالش بود را ایجاد کرد و شوت سرکش مجید عیدی به تیر افقی خورد و برگشت تا لک و تیمش قسر در بروند.

در ادامه و در شرایطی که خط میانی پرسپولیس از نفس افتاده بود پیکان هم در فاز حمله برنامه مشخصی برای خلق موقعیت نداشت و تنها دنبال رسیدن به پرتاب اوت و استفاده از پرتاب‌های بلند بود.

سرانجم یحیی دو تغییر در خط حمله‌اش ایجاد کرد تا از جلو دفاع حریف را تحت فشار بگذارد و تیم حریف زیاد جلو نیاید که این تغییرات در شکل بازی مؤثر بود اما منجر به پررنگ شدن پیروزی سرخ‌ها نشد و باز هم مثل بازی‌های قبل دست و دل هواداران و کادر فنی پرسپولیس تا لحظه آخر لرزید. پرسپولیس در دو سه ضدحمله سریع شانس این را داشت تا تعداد گل‌هایش را بیشتر کند اما در یک نوبت احسان پهلوان و در دو نوبت مهدی‌خانی و عبدی ضربات نهایی را بی‌دقت زدند و موقعیت تیم‌شان را از دست دادند تا پیکان برای بازگشت به بازی تا ثانیه آخر امیدوار بماند.

پیکان که با اوت‌های بلند به جایی نرسیده بود در وقت‌های تلف شده با اشتباه حامد لک و برخوردش با سعید آقایی موقعیت جبران را به رضا جبیره و پیکان داد اما سیدجلال توپ را از مقابل دروازه خودی برگشت داد. البته این آخرین موقعیت بازی نبود چرا که ناکارآمدی پهلوان در حفظ توپ در دقیقه آخر بازی هم موقعیت دیگری به پیکان داد اما مدافعان پرسپولیس دوباره مقابل ضربات جبیره ایستادگی کردند و سه امتیاز برای یحیی و تیمش حاصل شد.

با این برد پرسپولیس 24 امتیازی شد و به رده دوم جدول رسید تا شانس قهرمانی نیم فصل را با پیروزی در بازی معوقه مقابل گل‌گهر سیرجان داشته باشد.