کارلوس گونسالس
زینالدین زیدان در پایان بازی شنبهشب تیمش در خانه اوساسونا که بدون گل تمام شد بشدت عصبانی بود. مربی فرانسوی کهکشانیها معتقد بود بازی با آن شرایطی که چمن ورزشگاه بهخاطر نشستن برف روی آن داشت اصلاً نباید برگزار میشد. من اما در اینجا میخواهم روی دو موضوع تمرکز و آنها را شفاف کنم. از یک طرف این موضوع درست است که شاید رئالیها اصلاً حتی نباید به خانه اوساسونا سفر میکردند. اینکه بازیکنان یک تیم نزدیک به 4 ساعت در فرودگاه آن هم داخل یک هواپیما حبس شوند، اصلاً قابل قبول نیست. خب البته آن اتفاق هم برای رعایت مسائل ایمنی و تصمیمگیری درباره بلند شدن یا نشدن هواپیما در بحبوحه سنگینترین کولاک و شدیدترین بارش برف در مادرید طی نیم قرن اخیر بود. از طرف دیگر اما این هم یک واقعیت انکارنشدنی است که بازیکنان رئالمادرید به پامپلونا رسیدند و زیدان باید تیمش را با در نظر گرفتن همه جوانب و شرایط برای آن بازی آماده میکرد.
نمایش کند رئال
مقابل تیمی که در جدول ردهبندی لالیگا ماقبل آخر است، رئالمادرید یکبار دیگر کُند بازی میکرد و تیمی با حرکات قابل پیشبینی، بدون ایدههای خلاقانه در حرکاتش و در نتیجه ناتوان برای ایجاد موقعیتهای گلزنی به نظر میرسید. تمام کاری که اوساسونا باید انجام میداد این بود که دفاعی منظم و سازمانیافته داشته باشد. چمن زمین بازی هم اگرچه شرایط بدی داشت، نمیتواند بهانهای برای نتیجه نگرفتن رئالمادرید باشد. بازیکنان رئالمادرید در گذشته روی چمنهایی بهمراتب بدتر از چمن ورزشگاه السادار هم بازی کردهاند. چیزی که رئالمادرید در این بازی کم داشت، درست مانند اتفاقی که در بازیاش مقابل الچه رخ داد، عمق و قاطعیت در حرکاتش بود. تنها در مقطعی از بازی که رئال مصمم به کسب نتیجه شد، شروع به تحت فشار گذاشتن و به دردسر انداختن حریف خود کرد.
بهانه نیاور
بهانه آوردن برای توجیه کمکاری در زمین بازی یک اشتباه است. کاری هم که زیدان باید انجام دهد، نقد خود است و پیدا کردن عواملی که باعث شد تیمش در ضربه زدن به تیمی که تنها قدرتش منظم بازی کردن بود، ناتوان باشد. این اولینبار نیست و آخرینباری هم نخواهد بود که این اتفاق در فصل جاری برای رئالمادرید رخ میدهد. به همین دلیل هم هست که برای رئالمادرید دفاع از عنوان قهرمانیاش بسیار سخت به نظر میرسد. فقدان ثبات در این تیم بهطرزی باورنکردنی آسیبزا است. این تیم فعلی رئالمادرید زمانی که کارش گره میخورد نمیتواند راه خود را پیدا کند. در پامپلونا کریم بنزما محو بود، مارکو آسنسیو تنها کسی بود که عملکردش قابل دفاع بود و ادن آزار هم همچنان به ناامید کردن هواداران ادامه داد. بعد به ماریانو دیاس فرصتی داده شد و در همان حال سرخیو راموس هم جلو کشید تا در نقش مهاجم نوک بازی کند و اینطور او و دیاس در مسیر حرکت یکدیگر قرار گرفتند و تداخل پست پیش آمد. در آن اوضاع و احوال زیدان اصرار داشت به ایسکو میدان بدهد و به مارتین اودگارد برای امتحان کردن شانس خود فرصتی نداد. در فصل 21-2020 این تیم رئالمادرید به هر شکلی که بوده توانسته از کابوس حذفی شرمآور در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا فرار کند و الان هم در کورس قهرمانی با دیگر مدعیان لالیگا و جام حذفی اسپانیا به کارش ادامه میدهد اما من همچنان معتقدم در این فصل تیم زیدان پا در راهی گذاشته که پایانش ناکجاآباد است. این را میگویم چون میبینم این تیم نهتنها دارای کمبود مهره است بلکه فوتبال باکیفیتی که بتوان امیدوار بود با آن مهمترین جامها را ببرد را هم در اختیار ندارد.
اینها توجیه است
بهانههایی مانند نامناسب بودن چمن ورزشگاه برای توجیه ناکامی تیم کافی نیست، همینطور مسائل دیگری مانند اشتباهات داوری. اگرچه انصاف را باید رعایت کرد و من هم معتقدم در دقیقه 92 بازی مقابل اوساسونا روی کاسمیرو یک پنالتی واضح رخ داد. به هر حال در اینجا مسأله امتیاز گرفتن یا نگرفتن رئال مطرح نیست بلکه مسأله کیفیت فوتبال این تیم در میان است. شاید رئالمادرید میتوانست بازی را با آن پنالتی گرفتهنشده با نتیجه یک بر صفر ببرد اما احساسی که من نسبت به این تیم دارم عوض نمیشد و همچنان نسبت به این تیم بدبین هستم.
منبع: مارکا