علی مغانی

 

در روزی که پای مهدی قایدی بعد از 9 هفته به گل باز شد، سه امتیاز بازی سیرجان، بهترین اتفاق برای استقلال بود. قایدی که در این هفته‌ها با نقدهای غیرمنصفانه‌ای مواجه شده بود، در بازی‌های گذشته هم نشانی از مهاجم نزول کرده نداشت اما به لحاظ روحی و روانی، لازم بود که فشار گلزنی از دوشش برداشته شود اما فراتر از آن، آنچه در دقایق ابتدایی مایه امیدواری شد، تغییر رویکرد کادرفنی استقلال برای شروع بازی بود. آبی‌ها در سیرجان برخلاف دیدارهای گذشته، بازی را پرفشار آغاز کردند و هدیه بزرگ علیرضا حقیقی به استقلال کمک کرد تا با آرامش بیشتر و روحیه مضاعف، بازی را دنبال کند.

محمود فکری برای مقابله با خط حمله خطرناک گل‌گهر، میلیچ را روی نیمکت ذخیره‌ها نشاند و محمد دانشگر را در سمت چپ خط دفاع به کار گرفت تا میانگین قدی خط دفاعی‌اش را بالاتر ببرد. این ایده با در نظر گرفتن این نکته که گل‌گهر موفق‌ترین تیم لیگ در بازی هوایی است و ارسال‌های بلند از کانال‌های کناری، اساس فوتبال این تیم را تشکیل می‌دهد، منطقی به نظر می‌رسید. هرچند حضور دانشگر در سمت چپ باعث شد هیچ حمله مؤثری از این جناح برای استقلال شکل نگیرد اما در عوض زوج احمد موسوی و وریا غفوری در سمت راست، 45 دقیقه فوق‌العاده را در نیمه اول سپری کردند. وریا که در فاز هجومی به درستی از سوی آرش رضاوند و مهدی قایدی حمایت می‌شد، در این نیمه یک پاس گل داد و یک پنالتی گرفت تا عملاً مؤثرترین مهره استقلالی‌ها باشد.

اشتباه بزرگ علیرضا حقیقی، جریان بازی را دقیقاً به همان جایی سوق داد که برای فکری ایده‌آل بود. گل‌گهر که غافلگیر شده بود، برای کم کردن فاصله با شش هفت نفر به دروازه رشید مظاهری حمله می‌کرد و این بهترین موقعیت برای استقلال بود که از فضای بزرگی که پشت سر دو مدافع کناری گل‌گهر (بهنام برزای و میلاد زکی‌پور) به وجود می‌آمد، حملات خطرناک‌تری را پایه‌ریزی کند. در واقع گل زیبایی که مهدی قایدی به ثمر رساند و پنالتی هدر رفته وریا، از همین وضعیت شکل گرفت. استقلال در نیمه اول علاوه بر این دو فرصت بزرگ، چند بار دیگر هم می‌توانست حملات تأثیرگذاری طراحی کند که اغلب این حرکات با خطای گل‌گهری‌ها نیمه‌تمام باقی می‌ماند.

اما در نیمه دوم، ایده فکری برای حفظ نتیجه، ناکارآمد و بسیار پرریسک بود. نیمه دوم در شرایطی آغاز شد که گل‌گهر همچنان به حملات با تعداد نفرات زیاد اصرار داشت اما استقلال به جز یکی دو بار، هیچ استفاده مؤثری از فضای بزرگی که ایجاد شده بود، نکرد و خبری از حمله سریع یا ضدحمله نبود. اینگونه بود که استقلال میانه میدان را به طور کامل از دست داد و هافبک‌های تیم، به زحمت صاحب توپ می‌شدند. دو تعویض همزمان در خط میانی، در واقع تلاش محمود فکری برای تغییر جریان بازی بود اما فرشیدهای استقلال هم نتوانستند در روند بازی تأثیرگذار باشند.

ده دقیقه پایانی، ترسناک‌ترین لحظات بازی برای استقلال بود. هافبک‌های استقلال توان حفظ توپ را نداشتند و گل‌گهر با ارسال‌های پیاپی از چپ و راست، موقعیت‌های آشکاری خلق کرد. در این لحظات، نقش ویژه رشید مظاهری، قابل تحسین بود و این دروازه‌بان استقلال بود که با دو واکنش فوق‌العاده، سه امتیاز و صعود به صدر جدول را تضمین کرد. این برای چندمین بار در طول همین فصل بود که اثبات شد رشید چه خرید مهمی برای استقلال بوده. این واقعیت انکار‌ناپذیر است که هیچ تیمی بدون در اختیار داشتن دروازه‌بانی شش دانگ، نمی‌تواند مدعی کسب عنوان قهرمانی شود و مظاهری در سیرجان، این اصل مهم را یک بار دیگر یادآوری کرد.

در مجموع در روزی که استقلال به تعبیر مربیان، دو نیمه کاملاً متفاوت داشت به صدر جدول بازگشت تا با امیدواری بیشتری لیگ را دنبال کند.